- 26 Ağustos 2016
- 3.616
- 3.867
- Konu Sahibi ShellShock
- #1
Merhaaba hanımlar çok bunaldım yine burada aldım soluğu... Önceki konularımı bilmeyelenler için 22 günlük taze anneyim. Lohusalığı doğumum çok zor geçtiği için ve çevremdeki insanların azıcık destek olup o desteklerinide lütuf gibi başıma nankörmüşüm gibi kakmalarından ötürü dibine kadar yaşayıp bebeğimi susturamadığımda zırıl zırıl ağlayan bir insana dönüştüm. En başta bana destek olması gereken eşimi hiç bir zaman manevi anlamda yanımda hissedemiyorum. Bir tek annem nazımı niyazımı çekiyor. Onunla da eşim küs olduğu için kadın diken üstünde olunca evine gitmek zorunda kalıyor. Yani tek başımayım. Kayınvalidemler böyle zor günlerde destek olmak istediklerini söyleyip diplerinde ev tutturdular bir kap yemek yapıp getirmişliği yok. Bunun sebebide benim onları evimden kovmammış. Eşim böyle söylüyor. Önceki konumu bilmeyenler için hemen hemen her gün gelip sütün yetmiyor nidalarından bana gına gelince ve yemeği zar zor yemeye vakit bulmuşken tam da yemek saatinde gelmelerindden dolayı anneme yemek bile yemeden damladılar mjı atmam ve görümcemin benim telefonumu gizlice karıştırıp bu mjdan dolayı bana tavır almaları. Eşime olayı bire bin katarak anlatıp sonra da ona iyi davran o lohusa diye melake ilan edilmeleri de cabası. Bugunki kavgamız dün geceden geliyor. Benim annem çocuğu öyle güzel sakinleştiriyor ki öyle emme basma tulumba gibi sallayarak değil bildiğiniz çocuğa fısıldıyor kadın ve çocuk huzur bulup gık bile demiyor. Ama dediğim gibi kadın diken üzerinde olduğundan fazlaa yardımcı olamıyor. Dün bebeğim krize girdi sabah 5 ten öbür sabah beşe kadar devamlı huzzzursuzdu ve ağladı. Eh bende tecrübesiz anne olduğumdan arada benimde sinirlerm gerilip ağladım.cunku bebegim agladikca ona yetemedigim dusuncesi onun derdini anlayamamak beni cok caresiz hissettiriyor. Esimin annesi geldi bizde kalacakmis guya bebegi sakinlestircek. Esim benim agladigimi falan anlatmis kadin karsima gecmis kocaman kadinsin sen aglarsan cocuk napsin diye dalga gecti resmen. Bebegi sakinlestirme anlayisi da bebegi bana emzirtip kucagimda uyuya kalinca alip besigine yatirmak. Gazi cikcak boyle uyumaz diyorum cocugu almak istiyorum yok yok yok gazi olsa uyumaz diyip tamam ben gazni çıkartacam sen yat diyip cocugu sallayip duruyor. Cocukta yarim saat sonra daha sinirli bir sekilde uyaniyor hoppala yine bu cocuk ac al emzir diyor yine ayni sahne yasaniyor ne ben dinlenebiliyorum ne bebek sakinlesiyor. Her neyse dun gece artik 24 saat yorgunluk ve cocuga bakmaktan firsat bulup adam akilli karnimi doyuramadigim icin sutum gece 25 ml falan anca geldi. Bunlar daha oncede yaptiklari gibi bana vicdan azabi cektirip sutun yok cocuk doymuyor mama verecegiz dediler once bu cocuga mama falan verilmeyecek dedim esimde tuttu sutun yok iste senin egolarin yuzunden cocuk ac kaliyor dedi. Bende benim sutum neden yok acaba sen fosur fosur uyurken ben yemek yemeye wc gitmeye bile firsat bulamayip yorgun dusup bunun stresiyle cocukla beraber zir zir agladigim icin olabilirmi dedim cocuguda aldim odaya gectim.tabi vicdan azabindan oluyorum acaba cocuk ac mi kaldi diye internette arastirdim cocuk ac kalana kadar bir öğün verin mama falan yazılarını gorunce kalktim hazirla ozaman mamayi dedim hazirladi verdik cocuk yine agliyor gazini cikarttik altini degistirdik yok yok. Burnu tikali bence diyorum hala yok bu cocuk ac diyorlar. Cocugun burnunu azicik sıktım bir baktim ikiside dolu. Temizledim yavrum on dk sonra kendi uyudu. Neyse sabah oldu bebege memeyi veriyorum almiyor agliyor durmadan gazi yok alti temiz belliki aç. Memeyi verdkikçe çocuk önce emmeye çalışıyor sonra çıldırıyor. Ne zaman mama versem böyle oluyr ilk günlerdeki gibi memeyi unutuyor ve ben daha çok uğraşıyorum her seferinde memeyi alması için. bir sinirle eşime dedimki al benim egom bu. çocuk ağlamaktan katıldı resmen haklısın kendi sütümü verip çocuğumun bağışıklığını ve sağlığını düşündüğüm için, geceleri 10 kez kalkmayı göze aldığım için, sırf kolaya kaçmamak için ne olursa olsun emzirmek istediğim için egom var haklısın dedim. bana bağırmaya başladı yeter be sen ne biçim sınavsın nankör kadın durmadan ağlıyorsun bilmem ne diye söylendi bende evet ben ağlıyorum sende gidip annene anlatıyorsun benim bu halimi o da gelip dalga geçiyor benimle kimse gelmesin istemiyorum dedim. o kadar uzun boylu değil buna sen karar veremezsin çok istiyrsan kendin defol git dedi. bende evet ben defolup gideceğim merak etme hatta git boşanma davası aç bu kadar bıktıysan zira ben açacağım dedim. bir anlık sinirle geldi çocuk elimdeyken boş olan elime vurdu bende ittim onu. sonra işe gitmek için çıktı annesinin evine doğru gitti. sanırım oradan gitti işe. bu arada şunlarıda belirtmek istiyorum eşim bana tamamen yardımcı olmuyor değil bazen yemek hazırlıyor bazen bebekle ilgileniyor ama bazen. ben tam anlamıyla her şeyime koş demiyorum ama kendisi 2 günde bir gece çalışıyor. ben bebekle cebellenirken rahat rahat uyuyabiliyor ya da oyun oynayabiliyor. bende istiyorum ki ben emziriyorsam hadi sen git uyu gazını çıkartıp ben uyuturum demiyor. on dk alıyor on dk sonra bu çocuk aç al bu çocuğu diyor ya da senin göğsünde uyuyor sadece al sen uyut diyor. halbuki benim bebeğim kim olursa olsun göğsüne yaslandığında sıkıntısı yoksa uyuyabiliyor. ayrıca kv min eşime benim mjımı şikayet etmesinden sonra evde huzur falan kalmadı devamlı bana laf sokuyor eşim. mesela diyorki annemleri arıyor musun. diyorumki ben telefonu elime alamıyorum onlar neden aramıyor beni diyorum kovduğun için olabilir mi diyor. halbuki kovmak diye bir şey yok sadece bunalıp kendi anneme mj attım ve benim özelim karıştırılıp kendi kendilerine senaryolar yazdılar. kendileri de beni öyle çok fazla kızları gibi sevdiğinden değil her ortamda laf sokmaya çalılşan, açığımı arayan, dalga geçmeye yer arayan insanlar.... beni onlara karşı bu kadar savunduğunu dahi düşünmüyorum.... anladığım kadarıyla annem buraya gelince ben uykumu alıyorum evimin işlerini yapabiliyorum çocuğum huzurlu diye mutlu olunca onlar kendilerini istemediğimi kendi annemi istediğimi düşünüyorlar ama inanın annem bütün dertlerime deva oluyor bütün nazımı niyazımı o çekiyor. o gittikten sonra tamamen yalnız kaldığımı hissediyorum ve ben çileden çıkmadan eşimin bana yardımcı olmaması beni daha çok geriyor. bilmiyorum fazlamı tepki verdim eşime ama söyledikleri yüreğime dokundu. ben de böyle bir ruh halinde olmaktan memnun değilim ne yemek yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum ne wc gidebiliyorum ne banyo yapabiliyorum. ev deseniz zaten her yer leş gibi oldu yapmaya kalksam çocuk uyanıyor yapamıyorum. bu yazıyı bile 12 den beri tamamlamaya çalışıyorum. çok bunaldım çok. karmaşık olduysa kusura bakmayın. birde hemen cevap vermeyebilirim bilginize...
zaten ikinci çocuğu Allah ın gücüne gitmesin ama hiç istemiyorum çünkü doğumum çok zordu ve böyle bir eşle ikinci çocuk yaparsam herhalde tımarhaneye yatırılırım....
