- 7 Haziran 2019
- 2.459
- 3.454
Okurken çok kızdım ama annenize değil size.Kapatıverseydiniz telefonu suratına.Çiftleşip çocuk doğuran herkes anne olamıyor işte.Anne olamıyor ama anayım ayağına yatıp her lafı söyleyebileceğini düşünüyor.Yok öyle bir dünya.Anneniz kendi çocugunu düşman besleyip canı yanınca mutlu sevinince kıskananlardan.Mide bulandırıcı ama gerçek.Annenizle iletişimi çoktan kopartırdım sizin yerinizde olsam.Beni doğurdu diye secde etmek zorunda değilsiniz.Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymış o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Bir kaç saat de doğurdu diye bir ömür 'doğurduğuna' işkence edemez. O'na ait değilsiniz. Bireysiniz. Tedavi olun.Hiçbir şey diyemedim. Bu dönem biraz duygusal hissediyorum. Öyle sayıp dökmeye başlayınca da donup kaldım. Sadece dinledim. Hayatımdan silemiyorum. Öyle ya da böyle ama sonuçta annem ve beni doğurdu büyüttü bu yüzden tamamen kopmak ona haksızlık olur diye düşünüyorum.
Bana baştan beri ısınamadı. İki abimden sonra istenmeyen gebelik sonucu doğmuşum ben. Annem artık çocuk istemiyormuş. Çocuklarının biri 10 biri 13 yaşına gelmişken artık gezmek tozmak hayatını yaşamak istiyormuş. İlk öğrendiğinde istememiş. Bir sürü ot çöp karışımları içmiş, ağır şeyler taşımış, korse takmış. Hepsi ben gideyim diye. İşe yaramamış ama biraz erken doğmuşum. 2300 grammışım, kuvözde kalmışım falan. Onunkisi istenmeyen bir gebeliğin getirdiği depresyon, çocuğun erken doğması, lohusa depresyonu falan derken hiç toparlayamadı sanırım.Annen çok kötü biri asla ona boyun eğme asla çok üzüldüm anne de olsa kimse böyle sözler söylemeyi hak bilemez. Edepsiz kadın. kusura bakma ama öyle.
Beklentisi varmış görememişten ziyade ben istenmeyen gebelik sonucu doğmuşum.Cok üzüldüm. Anne sinirli de olsa bu kadar agir konusamaz bence. Düsman gibi. Sanki sizden bi beklentisi varmis da gorememis gibi.
Iletisimi kesin bence size zarar boyle
Aslında ameliyatlardan sonra doktor anne olamazsın demedi, tüp bebek bile önermedi, sıkıntı görünmüyor şu an dedi. Deneyin olmazsa tedaviye başlarız dedi. 4 yıllık evliyiz ben yeni istemeye başladım zaten. Ama öyle de deyince...
İnanın çok şık görüşmem. Yılda birkaç kez yüz yüze geliyoruz, ayda iki defa arıyorum. Sonuçta beni büyüttü, karnında taşıdı, doğurdu diye.
Çok teşekkür ederim inşallah öyle olurİnsan en yakını olacak kişiden böyle sözler duyunca donup kalıyor, canı çok yanıyor hele bir de etrafta annesi ile arası çok iyi olan, arkadaş olanları gördükçe.. Üzülmeyin takmayın ne güzel tiyatrocuymuşsunuz kendinize bir meslek edinmişsiniz çocukluğuna rağmen. Çocuğunuz elbette olacak ve çok iyi bir anne olacaksınız. Benim de annemle aram pek iyi değildir sürekli laf sokar ben de çıldırırım, ama anne olduktan sonra insan kendi bebeğine kıyamıyor annesi gibi olmuyor merak etmeyin. Allah size de nasip etsin inşallah en doğru zamanda anne olmayı.
Anneniz kendi yaptiklarinin sucluluk duygusunun acısını sizden cikartmis.Lutfen uzulmeyin!! Bedel odemesi gereken kisi siz degilsiniz anneniz.Herkese merhaba. Kendimi çok çok kötü hissediyorum. Durup durup ağlama krizine giriyorum. Yazmak istedim.
Daha önceki konumda annemin pek de örnek bir anne olmadığından bahsetmiştim. Bugün maksat üzerime düşeni yapayım diye annemi aradım. Konuşurken konu yaklaşan 23 Nisan'a geldi. Annem başladı 23 Nisan etkinliklerine katılacağım diye ömrümü yerdin bilmem ne bilmem ne. Çocukluğumdan konu açıldı. Nankör bir çocukmuşum, bir 23 Nisan'da kırmızı ayakkabılar için ağlamışım bilmem ne. Ben de kızdım "Evet," dedim, "sonra beni o aldığınız kırmızı ayakkabılarla döverek cezamı kesmiştin hatırlarsan."
Vay sen misin onu diyen. Demediğini bırakmadı. Nankör pisliğin tekiymişim, başkası olsa beni kapının önüne koyarmış, çok afedersiniz o**spunun tekiymişim, rol yapıyorum ayağına sahnede elin adamlarına kırıtıyormuşum(tiyatrocuyum), kocam da nasıl bir adamsa beni hâlâ boşamıyormuş, zaten o da benden farklı değilmiş elin kadınlarıyla yan yana müzik çalıyorum diye fingirdiyormuş(eşim üniversitede akademisyen, yaylı çalgılar anasanat dalında), inşallah benim gibi berbat bir evladım olurmuş, benim ona yaptığım gibi hayatını mahvedermiş, zaten berbat bir evlat olduğum gibi berbat bir anne olacakmışım, tabi olabilirsemmiş, ben aslında arızalıymış o yüzden doktora yapıyorum ayağına milleti oyalıyormuşum hepsi çocuk sahibi olamayacağım içinmiş.(geçen yıl iki defa myomlar yüzünden ameliyat oldum. Doktor anne olamazsın gibi bir şey demedi ama)
Böyle saydı döktü bağıra bağıra. Çok çok canım yandı. O kadar da zayıf bir anımdaydım ki hiçbir şey diyemedim, telefonu bile kapatamadım o şokla. Ellerim titreye titreye her sözünü dinledim. Yüzüme kapattı. Sonra ağlamaya başladım. Bağıra çağıra ağladım. Eşim geldi noldu diye. Söyleyemedim. Banyoya gittim kapıyı kapattım orada yazıyorum. Sürekli ağlama krizleri geliyor ne yapsam durduramadım. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım yanıyor. Sanki hiç büyüyemeyecekmişim gibi, hep aynı annesinin kaprislerini çekmek zorunda olan küçük kız olarak kalacakmışım gibi. Berbat bir anne olacaksın dedi ayrıca canım yandı.
Yazıp rahatlamak istedim, çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
Bana baştan beri ısınamadı. İki abimden sonra istenmeyen gebelik sonucu doğmuşum ben. Annem artık çocuk istemiyormuş. Çocuklarının biri 10 biri 13 yaşına gelmişken artık gezmek tozmak hayatını yaşamak istiyormuş. İlk öğrendiğinde istememiş. Bir sürü ot çöp karışımları içmiş, ağır şeyler taşımış, korse takmış. Hepsi ben gideyim diye. İşe yaramamış ama biraz erken doğmuşum. 2300 grammışım, kuvözde kalmışım falan. Onunkisi istenmeyen bir gebeliğin getirdiği depresyon, çocuğun erken doğması, lohusa depresyonu falan derken hiç toparlayamadı sanırım.
Psikiyatrik tedavi görüyorum zaten. Ve haklısınız uzunca bir süre hiç konuşmayacağım. Benim de sabrımın sınırları var, azize değilim.Annenle konuşmakta ısrarcı mısın??
Kendi evin de var. Çatın ayrı. Bence uzun bir süre arama,ararsa açma. Evine gitme,davet de etme.
Anne ya da başka birşey. Kimsenin sana böyle hakaret etmeye hakkı yok.
Şu sözlerin üçte birini annem bana söyledi diye iki ay aynı evde yemeğini bile yemedim,bir cümle kurmadım. Aylar sonra ,Kenara kendi evime cikmak için birikim yaptığımı, bir hakaret daha duyduğum gibi gideceğimi söyledim,konuştuk, barıştık .
O gün bu gün bir seneyi geçti bir daha densiz bir lafina şahit olmadım.
Olursam da kesinlikle evi ayırırım.
Annelik kutsal diyenlere de uyuz oluyorum. Türkiye'de sağlık problemi yoksa neredeyse bütün kadınlar anne oluyor. Toplum baskısı -el kısır demesin- korunma yollarını bilmemek vs vs
Şimdi bu kadınların hepsi mi kutsal,hepsi mi cennetlik??
Küçücük çocuğunu heves edip aldırdigi bayram ayakkabisiyla döven kadının gittiği cennet bence cehennemden farksızdır.
Ekleme: çocuklukta beynine kazınan şeyler kolay kolay unutulmaz. Bir psikologa gitmeni ve sana yeni bakış açıları kazandırmasına izin vermeni öneririm. İnan ki strese girecek-erteleyecek ya da pahalli bir şey değil. Ben de gidiyorum ve teraistimi çok seviyorum. Doktorsitesi sitesinden şehrini aratıp yorumlara bakıp uygun bir psikolog secebilirsin.
Çünkü bu iş burada kalmaz ,hamile kalmak istediğinde de annen çıkar karşına hamileyken de ,çocuğunu büyütürken de.
Beyninde onu affetmek, kötü anılara artık üzülmemek imkanı varken neden sırtına yük edesin ki??
Gerçekten artık tüm bağları koparmayı ciddi ciddi düşünmeye başladım. Bazı şeyler hiç değişmiyor demek ki.Ablacim annen bir ruh hastasi. Gorusmeyi, konusmayi, beklenti duymayi birak onu manyak ve hasta olarak kabul et (biliyorum yazmasi kolay)
Neden berbat bir evlat olasin anlamadim, sende bir gariplik yok ki annen manyak
Ben istenmeyen gebelik sonucu doğmuşum bir türlü de tam olarak kabullenemedi. Ne yapsam aykırı gelecek sanırım ona. Ben de artık ciddi ciddi tüm bağları koparmayı düşünmeye başladım.Benim annem de sinirlenince ağzına geleni söyler. Bu kadar olmasa da görece ağır laflar duydum ben de daha önce ama gerçek olmadıklarını biliyordum. Hep iyi bir evlat oldum çünkü hiç sorun çıkarmadım.
Annenizin söyledikleri sinir anında söylenmiş şeyler gibi durmuyor ama. Gerçekçi şikayetler gibi de durmuyor. Biraz tuhaf görüşleri var. Çocuğun ayakkabı istemesi bile fazla gelmiş mesela ona.
Etkilendiğinizi biliyorum, kulak ardı etmenin de zor olduğunu biliyorum ama yapabileceğiniz en iyi şey mümkün olduğunca görüşmemek. Sadece kendinizi üzersiniz.
Ben de bu aralar bol bol yazıyorum iyi geliyor gerçektenAnnen tü pis kaka diyemem bana düşmez... Ama gaddar bir kadınmış.
Kaç yaşına geldin tiyatro gibi enfes bir dünyanın içindesin..
Aileden yana şanslı değildim bende, ama her kağıdı elime alışımda yazdım tüm olan biteni.
Yazdıkça rahatladım. Rahatladıkça atlattım.
Öneririm. Degerlendir.
Evet ağır şeyler ama anne de olsa koy mesafeni..
Merhaba merhaba..
Zaten tek tük görüşüyoruz ama bugün duyduklarım çok fazla geldi be. Bir süre yüzünü görmek, sesini duymak istemiyorum.Gorusmeyin annenizle.
Bayramdan bayrama görüşün yada.. insan bunları duyduğu birini hayatında tutmaz.
O an inanın hiçbir şey yapamadım. Şoke olmuştum, kalbim çok hızlı atıyordu. Dondum kaldım.Okurken çok kızdım ama annenize değil size.Kapatıverseydiniz telefonu suratına.Çiftleşip çocuk doğuran herkes anne olamıyor işte.Anne olamıyor ama anayım ayağına yatıp her lafı söyleyebileceğini düşünüyor.Yok öyle bir dünya.Anneniz kendi çocugunu düşman besleyip canı yanınca mutlu sevinince kıskananlardan.Mide bulandırıcı ama gerçek.Annenizle iletişimi çoktan kopartırdım sizin yerinizde olsam.Beni doğurdu diye secde etmek zorunda değilsiniz.
Annen tü pis kaka diyemem bana düşmez... Ama gaddar bir kadınmış.
Kaç yaşına geldin tiyatro gibi enfes bir dünyanın içindesin..
Aileden yana şanslı değildim bende, ama her kağıdı elime alışımda yazdım tüm olan biteni.
Yazdıkça rahatladım. Rahatladıkça atlattım.
Öneririm. Degerlendir.
Evet ağır şeyler ama anne de olsa koy mesafeni..
Merhaba merhaba..
Onu anlamaya çalışıyorum. İstemediği bir gebelik sonucu istemediği bir dönemde çocuk doğurmuş, gebelik depresyonu, lohusa depresyonu vs. Hiç toparlayamadı sanırım kendini. Bu yüzden hâlâ onunla iletişim halindeyim zaten.Annenizin söylediklerinin Turkcesi; evet çok da ideal bir anne degildim, kendimi hala çok suçluyorum, o zaman yaptığım hataların farkındayım, en büyük pismanliklarim sana karşı yaptığım haksızlıklar olduğu için en çok da sana karşı agresifim çünkü etrafımda bana karşı hala savunmasız ve saygı dolu tek insan sensin. Anneniz de çok iyi değil. Çok acı bu yaptığı ama anlayın onu. Bu kadar tahammülsüz olmasının ( haklı olmasa da) bir sebebi olmalı. Toparlanın, bazen anneler evlatlarından daha zayıf oluyor ve cahilce davranıyor. Hele zamanımızda, anne-babalar daha cocuk, çocuklar daha olgun.