Ilaç tedavisi görüyorum. Ama çok yıprandımEn iyisi tedavi olmak biz simdi sana ne desek yarım yamalak olur
Savunmadan ziyade yaptığım hareketin, söylediğim şeyin yanlış anlaşılmaması için arkasından açıklama yapmaya başladım sürekliBi de en ufak birşeyde bile savunmaya geçiyor musunuz ? Çevremdeki herkesin tek şikayeti bu huyum. . Ben çocukken babaannem lerde büyüdüm annem çalışıyordu orda da ne olsa küçüğüm diye benim üstüme atılırdi. . Sanırım ondan kaynaklanıyor. .. senin durumun neydi?
İlac değil psikologa gitIlaç tedavisi görüyorum. Ama çok yıprandım
Nasıl üstesinden geldi bu durumun?Benim bir arkadaşım yaşamıştı. Nedeni geçmişinde sürekli haksızlığa uğramak, haklıyken suçlanmak, baskı vs çıktı. Zamanla aştı
Bir süre doktora gitti sonra içindekileri bir süre hep yazıya döktü, zamanla düşüncelerini çekinmeden ifade etti ortamlarda. Başlarda zorlandı ama sonra bi olay oldu ben de tesadüf oradaydım ve öfke patlaması yaşadı. Arkadaşlarımız engellemeye çalıştı ama ben bırakın dedim yani istedim ki gerçekten belki de ilk defa rahatlayacak diye. O gün son oldu :) Demek ki birikim yapıyo ve bi kırılma noktası oluyor. Bu herkeste tabi aynı şekilde düzelecek anlamına gelmiyor sadece benim arkadaşımınki o günden sonra tamamen değişti ve şimdi gayet iyi. Bu birazda çevreyle alakalı sanırım. Belki o gün ben diğer arkadaşları engellemeseydim yine firenliyecekti kendini ve yine içine atarak kaygılı ve endişei bir insan olacaktı. İyi bi yol katetmişti o güne kadar zaten ve o gün gerçekten kırılma noktası olduNasıl üstesinden geldi bu durumun?
Ne güzel düzelmiş arkadaşınız. Benim bazı takıntılarım vardı önceden de. Ocağı kapadım mı, ütüyü çektim mi, kapıyı kapadım mı sürekli bu takıntılarım vardı. Dün mesela kapının üzerinde anahtar bırakmışlarsa diye kapıyı açtım elimi kilide götürdüm tam merdivenden biri çıkıyordu hemen kapıyı kapadım kilitledim. Ama şimdi de ya merdivenden çıkan kişi yanlış anladıysa diye korkuyorum. Yüzünü görmedim çıkan kişinin ama dünden beri uyuyamıyorum. Bu tür korkularım çok benimBir süre doktora gitti sonra içindekileri bir süre hep yazıya döktü, zamanla düşüncelerini çekinmeden ifade etti ortamlarda. Başlarda zorlandı ama sonra bi olay oldu ben de tesadüf oradaydım ve öfke patlaması yaşadı. Arkadaşlarımız engellemeye çalıştı ama ben bırakın dedim yani istedim ki gerçekten belki de ilk defa rahatlayacak diye. O gün son oldu :) Demek ki birikim yapıyo ve bi kırılma noktası oluyor. Bu herkeste tabi aynı şekilde düzelecek anlamına gelmiyor sadece benim arkadaşımınki o günden sonra tamamen değişti ve şimdi gayet iyi. Bu birazda çevreyle alakalı sanırım. Belki o gün ben diğer arkadaşları engellemeseydim yine firenliyecekti kendini ve yine içine atarak kaygılı ve endişei bir insan olacaktı. İyi bi yol katetmişti o güne kadar zaten ve o gün gerçekten kırılma noktası oldu