Benim gibi olan var mı?

kendimi ifade etmekte zorlanıyorum.genelde sessiz içene kapanık bir yapım var . Arkadaşım veya karşı taraftan hoşuma gitmeyen bir hareket gördüğümde bi kere uyarıyorum baktım tekrarlıyor konuşmayıp surat yapıyorum. Grip atıyorum içime atıp kafa takıyorum.
Mesela aynı olayı başkası yaşasın ağzının payını verip susturuyor sanki az önce kavga eder gibi konuşan onlar değil benim .sonra hiçbirşey yokmuş. Gibi konuşuyorlar . Bende garibim içime atıyorum kendime sorun edip takıntı haline getiriyorum.
Ben kendimi mutsuz etmeyi seviyorum galiba.arkadaşlarımla konuşurken genelde muhabbetim şikayet oluyor Muhabbet etmeyi ve kendimi ifade etmeyi pek beceremiyorum. Bir de en ufak olumsuzlukta ve yenilgide kendimi salıyorum . Galiba kendimi böyle kabullenmek zorundayım.

Kendinizi tabiiki böyle kabullenmek zorunda değilsiniz, değişmelisiniz.
Ne yazik ki ben de öyleyim hemen küserim kızarım, sonra hiçbir şey yokmuş gibi gider sarılırım.
Ama kendimi törpülemeye çalışıyorum, insanlara kızdığımda söylemeye konuşarak kendimi ifade etmeye çalışıyorum.
Kızdığınız an tepkilerinizi ölçün düşünmeden hareket etmeyin.