merhaba arkadaşlar.birgün burada doğum hikayemi yazacağım hayal gibiydi.bu siteyi kan pıhtılaşmasını ararken buldum ve hamile kalmaktan o kadar korkuyordumki dayanabilirmiyim hergün iğne vurunmaya diyordum.buradaki aynı sorunu paylaşan arkadaşlarla konuşunca ve güzel doğum hikayelerini okuyunca cesaretlendim.ama o kadar mutluyumki çünkü problemli bir hamilelğin sonunda kucağıma aldım minik meleğimi tüm çektiğim acıları unutturdu bana.
sezaryan olacağı için 25 aralık olarak belliydi doğum yapacağım gün.ve ben o gece heyecandan uyuyamadım.sürekli saate bakıyordum zaman geçsede bir an önce kavuşsam meleğime diyordum.neyse sabah 6.30 kalktım hazırlandım 7.30 gibi çıktık yola.kayınvalidemi ve ablamı aldıktan sonra 9.30 gibi hastahanedeydik.hastahaneye yatış yaptıktan sonra serumu falan taktılar.11 gibi sedyeye alıp ameliyathaneye götürdüler.ama o anda öyle garip duygular hissettimki ağlamamak için kendimi zor tutuyordum kayınvalidemim gözleri çoktan dolmuştu zaten.ameliyethaneye girdim hazırlık yapıldı hemşire bu arada beni kameraya çekiyor.duyguların ne diye sordu tek söylediğim kelime korku demek oldu.sonra anestezi uzmanı geldi şimdi sizi uyutacağım dedi ve o anda gözlerim karardı ve sonra bir acıyla uyandım.odaya geldiğimizde sedyeden yatağa alırlarken hissetmişim o acıyı.o anda kayınvalidemi gördüm hemen anne bebeğim nerde diye sordum.kayınvalidemde kızım burda bebeğin diye saçımı filan okşuyor.sonra ablam getirdi yanıma yatırdı simsiyah saçlı esmer bir oğlan kime çektiyse.ama o an anlatamam ya.ağladım öptüm çünkü ben bu duyguyu yaşamak için hergün acı çektim ama o an tüm yaşadıklarımı unuttum.sarılıp sarılıp öptüm minik oğlumu. 4000 gr 52 cm olarak doğdu.adıda mehmet eymen.
oğlumla bir şarkımız bile var artık.bu aralar hep o şarkıyı dinliyoruz beraber.inşallah anne olmak isteyen herkese nasip etsin allahım.çünkü dünyada yaşanabilecek en güzel duygu en güzel mutluluk.:1hug:
sezaryan olacağı için 25 aralık olarak belliydi doğum yapacağım gün.ve ben o gece heyecandan uyuyamadım.sürekli saate bakıyordum zaman geçsede bir an önce kavuşsam meleğime diyordum.neyse sabah 6.30 kalktım hazırlandım 7.30 gibi çıktık yola.kayınvalidemi ve ablamı aldıktan sonra 9.30 gibi hastahanedeydik.hastahaneye yatış yaptıktan sonra serumu falan taktılar.11 gibi sedyeye alıp ameliyathaneye götürdüler.ama o anda öyle garip duygular hissettimki ağlamamak için kendimi zor tutuyordum kayınvalidemim gözleri çoktan dolmuştu zaten.ameliyethaneye girdim hazırlık yapıldı hemşire bu arada beni kameraya çekiyor.duyguların ne diye sordu tek söylediğim kelime korku demek oldu.sonra anestezi uzmanı geldi şimdi sizi uyutacağım dedi ve o anda gözlerim karardı ve sonra bir acıyla uyandım.odaya geldiğimizde sedyeden yatağa alırlarken hissetmişim o acıyı.o anda kayınvalidemi gördüm hemen anne bebeğim nerde diye sordum.kayınvalidemde kızım burda bebeğin diye saçımı filan okşuyor.sonra ablam getirdi yanıma yatırdı simsiyah saçlı esmer bir oğlan kime çektiyse.ama o an anlatamam ya.ağladım öptüm çünkü ben bu duyguyu yaşamak için hergün acı çektim ama o an tüm yaşadıklarımı unuttum.sarılıp sarılıp öptüm minik oğlumu. 4000 gr 52 cm olarak doğdu.adıda mehmet eymen.
oğlumla bir şarkımız bile var artık.bu aralar hep o şarkıyı dinliyoruz beraber.inşallah anne olmak isteyen herkese nasip etsin allahım.çünkü dünyada yaşanabilecek en güzel duygu en güzel mutluluk.:1hug:
Son düzenleme: