bilen gelsin

Bunca şey olurken,
Sebepsiz sebepli insan ölürken,
Kadınlar dayak yerken,
Adalet sadece “bazıları” için işlerken,
Sokakta çöp toplayarak yaşayan “efendim?”, ''zenginler “ha?!” derken
Ve kim daha insan kim değil anlamazken,
Babalarının prensesleri kocalarının kölesi olurken,
Karılarına efe olanlar, işyerlerinde el pençe divanken,
Birileri “büyük” ideallerine ulaşmak uğruna en yakınlarındaki hayatları umursamazken,

Develer tellal iken pireler berber iken
Ben kimlerin beşiğini tıngır mıngır sallar iken…

Bu acı gerçekleri masalların gizeminde dindirmeyi deniyorum.
Tekerlemeler bile acı tat bırakıyor dilimde.

Büyülenirsem belki ve büyülersem azıcık, daha az acı çeker daha çok umutlanır mıyım?

Ooooof!
Olmaz.

Sokak çocuğunun üşüdüğünü bilen insan yüzde yüz ısınabilir mi?

Okula saatlerce yürüyerek giden kız çocuğu yorgunluktan baygın dersi dinlerken, sabah servisi kapıdan erken alıyor diye oğluna “acır” mı bir anne?

Onlarca canı kurtarmak uğruna bir şoför canını verirken, bir başka şoför dansöze ağzıyla para takacak kadar ilkelleşir mi?

Susuzluk en önemli tehlike iken, faturasını ödediği suyu israf etmeyi hak görür mü bir adam?

Bir çocuk, devlet okulunda okuyan kapıcının kızına dudak bükmeyi öğrenir mi?... Kimden öğrenir?

Kızını uyuşturucu batağından kurtarmak için çırpınan anne, bu durumun çocukken ona verdiği “sakinleştiricilerin” bedeli olduğunu hatırlar mı?... Tüm bunları bilip canı yanmaz mı bu kadının, yüreği ezilmez mi?

Gökkuşağı grisiz, kahkahalar gölgesiz olur mu?

Nasıl olur?

Biri anlatsın
Bilen gelsin…:çok üzgünüm:

alıntıdır