- 16 Haziran 2014
- 1.566
- 1.072
- 31
-
- Konu Sahibi tubaturem06
- #1
Evet klasik bi konu artık bu ama benim 3 yıllık ilişkim de bitti .
Okulumu yatay geçişle değiştirip Onun yanında evli olarak okuyup bitirecektim oysa .
Ama ben geçiş yapamıyorum yanına ..Çünkü annem aldatılıyor .
Geçiş yapmaktan vazgeçtiğimi söyledim ona son buluşmamızda . Nasıl olur bile diyemedi . Sustu kaldı . Sebebini sordu sonra . Anlatamayacağım şeyler var dedim . Nasıl denir ki . Babam her gün yağız delikanlı gibi telefon elinde whatsaaptan mesaj yazıyor kart bi karıya mı deseydim . Anneme senle şimdi boşanalım beni on sene rahat bırak sonra sana geri döneceğim dedi mi deseydim . Ben her gece ağlayan annemi küçük kardeşlerim etkilenmesin diye teselli ediyorm onu bu yüzden bırakamam mı deseydim . Her gün ben kabuslar görüyorum annem ateşler içinde her defasında sevdiğim mi deseydim . Sana herşeyi anlatsa mıydım . Ya ilerde evlenirsek eşim olursan bunu başıma kakarsan ben ne yaparım . Beni anlamazsan sonra . belki de senin aileni de biliyoruz derdin bana hor görürsen ne yapardım .
Bunların Hiçbirini diyemedim ona . Rezil olmak istemedim kimseye 55 yaşındaki babam yüzünden .
Anlatamayacağım şeyler var dedim ve o sustu kızlar evlilik en büyük hayaliydi .. o gün öptü sarıldı bana sanki veda eder gibi .
Üstelemedi . Sonra iki gün geçti . Yine bi gece annesinin hadi evlen artık gidelim isteyelim şu kızı lafını duydu sanırım . Mesaj attı bana ben olmaz kabul edemem dedim . Anlamadı anlatamadım . İstemiyosun yani dedi hayır istiyorum vallahi ama olmaz dedim . Kafayı yedi resmen . Bir sürü laf saymaya başladı :
"Ben senin tutsağın değilim . 3 yıl bekletiyorsun bu tarihe kadar sonra birden olmaz 2-3 yıl daha bekle diyosun . Beni tek bişeye koşullandırıyosun. beklemek! ama ne zamana kadar . ben hayatımı varsayımlara göre mi yöneteceğim . Böyle hayat evlilik olurmu . Olursa bu yıprandığımızla nasıl mutlu bi yuva kurulur dedi . " Haklısın dedim . istemiyosan beklemek bekleme olmasın dedim . zaten yeterince yük hissediyorum omzumda bide başkasının hakkına giremem zaten bence sende kaç kurtul benden dedim . Allah hakkımzda hayırlısını etsin dedim .
Beni delirtiyosun artık bıktım bu halimizden böyle hayat olmaz dedi . Ben de yolun açık olsun dedim .
Hiç bi cevap gelmedi . Gelmeyecek de . Bitti her şey . 3 gün önce oldu tüm bunlar . ben yine antidepresanımı kullanmaya başladım . yine sinir krizleri falan .
Kendime gelemiyorum yüzüm gülse de kafam allak bullak..
Ne bi arkadaşıma ne kardeşime ne akrabama anlatabiliyorum çok utanıyorum çok . . . Cânımdan vazgeçtim babam yüzünden . Hayatım mahvoldu hayallerim onun iğrenç hisleri yüzünden yıkıldı gitti ben daha 22 yaşındayım . bu kadarı fazla değil mi bu yaşıma . . Şimdi ben ne yapayım . ne dindirir bu acıyı . Birşey söyleyin allah aşkına .
Okulumu yatay geçişle değiştirip Onun yanında evli olarak okuyup bitirecektim oysa .
Ama ben geçiş yapamıyorum yanına ..Çünkü annem aldatılıyor .
Geçiş yapmaktan vazgeçtiğimi söyledim ona son buluşmamızda . Nasıl olur bile diyemedi . Sustu kaldı . Sebebini sordu sonra . Anlatamayacağım şeyler var dedim . Nasıl denir ki . Babam her gün yağız delikanlı gibi telefon elinde whatsaaptan mesaj yazıyor kart bi karıya mı deseydim . Anneme senle şimdi boşanalım beni on sene rahat bırak sonra sana geri döneceğim dedi mi deseydim . Ben her gece ağlayan annemi küçük kardeşlerim etkilenmesin diye teselli ediyorm onu bu yüzden bırakamam mı deseydim . Her gün ben kabuslar görüyorum annem ateşler içinde her defasında sevdiğim mi deseydim . Sana herşeyi anlatsa mıydım . Ya ilerde evlenirsek eşim olursan bunu başıma kakarsan ben ne yaparım . Beni anlamazsan sonra . belki de senin aileni de biliyoruz derdin bana hor görürsen ne yapardım .
Bunların Hiçbirini diyemedim ona . Rezil olmak istemedim kimseye 55 yaşındaki babam yüzünden .
Anlatamayacağım şeyler var dedim ve o sustu kızlar evlilik en büyük hayaliydi .. o gün öptü sarıldı bana sanki veda eder gibi .
Üstelemedi . Sonra iki gün geçti . Yine bi gece annesinin hadi evlen artık gidelim isteyelim şu kızı lafını duydu sanırım . Mesaj attı bana ben olmaz kabul edemem dedim . Anlamadı anlatamadım . İstemiyosun yani dedi hayır istiyorum vallahi ama olmaz dedim . Kafayı yedi resmen . Bir sürü laf saymaya başladı :
"Ben senin tutsağın değilim . 3 yıl bekletiyorsun bu tarihe kadar sonra birden olmaz 2-3 yıl daha bekle diyosun . Beni tek bişeye koşullandırıyosun. beklemek! ama ne zamana kadar . ben hayatımı varsayımlara göre mi yöneteceğim . Böyle hayat evlilik olurmu . Olursa bu yıprandığımızla nasıl mutlu bi yuva kurulur dedi . " Haklısın dedim . istemiyosan beklemek bekleme olmasın dedim . zaten yeterince yük hissediyorum omzumda bide başkasının hakkına giremem zaten bence sende kaç kurtul benden dedim . Allah hakkımzda hayırlısını etsin dedim .
Beni delirtiyosun artık bıktım bu halimizden böyle hayat olmaz dedi . Ben de yolun açık olsun dedim .
Hiç bi cevap gelmedi . Gelmeyecek de . Bitti her şey . 3 gün önce oldu tüm bunlar . ben yine antidepresanımı kullanmaya başladım . yine sinir krizleri falan .
Kendime gelemiyorum yüzüm gülse de kafam allak bullak..
Ne bi arkadaşıma ne kardeşime ne akrabama anlatabiliyorum çok utanıyorum çok . . . Cânımdan vazgeçtim babam yüzünden . Hayatım mahvoldu hayallerim onun iğrenç hisleri yüzünden yıkıldı gitti ben daha 22 yaşındayım . bu kadarı fazla değil mi bu yaşıma . . Şimdi ben ne yapayım . ne dindirir bu acıyı . Birşey söyleyin allah aşkına .