Kizim 3bucuk yasinda tek cocugumuz aile buyuklerimizle yakin oturuyoruz ve iki tarafta da tek diger kuzenleri var ama uzaktalar el ustunde buyuyor ama bilincli anne babayiz ekran bagimlisi degiliz kitaplari, oyun oynamayi cok seviyoruz fakat oyle bir huyu var ki napicami bilmiyorum artik baskasinda gordugu bir seyi isteme. Eger kendi elinde oyuncak varsa paylasalim mi diye soruyor karsi taraf paylastigi zaman kizimda paylasiyor daha sonra oyuncagini geri veriyor ama eger paylasmazsa ve oyuncsgida begendiyse ortalik yikiliyor. Bir kac gun once oyun grubunda elinde ruzgar gulu olan bir cocukla paylasmak istedi cocuk istemedi kendini yerlere atti agladi, biraz oncesi sinifta da kizin biri cuzdanini getirmis ona bakmak istemis oda vermemis orda da tartismislar ogretmen mudahale etmis. bu konuyla alakali surekli konusuyoruz o gun de yaptigi hatanin farkindaydi gruptan ciktiktan sonra direk eve gittik yaptigi yuzunden ve farkindaydi agladi ama dogru yapmadigini biliyordu. bir sure okula gitmicemizi soyledim yaptigi davranislarina onu uyarsam da devam ettigi icin kabullendi ve bidaha yapmicagini paylasmak istedigini oyuncaklari cok begendigini soyledi. O kadar kotuyum ki annelik cok zor ona nasil dogru davranicagimi sasirmis bulunmaktayim grupta herkes bize bakti rezil oldugumu yetersiz oldugumu hissettim sanki tekrar gitmeye yuzum yokmus gibi boyle seyler yasayanlar neler yaptiklari yazabilir mi