- 2 Aralık 2009
- 1.144
- 18
Herkese selamlar bir Aralık ayı annesiyim.
Hemileliğim son aylarına kadar çok rahat geçmişti ne mide bulantısı ne sancım olmuştu. sadece son 2 ay kala inanılmaz kaşıntılarım başlamıştı onun içinde doktorum bir hap vermiş ve kaşıntılarımı azaltmıştı. normal doğum istiyordum. düzenli besleniyordum oğluma ne iyi gelir ne gelmez hep bunları düşünüyor ve o şekilde beslenmekten keyif alıyordum. hamileliğim boyunca toplamda 8 kiloalmıştım, çok kiloluda değildim normal doğum istiyordum normal hesaplamalara göre doğum tarihim geldi oğlum 3800 gözüküyordu fakat bende karnımın aşağıya inmesinden başka hiç bir şey yoktu.ne sancım ne başka birşey. oğlum kiloluydu ve normal için beklerken dahada kilo alacaktı. doktorum yinede çatı muaynesini yaptı çatımın durumuna göre bekleyebilecektim. çatı muaynesinde bebeğin kilosundan dolayı zorlanabileceğimi söyledi, yapabileceğimi fakat kesi atması gerekeceğini söyledi ayrıca bebeğim iri olduğundan sancıyı çekip doğumu gerçekleştiremebileceklerini sezeryana alınabilmedurumumda olabileceğini vs herşeyi anlattı.bende oğlumun sağlığını açıkçası daha çok önemseyerek sezeryanı seçtim... vee 19 aralık sabahını kararlaştırdık.
18 aralık günü doktorumda son kontrolümü yaptım ordan çıkıp saçlarımı yaptırdım =) ve hastane çantama hala koymadığım bebek bezini ve kadın pedini marketten alıp evime gittim.
ertesi gün aç karına hastaneye gittik gerekli tahlilleryapıldıktan sonra ntsye bağlandım. oğlum sabah saatlerinde herzaman uyuşuk olduğundan bir süre yine uykuda kaldı hareket etmedi sonradan etmeye başladı =) annem babam kayınvalidem ve eşim herkes etrafımda... vee hemşireler geldi herkesi odadan çıkardılar sondayı taktılar sedyeye alındım odadan çıkarttıldım herkesle tek tek vedalaştım babam bir yandan ben ameliyathaneye alınırken fotolarımı çekiyor eşim elimi tutarak ameliyathaneye kadar geliyor.. çok tuhaf karışık duygular yaşıyor insan o an, herneyse ameliyathaneye girdim. serin bir yer herkes karınca gibi çalışıyor elimde benim fotomakinam
ameliyat masasına alındım. üzerimdeki kıyafetin yanlarındaki çıtçıtlar açıldıkollarım iki yana koydular anestezi uzmanı geldi kendini tanıttı elime damar yolunu açarken diğer hemşire adımı sordu bi kayıtlar yaptı osırada doktorum geldihoşgeldin kızım dedi hazır mısın oğlunu görmeye dedi..
daha sonra karnımda bi serinlik hissettim doktorum bişey yapmıyoruz karnına soğuk su döküyoruz bişey değil korkma dedi o sırada damarıma narkoz verilmeye başladı doktor telaşlanma derin nefes al ver dedi ilaç dağılıyor uyuşma hissedebilrsin ama nefes alıp vermeye devam et dedi.
tabi bunu o kadar hızlı ve yüksek sesle söylüyorduki heycanlanmıştım ve sonra bayılmışım... tabi o arada karbımı kesiyorlarmış meğersem çünkü benim girişimden 3 dk sonra bebek ameliyathaneden çıkmış :) narkoz bebeğe etki etmeden alıyorlarmış meğer...
ben odaya getirilip yatağıma alınırken yarım bi ayılma yaşadım hatırlıyorum yatağa konduğum anı ve geceliğimin giydirilmesini hatırlıyorum hatta hemşirelerden biri geceliğin önü düğmeli değilmi diyesorunca ben yok düğmeli diye cvp veriyorum ama annem misal orda gecelik mi pijama mı veriyim diye sormuş hemşireler geceliği istemiş orayı hatırlamıyorum :)
sonra yavaş yavaş ayıldımgözlerimi açtım ağrımın olup olmadığı soruldu fakat ağrım yoktu çok hafiften adet ağrısı gibi bir ağrımın olduğunu söyledim karnımın üzerinde de kum torbası vardı. narkozu henüz tam atmadığım için gözlerim çok bulanık görüyordu onun dışındada bi şikayetim yoktu.
sonra oğlum odaya getirildi net göremesemde geldiğini görüyordum gözlerim doldu ağlamaya başladım allahım çok tuhaf birşey onun varlığı için kendime bilerek ve isteyerek yaşattıklarım ve hiç pişman olmayışın onu görür görmez sesini duyar duymaz sanki hiç bir acın ağrın olmamış gibi herşeyi unutuyorsun çok çok güzel bir duygu=)
sonra kucağıma verdiler emzirmeye çalıştım fakat göğüs ucum olmadığı için hemşire silikon göğüs ucu getirdi o şekilde hallettik o olayıda =)
akşam saatinde hemşire geldi ve ayağa kaldırdı ilk kalkışım çok zorladı nefes almakta güçlük çektim sanki karnım kopup yere düşecekmiş gibi hissedip iki elinle sıkı sıkı karnımı tutarak odada turlayıp geri yattım. ama sonrasında her kalkışım bir öncekinden daha iyi oldu.
ayaklanmam kendi başıma iş görmem tam anlamıyla 1 hafta sonrasında iyiydim. ama sezeryandan sonraki 3.günde filan çok zorlanmadan kalkıp oğlumu emzirebiliyordum sadece ilk kalkarken karnım taş gibi oluyordu bebeğimi ayakta yürüyerek emziriyordum çünkü yürüyünce karnım rahatlıyordu. Sezeryanda yürüyüşün yeri çok büyükmüş bunu öğrendim ben...
şimdi oğlum doğalı 26 gün oldu sezeryanla ilgili hiç bir sıkıntım kalmadı aldığım 8 kilonun tamamını vermişdurumdayı az biraz sarkmış bir göbeğim var ama daha 40ımız bile çıkmadı toparlanmaya devam ediyormuş iç karnım hala...
oğlumsa her geçen gün yüzü daha da aydınlanıyor, gözü ağzı burnu heryerini ayrı ayrı izlemek için zaman ayırası geliyor insanın. Varlığımın sebebi oldu. İyiki eşimle evlenmişim iyiki yapmışız =)
Allah isteyen herkese versin hayırlı doğumlar nasip etsin normal veya sezeryan ne olursa olsun rahat olsun, çabuk atlatılsın. hayırlı doğumlar herkese
Hemileliğim son aylarına kadar çok rahat geçmişti ne mide bulantısı ne sancım olmuştu. sadece son 2 ay kala inanılmaz kaşıntılarım başlamıştı onun içinde doktorum bir hap vermiş ve kaşıntılarımı azaltmıştı. normal doğum istiyordum. düzenli besleniyordum oğluma ne iyi gelir ne gelmez hep bunları düşünüyor ve o şekilde beslenmekten keyif alıyordum. hamileliğim boyunca toplamda 8 kiloalmıştım, çok kiloluda değildim normal doğum istiyordum normal hesaplamalara göre doğum tarihim geldi oğlum 3800 gözüküyordu fakat bende karnımın aşağıya inmesinden başka hiç bir şey yoktu.ne sancım ne başka birşey. oğlum kiloluydu ve normal için beklerken dahada kilo alacaktı. doktorum yinede çatı muaynesini yaptı çatımın durumuna göre bekleyebilecektim. çatı muaynesinde bebeğin kilosundan dolayı zorlanabileceğimi söyledi, yapabileceğimi fakat kesi atması gerekeceğini söyledi ayrıca bebeğim iri olduğundan sancıyı çekip doğumu gerçekleştiremebileceklerini sezeryana alınabilmedurumumda olabileceğini vs herşeyi anlattı.bende oğlumun sağlığını açıkçası daha çok önemseyerek sezeryanı seçtim... vee 19 aralık sabahını kararlaştırdık.
18 aralık günü doktorumda son kontrolümü yaptım ordan çıkıp saçlarımı yaptırdım =) ve hastane çantama hala koymadığım bebek bezini ve kadın pedini marketten alıp evime gittim.
ertesi gün aç karına hastaneye gittik gerekli tahlilleryapıldıktan sonra ntsye bağlandım. oğlum sabah saatlerinde herzaman uyuşuk olduğundan bir süre yine uykuda kaldı hareket etmedi sonradan etmeye başladı =) annem babam kayınvalidem ve eşim herkes etrafımda... vee hemşireler geldi herkesi odadan çıkardılar sondayı taktılar sedyeye alındım odadan çıkarttıldım herkesle tek tek vedalaştım babam bir yandan ben ameliyathaneye alınırken fotolarımı çekiyor eşim elimi tutarak ameliyathaneye kadar geliyor.. çok tuhaf karışık duygular yaşıyor insan o an, herneyse ameliyathaneye girdim. serin bir yer herkes karınca gibi çalışıyor elimde benim fotomakinam
ameliyat masasına alındım. üzerimdeki kıyafetin yanlarındaki çıtçıtlar açıldıkollarım iki yana koydular anestezi uzmanı geldi kendini tanıttı elime damar yolunu açarken diğer hemşire adımı sordu bi kayıtlar yaptı osırada doktorum geldihoşgeldin kızım dedi hazır mısın oğlunu görmeye dedi..
daha sonra karnımda bi serinlik hissettim doktorum bişey yapmıyoruz karnına soğuk su döküyoruz bişey değil korkma dedi o sırada damarıma narkoz verilmeye başladı doktor telaşlanma derin nefes al ver dedi ilaç dağılıyor uyuşma hissedebilrsin ama nefes alıp vermeye devam et dedi.
tabi bunu o kadar hızlı ve yüksek sesle söylüyorduki heycanlanmıştım ve sonra bayılmışım... tabi o arada karbımı kesiyorlarmış meğersem çünkü benim girişimden 3 dk sonra bebek ameliyathaneden çıkmış :) narkoz bebeğe etki etmeden alıyorlarmış meğer...
ben odaya getirilip yatağıma alınırken yarım bi ayılma yaşadım hatırlıyorum yatağa konduğum anı ve geceliğimin giydirilmesini hatırlıyorum hatta hemşirelerden biri geceliğin önü düğmeli değilmi diyesorunca ben yok düğmeli diye cvp veriyorum ama annem misal orda gecelik mi pijama mı veriyim diye sormuş hemşireler geceliği istemiş orayı hatırlamıyorum :)
sonra yavaş yavaş ayıldımgözlerimi açtım ağrımın olup olmadığı soruldu fakat ağrım yoktu çok hafiften adet ağrısı gibi bir ağrımın olduğunu söyledim karnımın üzerinde de kum torbası vardı. narkozu henüz tam atmadığım için gözlerim çok bulanık görüyordu onun dışındada bi şikayetim yoktu.
sonra oğlum odaya getirildi net göremesemde geldiğini görüyordum gözlerim doldu ağlamaya başladım allahım çok tuhaf birşey onun varlığı için kendime bilerek ve isteyerek yaşattıklarım ve hiç pişman olmayışın onu görür görmez sesini duyar duymaz sanki hiç bir acın ağrın olmamış gibi herşeyi unutuyorsun çok çok güzel bir duygu=)
sonra kucağıma verdiler emzirmeye çalıştım fakat göğüs ucum olmadığı için hemşire silikon göğüs ucu getirdi o şekilde hallettik o olayıda =)
akşam saatinde hemşire geldi ve ayağa kaldırdı ilk kalkışım çok zorladı nefes almakta güçlük çektim sanki karnım kopup yere düşecekmiş gibi hissedip iki elinle sıkı sıkı karnımı tutarak odada turlayıp geri yattım. ama sonrasında her kalkışım bir öncekinden daha iyi oldu.
ayaklanmam kendi başıma iş görmem tam anlamıyla 1 hafta sonrasında iyiydim. ama sezeryandan sonraki 3.günde filan çok zorlanmadan kalkıp oğlumu emzirebiliyordum sadece ilk kalkarken karnım taş gibi oluyordu bebeğimi ayakta yürüyerek emziriyordum çünkü yürüyünce karnım rahatlıyordu. Sezeryanda yürüyüşün yeri çok büyükmüş bunu öğrendim ben...
şimdi oğlum doğalı 26 gün oldu sezeryanla ilgili hiç bir sıkıntım kalmadı aldığım 8 kilonun tamamını vermişdurumdayı az biraz sarkmış bir göbeğim var ama daha 40ımız bile çıkmadı toparlanmaya devam ediyormuş iç karnım hala...
oğlumsa her geçen gün yüzü daha da aydınlanıyor, gözü ağzı burnu heryerini ayrı ayrı izlemek için zaman ayırası geliyor insanın. Varlığımın sebebi oldu. İyiki eşimle evlenmişim iyiki yapmışız =)
Allah isteyen herkese versin hayırlı doğumlar nasip etsin normal veya sezeryan ne olursa olsun rahat olsun, çabuk atlatılsın. hayırlı doğumlar herkese