BENİM HALA UMUDUM VAR
Avuçlarım terliyor nicedir. İçimde bir heyecan,
Yüreğimde çarpıntı. Dudaklarım kuru kuru.
Bir şeyler oluyor bana.
Gebeyim...
Hissediyorum.
İçimde o benim.
İçimde bir yelerde, pırpır ediyor.
Bazen güçleniyor pırpırlanması.
Kuvvetleniyor, çoşuyor
O çoşuyor... Ben coşuyorum.
Büyüyor, güçleniyorum
Sımsıkı sarılıyorum hayata.
Hani derler ya, kurşun olsa işlemez bana.
Ta ki biri çomak sokana kadar...
Yapmayın...
Ben gebeyim,
Yapmayın, diyorum size, yapmayın
Dokunmayın ona.
Ağlıyorum...
Ben ağlıyorum, o güçten düşüyor ,
Takati kesiliyor...
Suskunlaşıyor...
Yalvarırım yapmayın öldüreceksiniz!...
Gebeyim ben...
Elimin tersiyle siliyorum göz yaşlarımı.
Korkma!...
Buradayım.
Yine bakarım, beslerim, büyütürüm seni.
Biliyorum ölmedin.
Arasıra da olsa tek bir pırpırlanma anlatıyor bunu bana.
Her şey geçecek, düzeleceksin.
Ne mutluyduk biz ikimiz,
Yine türküler söyleyeceğim sana.
Çünkü ben gebeyim..
İnsan evladı değil içimde filizlenen,
Ben güzel günlere, iyiliğe, mutluluğa gebeyim.
Biliyorum.
Bunu içimdeki umudum söyledi bana.
RUSDİYE DEMİR