17 yaşındayım. Bi oyun sitesinden tanıştığım biriyle ilişkim var. 15 gün sonra tanışalı 9 ay bitiyo. Ama bu 9 ay boyunca hiç yüzyüze görüşmedik. O da 17 yaşında, ankarada yaşıyo. Ben kocaelide. 29 ekimde tanıştık. İlk başlarda arkadaştık. O bana konuştuğu kızları anlatırdı ben de ona hayatımdaki çocuğu. Derken benim yarım yamalak olan ilişkim bitti ocak gibi. Beni teselli etti. Şubat ayındaysa her şey farklıydı artık. Benimle konuşurken kanka, lan falan derdi. Ben de derdim gülerdik. Ama bir anda her şey değişti. Çok ilgili oldu. Bütün gün mesajlaşmaya başladık. 20 dk mesaj atmasam atardı. Hep anlayışlıydı. Teklif falan etmedi, ama aramızda farklı bir şey vardı artık. Ve ben korktum bundan. Bi gün, senle bi gün herşey biticek nasıl olsa en iyisi başlamadan bitirmek dedim. Ne yani ayrılmak mı istiyosun dedi. Sevgili miydik ki bile diyemedim :) Vazgeçirdi, çok dil döktü. Öyle başladık işte :) Her şey iyi güzeldi. Bir kaç kere de ayrıldık ama. Face şifresini istedim. Erkek arkadaşıyla bi kız hakkında konuşmaları hoşuma gitmdi. Ben varken başkasını düşünmesine tahamml edemedim. Ayrıldk. 1 hafta ayrı kaldık. Ortak bi arkadaşımızın çabasıyla affettim sonunda. O çocuk bana 24 saat her dakika dil dökerken sevgilimin bu kadar uğraşmamasına da sinirlenmiştim aslında. Arkadaşı bana onun içine kapanık biri olduğunu benim anlayışlı olmam adım atmam gerektiğini söylerdi. Yapamam dedim ama yaptım dayanamadım işte. Daha sonra bir kere de msnde eski kız arkadaşının hala ekli olduğunu gördüm. Şu büyük aşkı.. Bana onunla görüşmediğini söylemişti. Çok kavga ettik. Ben yine bitirdim. O ortak arkadaş yine başladı 24 saat dil dökmeye. O kızla daha geçenlerde karşılaşmış ama yanına bile gitmemiş. Bunu bana söylememişti bile bi daha kızdım. 23 gün ayrı kaldık. Her dakika ağladım. Şu an bunu yazarken bile gözlerim doldu. Bu şekilde her dakika ağlarken ailem de dayanamadı sıkıştırdı anlattım. Annem yanlıştı zaten iyi ki bitmiş dedi. Ama ben sonunda dayanamadım o da dayanamadı barıştık. Aileme anlatmadım bunu tabi. Aradan zaman geçti iyi kötü devam ederken bir gün annem telefonumu istedi. O ara mesajlara da bakmış. Mesajlar dolu tabi 300 400 tane. Benim yaz tatilinde dil kampı yerine onun yanına gitme planlarım vardı. Annem bunu görünce resmen çıldırdı. Hattımı kırdı. Bilgisayarımı aldı. Artık sadece okulda arkadaşımın telefonundan görüşebiliyoduk. Bana karşı soğuk davranmaya başlamıştı. Her şey benim suçummuş gibi. Zaten mesafe var şimdi de hiç konuşamıyoruz diye. Dayanamadım. Ailemden gizli halama hat aldırdım. Çok soğuksun dedm her şey düzelicek merak etme falan dedi. Ama düzelmedi. Ben hattı aldıktan 1 gün sonra yine konuşurken artık noluyo niye böylesin hala dediğimde sana karşı eskisi gibi olamıyorum üzgünüm dedi. Aradım deli gibi ağladım açmadı. Mesajlarımın çoğuna cevap vermedi. Böyle olması gerektiğini falan söyledi sadece. Araya soğukluk girmişti işte. Ben onun için ailemi karşıma alabilecek kadar cesurken o zayıflık yaptı. En yakın arkadaşımı soktum araya konuş dedim. Ona da aynı şeyleri söylemişti. "Artık eskisi gibi olamıyorum".. Aradan zaman geçti. Ben onun en yakın arkadaşıyla (Hani şu her ayrılığımzda saatlerce dil döken çocuk ) o da benim en yakın arkadaşımla gayet iyi aramız. Onun en yakın arkadaşı bana ondan bahsetmiyodu artık. İkiniz için de böylesi daha iyi diyodu sadece. Benim en arkadaşımla da o konuşurken benden bahsetmiyolarmış hiç. Düşündükçe üzüldüm tabi. Ama toparlandım. Çok olmadı bi10 güne toparlandım. Sana karşı eskisi gibi olamyorum sözü çok yaralamıştı beni. Lafını etmedim bi süre. Baktım ben umursamaaz davranınca o konuşuyo mesaj atıyo. Yine cevapsız bıraktım bisüre. Ve sonra dönmek istedi. Çok pişmandı artık Ne yazık ki içimde pek bi şey kalmamıştı. Yine de tamam dedim. Ve başladık. bana geçmişteki hiç bişeyi değiştiremeyeceğini ama çok pişman olduğunu bana hala aşık olduğunu falan söyledi. Bi süre ilk günlerdeki gibi oldu her şey. İkimizde bi daha aşık olmuş gibiydik. 20 temmuzda buaya gelicekti söz vermişti. Ben yaptıklarını söylediklerini unutamadım ama aramız bozulmasın diye sesimi de çıkarmadım. Artık mesafeden başka sorunumuz yoktu. Ben öyle sanıyodum tabi.. Sonra monotonlktan bahsetmeye başladı. Bütün gün konuşuyoduk. Konuşucak bişeyimiz kalmamıştı. Böyle devam ederse daha fazla üzülüp kırılmayalım ikimiz de ayrılalım dedi. Ayrılmaktan bahsetmesi o kadar sinirimi bozdu ki tamam dedim şimdi ayrılalım. Şaşırdı bi an onu kastetmedim ya tabi ki başka bişey bulabiliriz bulmalıyız falan dedi. Bu sorunu tam aşamamıştık ki tatile gitti antalyaya. Nasıl oldu bilmiyorum ama daha ilk günden telefonu bozuldu. Şimdi günde 1 ya da 2 kere msnden ya da arkadaşının telefodan konuşuyoruz. Konuşmak dediğim de mesajlaşmak. ARamıyo hiç. Bunu söylemek istemiyorum içinden gelse zaten arardı değil mi? Ama kırılıyorum da. Aramızda yine soğukluk var düzelicek dönünce diyo ama napmalıyım ben niye böyle? Cumartesi günü dönüyo. Dünden beri biraz mesafeli davranıyorum kaybetmekten korkar belki biraz çeki düzen verir kendine diye. Şaşırtıcı bi biçimde dönüyo dünya. Benim telefonum bozulduğunda o beni bırakmıştı sıra bende mi ki Ayrılmak istemiyorum ama. 1 yıl sonra üniversitede beraber olucaz ben bunun hayaliyle yaşıyorum. sevgisini gösteremeyen biri mi yoksa sıkıldı artık istemiyo mu anlayamıyorum ki. sanırım. 20 temmuza az kaldı ve ben çok heyecanlıyım. Gelicek msn dediğimde telefonum düzelmezse gelemem diyo. Ama geldiği gün yaptırıcak. Umarım gelebilir. Buraya geldiğinde her şey yoluna giricek diye düşünüyorum. biraz karışık yazdım umarım anlayabilirsiniz burası gerçekten çok iyi bana yardım edebileceinizi umuyorum. napmalıyım da biraz ilgili olmasını sağlamalıyı