Inanmak..biseylerin olabilecegine inanabilirsin..insanlara onyargisiz yaklasip yargilamadan taniyip kafana uygun olanlarla gorusup ufkunu acabilirsin..
Lisede mi okuyorsun?
Yaşın gereği dünyayı sorgulaman çok normal hatta ben sımdiki gençlerin sorgulama yeteneğinin olmadiginı sanıyordum ne güzel varmış.
Şu anda böyle hissetmen çok normal. Kendini, inancını, içinde yaşadığın toplumu, siyasi düzeni ve çevresel değerleri sorgulama aşamasındasin ama geçecek. Bu bir depresyon değil aslında geçici bir durum.
Yalnız okul tuvaletinde sigara içme konusu değişik geldi hiç mi nöbetçi öğretmen yok hiç mi kontrol edilmiyor
Hımm anladım.Öncelikle teşekkür ederim. Lisede okuyorum ve nöbetçi öğretmenler var tabi. Bir kaç kez disipline gittiğimde oldu. Büyüklerimden duyduğum eskiden daha fazla özen gösteriliyormuş. Fakat şimdi birşey yapmıyorlar artık eskisi gibi değil. Kılık kıyafet olsun, oje olsun makyaj olsun.
Hımm anladım.
Dedigim gibi içinde olduğun dönem gereği böyle bikmis tükenmiş hissetmek normal.
Yaşın gereği normal bunlar az ya da çok herkeste olur. Ama insan boş kaldıkça derecesi daha da artar daha da için sıkılır. Derslerimi dinliyorum demişsin belki biraz da çalişsan çok daha iyi hissedersin. Hem o da bir terapidir gerçekten bak. Bunun yanında belki arkadaş çevreni geliştirmelisin daha sosyal olmalısın. Ve unutma arkadaş olacağım diye de hemen güvenip her şeyini anlatma. Keyifli vakit geçirecek kadar iki sohbet edecek kadar yakınlık iyidir. Dediğim gibi bunlar bu yaşta normal. İnsanlar ne dertlerle uğraşıyorlar bu hayatta. Daha çok küçüksün o kadar çabuk bıkma :)
kedi ve rock müzik kelimesinden sonrasını ciddiye alamadım. bikaç yıla geçer. ben yaşından dolayı olduğunu düşünüyorum bu huzursuzluklarınınGerçekten bıktım artık. Herşeyden herkesten.Sadece kediler ve rock müzik hariç. Ve bu siyasal düzenden, zengin züppelikten , haksızlıklardan, ailemdeki sorunlardan, kuzenlerimin psikolojik rahatsızlıklarından, lise arkadaş çevremden, dolu dolu geçireceğim bu yaşlarımı oturup sınavlara çalışmaktan bıktım.
Evde kimseyle konuşmuyor etmiyorum. Sadece müzik dinliyorum her an. Bundan dolayı hep umursamaz diyorlar benim için. Aslında dedikleri herşey kolayca dokunuyor bana ama belli etmiyorum onlara.
Okula gidiyorum ders dinliyorum, derslerim düşük olsa bile ama tenefüslerde yalnızım. Tuvalete gidiyorum ara sıra sigara için. Onun dışında kimsem yok çevremde. Yakın arkadaşım yok. Hepsi yüzü boyalı sahte yapmacık insanlar.
Dini inancımda yok sanki. Bu dünya bana boş geliyor sanki. Hani bi amacım olsa da sonunda ölücem diye düşünüyorum. Ve inanmak istiyorum arada kalıyorum ve ağlıyorum çaresizce inanmıyorum diyemiyorum. Ama inanıyorum da diyemiyorum.
Her gece istisnasız hep ağlıyorum.
Ama bu hayatta sanki boş gibi hissediyorum duygusuz gibi.
Ne yapmam gerekiyor bilemiyorum. Ve burcumdan (terazi) dolayı da dengesiz bi insanım.
Yardım ederseniz memnuniyet duyarım
Yaşın gereği normal ne demek kızlar ya? Nesi normal? Hepimiz ergen olduk da, o dönemler en çok arkadaşımız olduğu, çıtır çerez eğlencelik, oyunluk arkadaşlıklar yaşadığımız dönemdi.
20-30 lü yaşlarda gerçek dünyanın birebir içinde ololacaksın zaten, o zaman çocukluğumu yaşamadım diye başını taşlara vurursun..