Cidden bıkmış durumdayım kızlar.
Binbir çile ile severek evlendim. Evlilik öncesi dert sonrası dert. Okudum meslek sahibi oldum ama ben bu yaşa bunun için mi geldim bunun için mi okudum diyorum artik .
Çalışıyorum 2 yaşında bir kızım var. Esimle mesleğimiz ayni. Herseyimden kisarim hesap ederim bir birikimimiz olsun ihtiyacimiz olursa diye. Ama anladim ki hicbir kiymetim falan olmuyormuş.Oncesinde zaten borçla evlendik ve esimin ailesi takilari aldi birbucuk yil borc ödedik. Benim maasim krediye gidiyordu. Bu surec surekli ailevi sıkıntı zaten bıktırdı.
Şimdi ise tam bir hizmetciyim çalış eve gel evde çalış cocukla ilgilen. Ama eşim hep yorgun. Biseyin ucundan tutmaz tutacak olursa da ya demem lazim onada cevabi yorgunum sonra yaparim. Savsaklayarak yapar yaptigini.
Ben herseyimden bukadr fedakarlik yaparken Soruyorum seven eşine deger veren biri böyle davranir mi? Bu nasil bir haksizlik bunun için mi evlenmişim meslek sahibi olmuşum. Bir sosyal hayatim kalmadi sayesinde. Evde bi saat oturacak vaktim olmuyor. Kackez konustum.
Okadr soğudum ki ne yapmaliyim bilmiyorum
(