Bilinçli beslenme ve dünya görüşlerimde olgunlaşma sürecim ....

30. kasım. 2015. pazartesi

güncel kilo : 54.8 (sağlık ocağı, saat 14.30, tüm gün hafif yedim)

bu ay regl dönemim dolunayın etkisiyle çok şiş ve ruhsal olarak gergin geçti.
Geçen ay yeme krizlerimi baskıladım ama depresyonda gibiydim.Ağlama krizlerime engel olamadım.
Bu ay yeme krizlerimin önüne geçemedim.
Pms den dolayı yeme krizine gireceğimi hissettiğim dönemlerde ; en kritik 1-2 günü ev dışında ; yiyecek alanlarından uzakta; zihnimi başka şeylerle meşgul edecek alanlarda , kışın alışveriş merkezinde, yazın açık alanlarda zaman geçirerek atlatmaya çalışıyorum. Bu ay böyle bir şansım olmadı.
Normalde yatma saatime yakın kolay kolay bir şey yemem. Ama bu ay resmen kriz geçirdim.Doyma hissim hiç gelmedi.Ağzımda sürekli bir şeyler çiğneme hissiyle yaşadım. Canımın ne yemek istediğini hiç bilemedim, sürekli gözümün önünde ne varsa ağzıma tıkıştırdım.. Kendimden tiksindim. regl 1. gece ve 2. gece midem o kadar doldu ki , normaldede gevşek olan mide kapakçığımdam ağzımın içine acı sular geldi. Hem fizyolojik, hem psikolojik dürtülerle yediklerimi zorla geri çıkardım, üstüne hala daha aklım yiyeceklerdeydi.
Sonuç olarak uzun zamandır aklımı kurcalayan düşünceyi hayata geçirdim. Psikiyatriden randevu aldım.
pms dönemi daha huzurlu ve sakin geçirmek için profesyonel yardım almaya karar verdim.

yemekli bir toplantıyı sırf yemekli ortamda kendimi tutamam aşırı yerim korkusuyla geri çevirdim. ( regl 1. gündü.)
Bu durum sosyal hayatımı da sekteye uğrattı.

Çocuklarıma ( özellikle büyük oğluma ) ve eşime karşı tahammülüm hiç yoktu. Eşime bağırıp çağırsam küsüyor, ev ortamı iyice geriliyor; bu durum beni kat kat geriyor. Eşime karşı olumsuz duygularımı sürekli bastırıyorum. bu bana yine zarar veriyor. İleriye dönük daha kötü sonuçlar doğurabilir, sanki dolup dolup bir anda sinir krizi geçirecekmişim gibi hissettim.
Oğlumla çoooooooooooook gerilimli bir ilişkimiz oldu. Sürekli pamuk gibi bir anne olacağım, çocuklarımın kalbini kırmayacağım diye kendime telkinler versem de ; bir anda kendimi çocuklara aşırı bağırırken bulduğum anlar hiç de az olmadı....


oğlumda kendi çocukluğumu kendimde de kendi annemi gördüm.....

YARDIMA İHTİYACIM OLDUĞUNU HİSSEDİYORUM....

5- 6 aydır yardım alma düşüncesini kafamda evirip çeviriyorum, çevremde sorduğum arkadaşlar kendin aşarsan daha iyi olur sonucuna getirdiler. Yapay mutluluk verici ilaçlardan yardım almadan, kendi gücümle aşmamın daha etkili olacağını söylediler.
Aşamadım.
Kendimi bildim bileli pms dönem çok zor geçiyor.
Bakalım doktor ne diyecek ...
 
4.aralık. 2013. cuma

güncel kilo: 52.1 ( okulda saat 9 civarı tartıldım . saat 5 de hafif kahvaltı etmiştim, bağırsaklar tertemiz... )

yiyeceklerle seviyeli ilişki yaşamaya başladım, şükürler olsun.....
2-3 gün içinde şişkinlik hissim gitti, hafifledim, balon gibi söndüm adeta... Kiraz sapı çayı + çok hafif porsiyonlarla beslenme sayesinde...
regl krizlerinin geçeceğini bildiğim için, pazartesiden itibaren dengeli beslenme düzenime geçeceğimi de biliyordum. regl krizleri boyunca kendimi sürekli bu şekilde motive ettim. pazartesiden itibaren sakin sakin yiyorum.Doyunca yiyeceklerle mutlu mesut vedalaşıyorum, hiç bir şeyde gözüm kalmıyor. Acıkınca kibar kibar ,iyice çiğneyerek yiyorum. Kıtlıktan çıkmış gibi saldırmıyorum.
Açlık hissini çok özlemiştim... Sırf acıktığım için vücudum gerçekten enerjiye ihtiyaç duyduğu için bir şeyler yemek ve sağlıklı seçimler yapmak dağılan öz güvenimi yerine getirdi...Midem mutlu, bağırsaklarım mutlu; bütün benliğim mutlu.

Çarşamba günü akşam çayı davetini çok iyi geçirdim. Zehirli karbonhidratlara saldırmadım... Sağlıklı seçimler yaptım.
Eskiden böyle bir davet haberi alınca hemen orada yiyeceklerimin hayalini kurmaya başlardım.( her zaman hamur işi ağırlıklı olur...)
Ne kadar saçma bir düşünceymiş, yeni yeni anlamaya başladım.
Şimdi ortamın , sevdiğim arkadaşlarımla hoşça vakit geçirmenin , sosyalleşmenin tadını çıkarıyorum...

Ruhsal olarak da rahatladım. Pembe gözlüklerimi taktım nihayet ... Çevreme ışık saçıyorum. Pozitif elektriğimi herkes hissediyor , sık sık iltifatlar alıyorum...
Çok şükür ...
 
7. aralık. 2015. pazartesi

51.6
( okulda sabah tartıldım . wc yok. evde hafif kahvaltı etmiştim. Hafta sonu iş yerindeki sorunları kafama çok taktım, canım pek bir şey istemedi. tüm öğünlerimi hafif geçirdim.)
 
23. aralık. 2015. çarşamba
bence beslenmede en temel faktörler;
genellikle sağlıklı besinler tüketmek,
sürdürülebilirlik ( ömür boyu uygulayabileceğin bir sistem oturtmak )
dengelemek ... ( bir öğün yada bir tam gün düzensiz beslendiysen hemen bir sonraki öğün telafi etmek..)
 
26 . aralık. 2015. cumartesi

Allahım doyma hissim geri gelsin lütfeeeeeeeeeeeeeeeennnnnnnnnnnnnn.Yalvarıyorum....
Şu andan sonra yiyeceğim her lokma psikolojime pişmanlık olarak yansıyacak ...

güncel kilo : 53.6
( salı günü tartıldım, sağlık ocağında, öğleden sonra, oruçluydum...)
 
26. aralık. cumartesi

Mutfağa girmeye korkuyorum. Ne görürsem ağzıma atmak istiyorum.
bu dönemlerde evde olmak çok zor. Çocuklara yemek hazırlamak zorundayım.
Perşembe günü çok kalabalık misafirim olacak, dip köşe temizlik yapmam gerek ama içimden gelmiyor.Yarın cam silmeye yardımcı çağırdım, bende hevesimi yarına saklıyorum.

bu arada psikiyatra gittim.
sıkıntılarımı anlattım. prozac diye bir ilaç yazdı. İnternette araştırdım, iştahı baskılıyormuş ama ilaca bağımlı yaşamak bana göre değil. Kend gücümle mücadeleye devam...
 
30. aralık. 2015. çarşamba

güncel kilo : 55.7 (pazartesi tartıldım )
sağlık ocağında, öğlen, hafif yemiştim.

Üst sınırım 55 ti. Birazcık geçmişim.
2- 3 kilo vermem gerektiğini düşünürken, karbonhidratlara karşı koyamıyorum.Eşim eve abur cubur doldurmuştu. Hepsinden haddinden fazla yedim. Tadına bakıp, bir ısırık alıp bıraksam kendimle gurur duyuyorum.
Açlık hissini özledim.
ŞİŞKİNLİK HİSSİNDEN BEDENİMDE BEYNİMDE ÇOK YORULDU....
 
2. ocak. 2016. cumartesi

Dün akşam çok düşündüm.Kendime çok kızdım. Yiyip yiyip pişman olmanın bedenime ve psikolojime verdiği zararları gözden geçirdim... ( Akşam yine çok fazla yedim ) Yıllardır bu kısır döngünün içinde debelenip durmaktan çok yoruldum...
Bundan sonra aşırı yemek yok...
Aralık, ocak, şubat ayları ; kışın en sert zamanları kilo vermek için pek uygun değil.
Kış bitene kadar hedefim 55 kilo sınırımın üstüne çıkmamak olacak.
Havalar ısınmaya başlayınca 2 - 3 kilo çok rahat gidiyor zaten...
Kışın kapalı havalarda genelde durgun, isteksizim. 2 - 3 kiloyu kafama takıp kendimi yıpratmam psikolojime daha çok zarar veriyor...
Vücudumu tanıdım ve kabullendim artık. Kışın 4- 5 kilo almam çok normal, vücut yağlanmak istiyor. Çok aşırı üşüyen bir insanım, canım sürekli tatlı ve sıcak şeyler istiyor. Bu duruma direnmeye çalışmam, bünyemle savaş halinde olmam bana daha çok zarar veriyor.
Kışın 55, yazın 51- 52 kilo civarında oluyorum genelde...
Bol bol kış sebzeleriyle yola devam....
 
9. şubat. 2016. salı

55.2

okulda, wc yok, aç karınla ama 3-4 bardak su içmişimdir.
dünkü kıyafetimden daha ince giyinmiştim, yolculuk şişkinliği de gitmiş. Moralim düzeldi.
En üst sınırım 55.
52 - 53 kiloyu koruyup özel dönemlerde serbest takılabilmek için hedefimin 2 - 3 kilo altında kalmaya çalışıyorum.
Kışın 55 i geçmesem yetiyor, kilo almamak çok zor.
Yazın 50 ye indiğim dönemler bile oluyor...
 
X