Berbat Bir Evlat Ve Berbat Bir Anne Olmak

Düşman gibi anne... Anlık öfke ile söylemiştir diyip sizi rahatlatmak isterdim ama ne bileyim, ağır şeyler söylemiş... Her anne çocuk arasında olur kavga gürültü ama belli bir dozu geçince olayın seyri değişir
 
Pff anneniz gibi kadinlara sinir oluyorum.
Baska bir derdi mi var? Gunah kecisi bellemis sizi.

Cocuk bu tabi ki 23 nisana ozenir. Heleki tiyatrocu olmus bir insansiniz... eğiliminiz, yeteneginiz bu yönde. Gosterilere özenmeniz cok cok normal.

Insan nasil kizinin iffetiyle alakali boyle seyler der ya 😣😣

Sizin icin elbette zor ama icinizi ferah tutun.
Doğurup da anne olmayi becerememis bu örnekten cok daha annesiniz ayrica.
 
Üzüldüm sizin adınıza gerçekten . İñşallah zamanı geldiğinde güzel bir anne olursunuz hatta çok iyi bir anne olursunuz 😊 kendinizi üzmeyin anneler bazen böyle olabiliyor . Uzun bir süre bence iletişim kurmayın kendisi geri dönüş yapacaktır , muhtemelen unutacaktır neden konuşmadığınızı . Sağlıcakla
 
morportakal .!.:
Pff anneniz gibi kadinlara sinir oluyorum.
Baska bir derdi mi var? Gunah kecisi bellemis sizi.

Cocuk bu tabi ki 23 nisana ozenir. Heleki tiyatrocu olmus bir insansiniz... eğiliminiz, yeteneginiz bu yönde. Gosterilere özenmeniz cok cok normal.

Insan nasil kizinin iffetiyle alakali boyle seyler der ya 😣😣

Sizin icin elbette zor ama icinizi ferah tutun.
Doğurup da anne olmayi becerememis bu örnekten cok daha annesiniz ayrica.
Genişletmek için tıkla...
İstenmeyen bebeğim ben. Tekne kazıntısıyım. 29 yıldır sınırı ona.
 
mistralgagnant .!.:
Herkese merhaba. Kendimi çok çok kötü hissediyorum. Durup durup ağlama krizine giriyorum. Yazmak istedim.
Daha önceki konumda annemin pek de örnek bir anne olmadığından bahsetmiştim. Bugün maksat üzerime düşeni yapayım diye annemi aradım. Konuşurken konu yaklaşan 23 Nisan'a geldi. Annem başladı 23 Nisan etkinliklerine katılacağım diye ömrümü yerdin bilmem ne bilmem ne. Çocukluğumdan konu açıldı. Nankör bir çocukmuşum, bir 23 Nisan'da kırmızı ayakkabılar için ağlamışım bilmem ne. Ben de kızdım "Evet," dedim, "sonra beni o aldığınız kırmızı ayakkabılarla döverek cezamı kesmiştin hatırlarsan."
Vay sen misin onu diyen. Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymışım o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Böyle saydı döktü bağıra bağıra. Çok çok canım yandı. O kadar da zayıf bir anımdaydım ki hiçbir şey diyemedim, telefonu bile kapatamadım o şokla. Ellerim titreye titreye her sözünü dinledim. Yüzüme kapattı. Sonra ağlamaya başladım. Bağıra çağıra ağladım. Eşim geldi noldu diye. Söyleyemedim. Banyoya gittim kapıyı kapattım orada yazıyorum. Sürekli ağlama krizleri geliyor ne yapsam durduramadım. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım yanıyor. Sanki hiç büyüyemeyecekmişim gibi, hep aynı annesinin kaprislerini çekmek zorunda olan küçük kız olarak kalacakmışım gibi. Berbat bir anne olacaksın dedi ayrıca canım yandı.
Yazıp rahatlamak istedim, çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
Genişletmek için tıkla...
Size üzüldüm ama kusura bakmayın siz suçlusunuz . Huyunu bildiğiniz kadını neden arıyorsunuz? Neden konuyu oraya getirince karşılık veriyorsunuz? Anneniz terbiyesiz, merhametsiz bir kadın. Neden sizi üzmesine izin veriyorsunuz? Bir daha aramayın diyeceğim ama siz yine ararsınız.
 
Daha önce sizinkine benzer başka bir konuda kitap tavsiyelerinde bulunmuştum. Size de ekledim aynı metni copy-paste yapıp inşallah işinize yarar diye düşünüyorum.


İlgini çekerse sana birkaç kitap önerim var. Çocuklukta ihmalin izi: Boşluk hissi, Çocuklukta ihmalin izi: Çözümler, Boş Ayna, Zor kişiliklerle Yaşamak, Annenin Duygusal Yokluğu ve Kurtlarla koşan Kadınlar. Çocuklukta ihmalin izi serisi, ismi kulağa biraz kalp kırıcı gelmesine rağmen zor okunur bir kitap değil.Ebeveynleri asla suçlamadan, bir sebepten duygusal anlamda uzak davranan ailelerde büyüyen çocukların yetişkinlikte karşılaşmış olabileceği zorlukları tanımlıyor ve bu zorluklar için pratik çözümler sunuyor. Boş ayna, Zor kişiliklerle Yaşamak ve Annenin Duygusal Yokluğu'nun ise ailenle arandaki ilişkiyi çözümlemede sana yardımcı olabilir diye düşünüyorum. Kurtlarla Koşan Kadınlar ise sorunlarından bağımsız olarak tanıdığım her kadına kendi ile daha iyi bağ kurmasına yardımcı olacağını düşünerek tavsiye ettiğim bir kitap.
 
Annenizi hasta olarak kabul edin.
Hiçbirini sizin kisiliginizle bagdastirmayin.
Kendinize değer verin.
O küçük kız büyüdü artık.
Evlendi is, güç sahibi.
Seviyor, seviliyorsaniz normal bir insansınız.
Anne olacaksanız da elinizden gelenin en iyisi olmaya gayret edeceksiniz.
Arayıp gorusunce hiç başka mevzulara girmeyin nasılsın, iyi misin, bitti.
Bazı insanlar etrafında en sakin, sessiz, nahif kimse ondan alabiliyor bütün hırsını.
Takmayın yazmak kolay ama takmayın.
Bulun bir şekilde takmamanin yöntemini.
 
eylulcmre .!.:
Size üzüldüm ama kusura bakmayın siz suçlusunuz . Huyunu bildiğiniz kadını neden arıyorsunuz? Neden konuyu oraya getirince karşılık veriyorsunuz? Anneniz terbiyesiz, merhametsiz bir kadın. Neden sizi üzmesine izin veriyorsunuz? Bir daha aramayın diyeceğim ama siz yine ararsınız.
Genişletmek için tıkla...
Maalesef her zaman duygularımızı kontrol altına alıp çok mantıklı davranamıyoruz. Ararım, çünkü annemdir, böyle davranıyorsa sorunları olduğu içindir bu yüzden tüm bağları koparmaya vicdanım el vermez. Evet hiç karşılık vermemek en mantıklısı olurdu ama ben de insanım ve her zaman en mantıklısını yapamıyorum. Sabrımın sınırları var, duygularım var. Ama sınırlarımın oldukça bilincindeyim bir daha da uzunca bir süre aramam, neden bunun üzerine inatla arayayım?
 
AngelicaPickles .!.:
Daha önce sizinkine benzer başka bir konuda kitap tavsiyelerinde bulunmuştum. Size de ekledim aynı metni copy-paste yapıp inşallah işinize yarar diye düşünüyorum.


İlgini çekerse sana birkaç kitap önerim var. Çocuklukta ihmalin izi: Boşluk hissi, Çocuklukta ihmalin izi: Çözümler, Boş Ayna, Zor kişiliklerle Yaşamak, Annenin Duygusal Yokluğu ve Kurtlarla koşan Kadınlar. Çocuklukta ihmalin izi serisi, ismi kulağa biraz kalp kırıcı gelmesine rağmen zor okunur bir kitap değil.Ebeveynleri asla suçlamadan, bir sebepten duygusal anlamda uzak davranan ailelerde büyüyen çocukların yetişkinlikte karşılaşmış olabileceği zorlukları tanımlıyor ve bu zorluklar için pratik çözümler sunuyor. Boş ayna, Zor kişiliklerle Yaşamak ve Annenin Duygusal Yokluğu'nun ise ailenle arandaki ilişkiyi çözümlemede sana yardımcı olabilir diye düşünüyorum. Kurtlarla Koşan Kadınlar ise sorunlarından bağımsız olarak tanıdığım her kadına kendi ile daha iyi bağ kurmasına yardımcı olacağını düşünerek tavsiye ettiğim bir kitap.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim, ne kadar güzel tavsiyeler bunlar ❤️
 
sn0wdr0p .!.:
Annenizi hasta olarak kabul edin.
Hiçbirini sizin kisiliginizle bagdastirmayin.
Kendinize değer verin.
O küçük kız büyüdü artık.
Evlendi is, güç sahibi.
Seviyor, seviliyorsaniz normal bir insansınız.
Anne olacaksanız da elinizden gelenin en iyisi olmaya gayret edeceksiniz.
Arayıp gorusunce hiç başka mevzulara girmeyin nasılsın, iyi misin, bitti.
Bazı insanlar etrafında en sakin, sessiz, nahif kimse ondan alabiliyor bütün hırsını.
Takmayın yazmak kolay ama takmayın.
Bulun bir şekilde takmamanin yöntemini.
Genişletmek için tıkla...
🙏🏻❤️
 
mistralgagnant .!.:
Ya, annemin bir üst leveli var mıymış gerçekten? Ben de bebekleri çok sevdiğim halde annem gibi olurum diye 4 yıldır bebek sahibi olmaktan kaçınıyorum. Hatta zaman zaman anne olunca annem haklıymış mı diyeceğim diye de düşünüyorum. Çocuğunuz sağlıkla büyüsün. Ben de şu noktadan sonra sesini duymak istemiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten var. Asla hak verilmiyor. Benim ki de kardeşime hemen hamile kalınca beni babaanneme göndermiş veya göndermek zorunda kalmış(!) güya. Çünkü normalde asla zorla bişey yaptıramazsınız ama hemen vazgeçmiş benden. Ben annemi görünce kim bu kadın diyecek kadar yabancılaşmışım. Neyse yani bazı insanların içinde merhamet olmuyor. Annelik duygusu da zorlamayla olmuyor.
Eğer gerçekten vazgeçerseniz daha çok üstünüze düşecek. Ben hiç aramam, muhabbetine cevap vermem, hatta eskisi gibi hesap sormam. Şimdi kıymetli oldum hergün görüntülü arar. Sizin annenizde vazgeçtiğinizde değişecek.
 
phalanx .!.:
Gerçekten var. Asla hak verilmiyor. Benim ki de kardeşime hemen hamile kalınca beni babaanneme göndermiş veya göndermek zorunda kalmış(!) güya. Çünkü normalde asla zorla bişey yaptıramazsınız ama hemen vazgeçmiş benden. Ben annemi görünce kim bu kadın diyecek kadar yabancılaşmışım. Neyse yani bazı insanların içinde merhamet olmuyor. Annelik duygusu da zorlamayla olmuyor.
Eğer gerçekten vazgeçerseniz daha çok üstünüze düşecek. Ben hiç aramam, muhabbetine cevap vermem, hatta eskisi gibi hesap sormam. Şimdi kıymetli oldum hergün görüntülü arar. Sizin annenizde vazgeçtiğinizde değişecek.
Genişletmek için tıkla...
Hadi inşallah. Üstüme düşmese de olur saygı duysa yeter.
 
Neyleym .!.:
Geçen gün bir yazı okudum o kadar doğru bir tespit ki bütün düşenlerimi yazıya dökmüş. Anneler kız çocuklarını onların istediği gibi biri olursa kızlarını severler ama erkek çocuklarını nasıl olursa olsun öyle severler bu çok doğru bence :KK43:
Genişletmek için tıkla...
IMG_20200422_224853.jpg

Tesadüfen karşıma çıktı az önce
 
mistralgagnant .!.:
Herkese merhaba. Kendimi çok çok kötü hissediyorum. Durup durup ağlama krizine giriyorum. Yazmak istedim.
Daha önceki konumda annemin pek de örnek bir anne olmadığından bahsetmiştim. Bugün maksat üzerime düşeni yapayım diye annemi aradım. Konuşurken konu yaklaşan 23 Nisan'a geldi. Annem başladı 23 Nisan etkinliklerine katılacağım diye ömrümü yerdin bilmem ne bilmem ne. Çocukluğumdan konu açıldı. Nankör bir çocukmuşum, bir 23 Nisan'da kırmızı ayakkabılar için ağlamışım bilmem ne. Ben de kızdım "Evet," dedim, "sonra beni o aldığınız kırmızı ayakkabılarla döverek cezamı kesmiştin hatırlarsan."
Vay sen misin onu diyen. Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymışım o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Böyle saydı döktü bağıra bağıra. Çok çok canım yandı. O kadar da zayıf bir anımdaydım ki hiçbir şey diyemedim, telefonu bile kapatamadım o şokla. Ellerim titreye titreye her sözünü dinledim. Yüzüme kapattı. Sonra ağlamaya başladım. Bağıra çağıra ağladım. Eşim geldi noldu diye. Söyleyemedim. Banyoya gittim kapıyı kapattım orada yazıyorum. Sürekli ağlama krizleri geliyor ne yapsam durduramadım. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım yanıyor. Sanki hiç büyüyemeyecekmişim gibi, hep aynı annesinin kaprislerini çekmek zorunda olan küçük kız olarak kalacakmışım gibi. Berbat bir anne olacaksın dedi ayrıca canım yandı.
Yazıp rahatlamak istedim, çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
Genişletmek için tıkla...
Yahu ne olursa olsun bi evlada böyle konusulmaz bende anneyim.ve annemizin anlattığı ayakkabı için aglayan cocuktan cok daha zor bir cocugum var hiperaktivite ve dkkat dagınıklıgı var.buna ragmen el bebek gül bebek büyütüoruz zor bir cocuktu zor bir bebekti olsun o benm evladım herseymmm.aklım almadı annenizi normal bir kadın degil gibi psikolojik rahatsızlığı varmı varsa cok normal böyle konusması
 
Durummleyla .!.:
Yahu ne olursa olsun bi evlada böyle konusulmaz bende anneyim.ve annemizin anlattığı ayakkabı için aglayan cocuktan cok daha zor bir cocugum var hiperaktivite ve dkkat dagınıklıgı var.buna ragmen el bebek gül bebek büyütüoruz zor bir cocuktu zor bir bebekti olsun o benm evladım herseymmm.aklım almadı annenizi normal bir kadın degil gibi psikolojik rahatsızlığı varmı varsa cok normal böyle konusması
Genişletmek için tıkla...
Psikolojik sorunları var, tedaviyi reddediyor. Allah yardımcınız olsun, sağlıkla mutlulukla büyütün çocuğunuzu.
 
mistralgagnant .!.:
Psikolojik sorunları var, tedaviyi reddediyor. Allah yardımcınız olsun, sağlıkla mutlulukla büyütün çocuğunuzu.
Genişletmek için tıkla...
Bak şimdi işler değişti canm.psikolojk sorunu olan insanın dediklerini asla kafana takma en yakının olsa bile.cünkü hasta o rahatsız öyle düsün normal olsaydı asla öyle konusmazdı emin ol.çünkü annelik dünyanın en güzel duygusu toz kondurmaz insan evladına.sende annenin normal olmadığını düşsün keyfine hayatına bak hiç takılma..rahatsz olarak kabul ediceksin.buarada güzel dileklern için Tsk ederm🤗
 
Durummleyla .!.:
Bak şimdi işler değişti canm.psikolojk sorunu olan insanın dediklerini asla kafana takma en yakının olsa bile.cünkü hasta o rahatsız öyle düsün normal olsaydı asla öyle konusmazdı emin ol.çünkü annelik dünyanın en güzel duygusu toz kondurmaz insan evladına.sende annenin normal olmadığını düşsün keyfine hayatına bak hiç takılma..rahatsz olarak kabul ediceksin.buarada güzel dileklern için Tsk ederm🤗
Genişletmek için tıkla...
Çoğu zaman böyle düşünüyorum ama yani psikolojik sorunları bir tek bana mı işliyor, oğullarına gayet iyi diye de kızıyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X