- 27 Kasım 2016
- 13
- 2
- 36
- Konu Sahibi 4minikpati
- #1
benim en büyük problemim annemin evlat ayrımcılığı yapması. 4 kardeşin en büyüğüyüm. babamı kaybettikten sonra anneme hep yardımcı olmaya çalıştım. babamla oturdukları evde durmak istemedi ben de bize yakın bir şehirden ev aldım ve annemi oraya yerleştirdim 4-5 seneliğine, kendini toplayınca başka eve çıkacaktı biz de o evi satacaktık. bu arada da biz de tatillerde gidecektik çünkü evin olduğu şehir çok güzel bir şehirdi. anlaşmamız böyleydi. babamdan kalan evi kiraya verecektik, kirasını da bize verecekti annem. tabii ki hiçbir şey planladığımız gibi gitmedi. o zaman bekar olan kardeşim, babamın da vefatıyla kendini iyice saldı ve kira dahil kalan yetim maaşı dahil her şeyi harcadı. annemi hep kandırdı para konularında ve annem de ne kadar konuşursak konuşalım, bizi değil hep o kardeşimi dinledi. bize de evi kiraya veremedik ki, o yüzden para gelmiyor dediler ben bunu da sonradan öğrendim.
yine bu süreçte, bir diğer kardeşim kafasını dinleme bahanesiyle küçük çocuğunu hep annemde bıraktı. bu sefer çocuğun her istediği yapılmaya başlandı ve annem ile kardeşim sonu olmayan bir borçlar silsilesi altına girdiler. tabii ki annem her başı sıkıştığında beni aradı, eşimle ben de elimizden geldiğince para gönderdik. ama yapma anne çocuğa bu kadar harcama yapılmaz dediğimiz halde hiç dinlemedi; borca girdi-borcu biz kapattık böyle devam etti. abarttığımı düşünenler için yazıyorum: 3 yaşındaki çocuğun 2 tane tableti, 1 tane laptopu, 2 tane akülü arabası, kendine ait bir televizyonu, çizgifilm kanalları olan digitürkü vardı ve ağzından çıkan hemen alınıyordu.
daha sonra diğer kardeşim başka bir şehirde bir adamla yaşamaya başladı. eşim istemediği için ben hiç karışmadım ve hiç muhattap olmadım. benim karışmadığım dönemde kardeşimle o adam annemi bir şekilde yalanlarla ikna etmişler ve annemin babamdan kalan tüm emekli maaşını krediye bağlamışlar, biz ödeyeceğiz demişler. tek bir taksidi bile ödemediler. annem ilk başta benden gizledi bunu, aynı dönemde çocuğumdaki sağlık sorunu sebebiyle yüklü bir miktar paraya ihtiyacımız oldu, en yakınlarımızdan borç istemek zorunda kaldık ben o dönemde bunu öğrendim. ve gerçekten yıkıldım. ben annemi kardeşim de gitmişken kendini toparlar, borç yapmaz sanırken elinde hiç para kalmadığını ve marketle faturalara yüklü miktarda borcu olduğunu öğrendim. önce çocuğumun sağlığına kavuşmasını bekledik, sonra yine akıllanmadığımız için eşimle annemin borçlarını ödedik. eşim her ay anneme para göndermeye başladı annemizi aç açıkta bırakamayız diye ama tek bir şartımız vardı: kardeşime çektiği kredisi bitince evden çıkacak ve bir daha hiçbir kardeşime para vermeyecek, kendi yağında kavrulacaktı.
bir süre dediğimiz gibi yapıyor sandık. ta ki geçen haftaya kadar. annem bir süredir bizde kalıyordu. telefonuna bir mesaj geldi, ben de ilk defa açtım mesajı. bir kredi borcunun ödemesi gecikmiş onu haber veren bir mesajtı. ben yanlış yollandığını düşündüğüm için anne bir baksana dedim. 1 saat sonra annem eşyalarını toplamaya başladı, çok sıkıldım gideceğim ben burda kalmayacağım artık diye. ne oldu diye üzerine gittiğim zaman, hep senin yüzünden oldu, neden evi satacaksın (bizim bildiğimiz ocak 2017de kredi bitecek biz de evi satıp yaşadığımız yerden ev alacaktık), evi satmasan sana söylemeyecektim ben idare ediyordum yalancısın sen hayırsız evlatsın vs. neye uğradığımı şaşırdım. sonra ağzındaki baklayı çıkardı, bu bahsi geçen iki kardeşimden başka eşi yüzünden annemle konuşmayan bir erkek kardeşim var. sadece paraya ihtiyacı olduğunda sırayla hepimizi arar. yine annemi aramış annem de daha fazla kredi çekip hali hazırdaki krediyi kapatıp kredi süresini uzatmış, haziran 2018te bitecekmiş kredi ve tabii ki yine bizim haberimiz yok. sen kardeşlerine yardım etmemi çekemiyorsun, ablasın ama kıskançsın, yılansın dedi bana annem. sonra da çekti gitti.
yediremiyorum kendime bu olanları. hep para muhabbeti diyenler olacaktır ama annem beni bankamatik harici bir konumda görmedi ki. hep benden alıp kardeşlerime verdi. hep onlar mazlum gibi davrandı. şimdi evi satmak istediğim için de suçlu ben oldum. ben artık arkamdan annem ve kardeşlerim tarafından iş çevrilmesinden çok yoruldum. hiçbiriyle görüşmek istemiyorum artık eşimden bile utanmaya başladım bunlara şahit olduğu için. çok uzaklara kaçmak istiyorum çekirdek ailemle.
yine bu süreçte, bir diğer kardeşim kafasını dinleme bahanesiyle küçük çocuğunu hep annemde bıraktı. bu sefer çocuğun her istediği yapılmaya başlandı ve annem ile kardeşim sonu olmayan bir borçlar silsilesi altına girdiler. tabii ki annem her başı sıkıştığında beni aradı, eşimle ben de elimizden geldiğince para gönderdik. ama yapma anne çocuğa bu kadar harcama yapılmaz dediğimiz halde hiç dinlemedi; borca girdi-borcu biz kapattık böyle devam etti. abarttığımı düşünenler için yazıyorum: 3 yaşındaki çocuğun 2 tane tableti, 1 tane laptopu, 2 tane akülü arabası, kendine ait bir televizyonu, çizgifilm kanalları olan digitürkü vardı ve ağzından çıkan hemen alınıyordu.
daha sonra diğer kardeşim başka bir şehirde bir adamla yaşamaya başladı. eşim istemediği için ben hiç karışmadım ve hiç muhattap olmadım. benim karışmadığım dönemde kardeşimle o adam annemi bir şekilde yalanlarla ikna etmişler ve annemin babamdan kalan tüm emekli maaşını krediye bağlamışlar, biz ödeyeceğiz demişler. tek bir taksidi bile ödemediler. annem ilk başta benden gizledi bunu, aynı dönemde çocuğumdaki sağlık sorunu sebebiyle yüklü bir miktar paraya ihtiyacımız oldu, en yakınlarımızdan borç istemek zorunda kaldık ben o dönemde bunu öğrendim. ve gerçekten yıkıldım. ben annemi kardeşim de gitmişken kendini toparlar, borç yapmaz sanırken elinde hiç para kalmadığını ve marketle faturalara yüklü miktarda borcu olduğunu öğrendim. önce çocuğumun sağlığına kavuşmasını bekledik, sonra yine akıllanmadığımız için eşimle annemin borçlarını ödedik. eşim her ay anneme para göndermeye başladı annemizi aç açıkta bırakamayız diye ama tek bir şartımız vardı: kardeşime çektiği kredisi bitince evden çıkacak ve bir daha hiçbir kardeşime para vermeyecek, kendi yağında kavrulacaktı.
bir süre dediğimiz gibi yapıyor sandık. ta ki geçen haftaya kadar. annem bir süredir bizde kalıyordu. telefonuna bir mesaj geldi, ben de ilk defa açtım mesajı. bir kredi borcunun ödemesi gecikmiş onu haber veren bir mesajtı. ben yanlış yollandığını düşündüğüm için anne bir baksana dedim. 1 saat sonra annem eşyalarını toplamaya başladı, çok sıkıldım gideceğim ben burda kalmayacağım artık diye. ne oldu diye üzerine gittiğim zaman, hep senin yüzünden oldu, neden evi satacaksın (bizim bildiğimiz ocak 2017de kredi bitecek biz de evi satıp yaşadığımız yerden ev alacaktık), evi satmasan sana söylemeyecektim ben idare ediyordum yalancısın sen hayırsız evlatsın vs. neye uğradığımı şaşırdım. sonra ağzındaki baklayı çıkardı, bu bahsi geçen iki kardeşimden başka eşi yüzünden annemle konuşmayan bir erkek kardeşim var. sadece paraya ihtiyacı olduğunda sırayla hepimizi arar. yine annemi aramış annem de daha fazla kredi çekip hali hazırdaki krediyi kapatıp kredi süresini uzatmış, haziran 2018te bitecekmiş kredi ve tabii ki yine bizim haberimiz yok. sen kardeşlerine yardım etmemi çekemiyorsun, ablasın ama kıskançsın, yılansın dedi bana annem. sonra da çekti gitti.
yediremiyorum kendime bu olanları. hep para muhabbeti diyenler olacaktır ama annem beni bankamatik harici bir konumda görmedi ki. hep benden alıp kardeşlerime verdi. hep onlar mazlum gibi davrandı. şimdi evi satmak istediğim için de suçlu ben oldum. ben artık arkamdan annem ve kardeşlerim tarafından iş çevrilmesinden çok yoruldum. hiçbiriyle görüşmek istemiyorum artık eşimden bile utanmaya başladım bunlara şahit olduğu için. çok uzaklara kaçmak istiyorum çekirdek ailemle.
