Ben 2 kızımı büyütürken en çok işime yarayan yöntem dikkatini başka yöne çekmek, ilgisini kaydırmaktı. Örnek vermek gerekirse, banyo yapmak istemiyor o anda. AAAA bak banyomuza yavru ördek girmiş gel bakalım derdim, küvetin içinde plastik oyuncak ördek. Ona hoşgeldin deyip tiyatro yapmak. Pazardan leğen alıp içini suyla doldurmak, her defasında değişik bir şey denemek.
Saçını sildirmek istemezse mendili kelebek şekline sokup aaaa bak saçına kelebek konuyor aaaa şeklinde herşeyi oyun gibi, onu da içine katarak ve asla inatlaşmadan halletmeye çalıştım.
Annelik kolay değil, 2 yaş ergenlik dönemi hiç kolay değil.
Konu sahibi annemiz kayınvalidenin evinde olduğu için biraz gergin tabi, biraz havalar sıcak, biraz bebişi huysuz. Hepsi üstüste gelmiş gibi.
Biraz sakinlik, biraz sabır. Ama dediğiniz gibi anne-çocuk ilişkisinde, en kötü şey başka birinin olaya karışması. Annenin kötü polis, diğerinin iyi polis olması.
Ben bu gibi "geçici" dönemlerde normal zamanda evimizde uyguladığım kuralları biraz esnetiyorum. Şu anda da böyle (biri 6 biri 9 yaşında), örneğin yatma saatleri. Sabah çikolatalı ekmeği haftada 1 yerlerken evimizde, tatile gidince sınır koymuyorum. Onlar için tatil eğlenceli oluyor, ama bu esnekliğin evimizde devam etmeyeceğini de biliyorlar.