öncelikle mesleğin içinden biri olarak, hemşirelerin ikinci sınıf insan muamelesi gördüğüne kesinlikle katılmıyorum. ben 9 yıllık doktorum, mesleğe asistan olarak başladım ve beraber çalıştığım hemşirelerden bir sürü şey öğrendim yeri geldi. Bi de ne demek "benden hemşire olur mu".. Yeter ki iste. istedikten sonra herkes her işi yapar. Tabi bahsettiğin gibi kan korkun yada aşamayacağın paniğin falan yoksa. o kadar çok yeni hemşireyle çalıştım ki bu süreçte. üstelik bunların çoğu da ameliyathane hemşiresiydi. ilk
geldiklerinde panik, korku, bazen tiksinme hakim olurken, bi bakarsın bir ay sonra hiç birinden eser kalmamış, cevval bi ameliyat hemşiresi olmuşlar :)
her mesleğin iyisi de var kötüsü de. yaptığın işi iyi yapmak senin elinde. henüz yolun başındasın. nasıl başlarsan öyle gider. hemşirelik sevmeden istemeden, meslek olsun diye yaplacak bir iş değil. yeri gelecek bayramlarda aileni göremeyeceksin. annene, babana, eşine ayırdığından fazla zamanı hastaneye, hastalarına ayıracaksın. belki maadi olarak olmasa bile emin o manevi olarak karşılığını fazlasıyla alacaksın. bi insana yardım etmenin, belki hayatını kurtarmanın, hayatının kurtulmasına yardım etmenin zevki paha biçilemez. üstelik artık hemşireler yönetici kadrosuna kadar yükseliyorlar. dedim ya, işinin iyisi olmak senin elinde.
arkadaşının annesinin söylediklerine de fazla takılma. bazen bana da sorduklarında, okurken ve hala çalışırken yaşadığım sıkıntılar aklıma geliyor ve bu mesleği seçmeyin diyorum ama kendi kendime sorunca başka mesleği seçer miydim diye, asla diyorum :)
umarım herşey gönlüne göre olur..
Eki Görüntüle 1570107