30. kasım. 2015. pazartesi
güncel kilo : 54.8 (sağlık ocağı, saat 14.30, tüm gün hafif yedim)
bu ay regl dönemim dolunayın etkisiyle çok şiş ve ruhsal olarak gergin geçti.
Geçen ay yeme krizlerimi baskıladım ama depresyonda gibiydim.Ağlama krizlerime engel olamadım.
Bu ay yeme krizlerimin önüne geçemedim.
Pms den dolayı yeme krizine gireceğimi hissettiğim dönemlerde ; en kritik 1-2 günü ev dışında ; yiyecek alanlarından uzakta; zihnimi başka şeylerle meşgul edecek alanlarda , kışın alışveriş merkezinde, yazın açık alanlarda zaman geçirerek atlatmaya çalışıyorum. Bu ay böyle bir şansım olmadı.
Normalde yatma saatime yakın kolay kolay bir şey yemem. Ama bu ay resmen kriz geçirdim.Doyma hissim hiç gelmedi.Ağzımda sürekli bir şeyler çiğneme hissiyle yaşadım. Canımın ne yemek istediğini hiç bilemedim, sürekli gözümün önünde ne varsa ağzıma tıkıştırdım.. Kendimden tiksindim. regl 1. gece ve 2. gece midem o kadar doldu ki , normaldede gevşek olan mide kapakçığımdam ağzımın içine acı sular geldi. Hem fizyolojik, hem psikolojik dürtülerle yediklerimi zorla geri çıkardım, üstüne hala daha aklım yiyeceklerdeydi.
Sonuç olarak uzun zamandır aklımı kurcalayan düşünceyi hayata geçirdim. Psikiyatriden randevu aldım.
pms dönemi daha huzurlu ve sakin geçirmek için profesyonel yardım almaya karar verdim.
yemekli bir toplantıyı sırf yemekli ortamda kendimi tutamam aşırı yerim korkusuyla geri çevirdim. ( regl 1. gündü.)
Bu durum sosyal hayatımı da sekteye uğrattı.
Çocuklarıma ( özellikle büyük oğluma ) ve eşime karşı tahammülüm hiç yoktu. Eşime bağırıp çağırsam küsüyor, ev ortamı iyice geriliyor; bu durum beni kat kat geriyor. Eşime karşı olumsuz duygularımı sürekli bastırıyorum. bu bana yine zarar veriyor. İleriye dönük daha kötü sonuçlar doğurabilir, sanki dolup dolup bir anda sinir krizi geçirecekmişim gibi hissettim.
Oğlumla çoooooooooooook gerilimli bir ilişkimiz oldu. Sürekli pamuk gibi bir anne olacağım, çocuklarımın kalbini kırmayacağım diye kendime telkinler versem de ; bir anda kendimi çocuklara aşırı bağırırken bulduğum anlar hiç de az olmadı....
oğlumda kendi çocukluğumu kendimde de kendi annemi gördüm.....
YARDIMA İHTİYACIM OLDUĞUNU HİSSEDİYORUM....
5- 6 aydır yardım alma düşüncesini kafamda evirip çeviriyorum, çevremde sorduğum arkadaşlar kendin aşarsan daha iyi olur sonucuna getirdiler. Yapay mutluluk verici ilaçlardan yardım almadan, kendi gücümle aşmamın daha etkili olacağını söylediler.
Aşamadım.
Kendimi bildim bileli pms dönem çok zor geçiyor.
Bakalım doktor ne diyecek ...