bendende oğlumun türk filmlerini aratmayacak doğum hikeysi:))))

sevimli_cirkin .!.:

oğlum şimdi kocaman aslan oldu ama yinede doğum hikayesini anlatmak istedim.okurken hem hüzünlenecek,hemde yuh bukadarda olmaz diyeceksiniz:))....doğum tarihi 30 eylül olarak ayarlanmıştı.daha önceki kontrollerde nst sonucu benim sancımın olduğunu gösteriyodu ama bende devamlı o ağrılar olduğu için önemsemedim.doktor şaşırdı.senin sancın var hiç mi hissetmiyosun dedi.hissediyorum ama herzemenki ağrılar dedim.istersen hemen alalım dedi doktor defalarca.neyse gün geldi 29 eylül oldu kiiiiiiiiiiii ben o güne kadar dışarlarda sokak sokak geziyodum.annem durmadan yürütüyodu.evde tek kaldığımdada doğum egzersizleri yapıyodum.doğumdan 1 gün önce evde birazcık yattım,kalktım,dinlendim,ev temizledim.saçma salak şeylerle uğraştım.akşam oldu annemlere yemeğe gittik.ben hiç yemek yememiş gibi heralde 1 saat akşam yemeği yedim.ablam farketmiş.çok yeme bak doğum yaparsın diyecekmiş ama kalbim kırılır diye sesini çıkarmamış.neyse gece oldu eve geldik.çamaşır yıkayıp astım.duşa girdim.yatıp uyudum.bebeğe bişey olur düşüncesiyle ayrı yatıyoduk eşimle.gece 3 oldu.benim büyük tuvaletim geldi.gittim yaptım.3 dk sonra bidaha.5 dk sonra bidaha.bu olay sabah 7 ye kadar sürdü.lavman yapmadan ben içimi kendim boşalttım...ben zannediyorum gelip geçici sancı.o yüzden tuvaletim geliyo:))))...saat 7 de eşime seslendim.kalk benim sancım var dedim.başını yastıktan kaldırdı ve ''bugün nasıl olsa kontrole gitcez.yat uyu'' dedi.ben sessiz sessiz ağlamaya başladım.sonra bağırdım.yatmanada uyumanada başlıcam dedim.neyse kalktı.ben bi yandan yatakları toplamaya bi yandanda akşam astığım çamaşırlardan kuruyan var mı diye bakmaya çalışıyorum.eşimden bi küfür yiyeker kendime geldim.demekki şuurumu kaybettim bi ara:)...yola çıktık hastaneye gitcez.tam ışıklarda dururken sen araba bozul.yolun ortasında kal.ben diyorum tamam az kaldı zaten yürüyelim.eşim diye bu araba çatlasada patlasada ben seni o hastaneye yetiştiricem.neyse zar zor hastaneye gittik.hemen nst ye aldılar.4 cm açıklık ve çok düzenli sancılarım vardı.odaya yerleştik.ablama haber verdik.diğer ablamda hamileydi.o görsün istemedik ama 3 kız kardeşten başka kim birbirine daha iyi destek olabilirdiki?? ben sancı girdiğinde ağlıyorum.ablamlarda ağlıyo.sancı geçince beni gülme tutuyo.ablamlarda gülüyo.çok tuhaf bi olaydı.bi anda ağlayıp bi anda gülme krizine giriyodum.doktor geldi ve muayene etti.ben dayanamıyorum sezeryana al nolur dedim.yoooookk dedi.artık alamam.sancıların çok düzenli açıklığında iyi bekleyeceksin dedi.vakit geçtikçe sancılar artıyodu.kese patlamamıştı ve suyum gelmiyodu.ebe hemşirelerden biri elinde bi denir çubukla geldi.muayene eder gibi yapıp o çubuğu içime sokup patlattı.ondan sonrası daha kötüydü.herkese sırtımı dönüp duvarda duran demir boruları sıktım.1 kere sesim yükseldi.ebeyi çağırdılar hemen baktıki 9 cm olmuş.hemen doğum odasına aldılar.2 defa karnıma bastırdı.kendin ıkın ben bastırırsam canın yanar dedi.1 2 3 derken dur bekle daha doktor gelmedi derken hooooopp bebeğim geldi:)...doktor geldiğinde bebeğimin muayenesi yapılıyodu düşünün artık.5 dk sürmedi doğum.beni uyut dedim.hemen bi ilaç verdiler ve ben uyudum.sonrasıda malum:).bebeğimle birlikte 28 ay geçti.allahım herkesin yavrusunu bağışlasın:)))

Genişletmek için tıkla...