- 11 Eylül 2012
- 5
- 1
22 hafta 1 günlük hamileyim. Kontrole gittim herşey normal dendi. Suyum, bebeğimin gelişimi, kilo, hareketler herşey herşey normal dendi. Bu arada İstanbul da özel bir hastaneye gidiyorum. Normal doğum yapabileceğim tarih 24 temmuz yaklaşık olarak. Yani evlilik yıl dönümümüz. Hamileliğim ilk 3 ay ı zaten çok zor geçti. Bulantılar baş ağrıları vs.. 4. ayımdan sonra kendime yeni yeni gelmeye başlamıştım, artık gerçekten hamilelik kıyafetleri almak istiyordum. O hafta iyi geçicekti bana göre fakat salı sabahı sabah saat 06:00 da mide bulantısıyla uyandım. Hemen koşarak vc gittim ve kanlı bir akıntı geldi. Korktum fakat ne olduğunu da bilmiyordum çünkü ilk hamileliğimdi. Daha sonra normal bir şekilde işe gitmek üzere hazırlandım fakat içim de bir korku bir şüphe ayrıca kasıklarımda da sancı vardı. Öğleye kadar sabrettim fakat sonra doktorumu aradım gittikçe de sancılarım artıyordu. Hemen iş yerinden izin alıp dr. gittim. Bana dediği suyun normalal fakat sancını dindirmemiz gerekiyor gözetim altında kalman lazım. Hemen bana bir serum taktılar sancılarım dindi. O akşam eve geldik fakat dr.um bana istirahat verdi 3 gün boyunca yattım hiç kalkmadan.
23 hafta 1 günlük hamileyim. Raporumu almak üzere tekrar hastaneye gittim doktorum dedi gel seni bir daha muayene edelim dedi baktılar suyun normal fakat bir de turnusol la bakalım dediler. bu arada benim yine hafif hafif sancılarım var ama geçer umuduyla bakıyorum olaya. Sonuç olarak beni yatırmaya karar verdi. Mutlaka gözetim altında kalmam gerekiyormuş. Tamam yatayım dedim fakat muhasebeye gidip ödemeyle ilgili konuşmam gerekti. Biliyorsunuz özel hastaneler..... Geceliği 400 tl üstelik ne kadar yatıcağım da belli değil. DEd,m ben bu parayı ödeyemem sonra beni üniversite hastanesine yönlendirdi dr.um sağolsun. Hemen çapa tıp a gittik. Bu arada ben kendimi kurbanlık koyun gibi hissediyorum. Ne olacağı belli değil başıma ne gelicek. Bebeğim e ne olacak?
Çapa tıp fak.gittik kadın doğum bölümünde kabakulaklı bir gebe varmış eğer mesuliyet kabul ediyorsanız alalım dediler. Şansımızı cerrahpaşadan yana denedik iyi ki de oraya gitmişiz. Gittik muayenelerden sonra sızıntı şeklinde suyumun geldiğini anladılar fakat burda da doğum yaparsam eğer boşta küvez yokmuş. Hayırlısı Allah tan deyip yatış aldık. Sürekli muayane kontrol 23 hafta 1 günlük yatışım verildi. Martın 27 si suyum gelmeye başladı azar azar hissediyordum ne olur Allahım gelmesin gelmesin diye içimden yalvarıyordum bu arada eşim, annem, ablam, yengem hep destek oldular. Doktorlar da sürekli moralini bozma bebeğin için biz elimizden geleni yapıcaz fakat çok küçük yaşama şansı çok çok az diye sürekli önceden beni psikolojik olarak olaya hazırladılar. Gittikçe suyum azalıyordu. Tuvalete gitmek istemiyordum ama nafile ben ne yapsam da o gidiyordu. Perşembe sabahı dr. lar geldi muayeneden sonra suyun azalmış seni doğuma alıcaz dediler ve bana suni sancı için serum verdiler. Allahım çok zor bir durum. Ama nst ile hep bakıyolardı ve kalp atışları vardı. Bu da benim için sevindirici bir durumdu.
29 mart günü serum bağlı hafif hafif sancım var ancak uykum geliyordu. Ebeler sürekli kontrol ediyorlar bebeğimin geliş açısı normal fakat benim sancım gelmiyor tam anlamıyla bütün gün beni doğum odasında tuttular ancak saat 04:30 da beni tekrar odama gönderdiler. Tam anlamıyla sancım gelmemişti. Sevinsem mi, üzülsem mi bilemiyordum. Her şey Allah ın elinde. Bu arada 23 hafta 6 günü de bitirdim. Bir gün daha bebeğim benimdi. Ben de, bana ait. O gece doktorlar gerek yok dese de ebelerin unutkanlığı işte beni hep nst ye bağladılar ve kalp atışları vardı. Son an a kadar hep dinledim oğlumun kalp atışlarını sabah olunca dr. beni seni bugün mutlaka doğurtmamız gerek yoksa seni de zehirliycek dediler. Annem e sarılıp eşimin elini tutup doğumhaneye gittim yine bana suni sancı verdiler. cuma saat 14:00 23 hafta 7 günlük bebeğim dünya ya geldi. Ebeye sorduğum soru: Yaşıyor mu??
Tam 24 haftalık bebeğim doğmuştu ve yaşıyordu. O bir immatüre bebekti. Fakat her an herşey olabilirdi. Umutsuzca fakat bir o kadar da umutla bekledim onu, her şeyin hayırlısını istedim yaradandan . O da benim kollarımı boş çevirmedi. Tam 3 ay küvezde kalan oğlum Emirhan'ım 12 haziranda taburcu oldu.Sağlık durumu şu an çok iyi ve 9 aylık oldu (7.400 kg) Sonunda ben de kucağımda bebeğimle hastaneden çıktım. Sonunda ben de kucağımda bebeğimle evimin yolunu tuttum. Darısı bütün annelerin başına. Sevgilerle...
23 hafta 1 günlük hamileyim. Raporumu almak üzere tekrar hastaneye gittim doktorum dedi gel seni bir daha muayene edelim dedi baktılar suyun normal fakat bir de turnusol la bakalım dediler. bu arada benim yine hafif hafif sancılarım var ama geçer umuduyla bakıyorum olaya. Sonuç olarak beni yatırmaya karar verdi. Mutlaka gözetim altında kalmam gerekiyormuş. Tamam yatayım dedim fakat muhasebeye gidip ödemeyle ilgili konuşmam gerekti. Biliyorsunuz özel hastaneler..... Geceliği 400 tl üstelik ne kadar yatıcağım da belli değil. DEd,m ben bu parayı ödeyemem sonra beni üniversite hastanesine yönlendirdi dr.um sağolsun. Hemen çapa tıp a gittik. Bu arada ben kendimi kurbanlık koyun gibi hissediyorum. Ne olacağı belli değil başıma ne gelicek. Bebeğim e ne olacak?
Çapa tıp fak.gittik kadın doğum bölümünde kabakulaklı bir gebe varmış eğer mesuliyet kabul ediyorsanız alalım dediler. Şansımızı cerrahpaşadan yana denedik iyi ki de oraya gitmişiz. Gittik muayenelerden sonra sızıntı şeklinde suyumun geldiğini anladılar fakat burda da doğum yaparsam eğer boşta küvez yokmuş. Hayırlısı Allah tan deyip yatış aldık. Sürekli muayane kontrol 23 hafta 1 günlük yatışım verildi. Martın 27 si suyum gelmeye başladı azar azar hissediyordum ne olur Allahım gelmesin gelmesin diye içimden yalvarıyordum bu arada eşim, annem, ablam, yengem hep destek oldular. Doktorlar da sürekli moralini bozma bebeğin için biz elimizden geleni yapıcaz fakat çok küçük yaşama şansı çok çok az diye sürekli önceden beni psikolojik olarak olaya hazırladılar. Gittikçe suyum azalıyordu. Tuvalete gitmek istemiyordum ama nafile ben ne yapsam da o gidiyordu. Perşembe sabahı dr. lar geldi muayeneden sonra suyun azalmış seni doğuma alıcaz dediler ve bana suni sancı için serum verdiler. Allahım çok zor bir durum. Ama nst ile hep bakıyolardı ve kalp atışları vardı. Bu da benim için sevindirici bir durumdu.29 mart günü serum bağlı hafif hafif sancım var ancak uykum geliyordu. Ebeler sürekli kontrol ediyorlar bebeğimin geliş açısı normal fakat benim sancım gelmiyor tam anlamıyla bütün gün beni doğum odasında tuttular ancak saat 04:30 da beni tekrar odama gönderdiler. Tam anlamıyla sancım gelmemişti. Sevinsem mi, üzülsem mi bilemiyordum. Her şey Allah ın elinde. Bu arada 23 hafta 6 günü de bitirdim. Bir gün daha bebeğim benimdi. Ben de, bana ait. O gece doktorlar gerek yok dese de ebelerin unutkanlığı işte beni hep nst ye bağladılar ve kalp atışları vardı. Son an a kadar hep dinledim oğlumun kalp atışlarını sabah olunca dr. beni seni bugün mutlaka doğurtmamız gerek yoksa seni de zehirliycek dediler. Annem e sarılıp eşimin elini tutup doğumhaneye gittim yine bana suni sancı verdiler. cuma saat 14:00 23 hafta 7 günlük bebeğim dünya ya geldi. Ebeye sorduğum soru: Yaşıyor mu??
Tam 24 haftalık bebeğim doğmuştu ve yaşıyordu. O bir immatüre bebekti. Fakat her an herşey olabilirdi. Umutsuzca fakat bir o kadar da umutla bekledim onu, her şeyin hayırlısını istedim yaradandan . O da benim kollarımı boş çevirmedi. Tam 3 ay küvezde kalan oğlum Emirhan'ım 12 haziranda taburcu oldu.Sağlık durumu şu an çok iyi ve 9 aylık oldu (7.400 kg) Sonunda ben de kucağımda bebeğimle hastaneden çıktım. Sonunda ben de kucağımda bebeğimle evimin yolunu tuttum. Darısı bütün annelerin başına. Sevgilerle...
