Ben neyim kimim?

hayata 2 yaşındaki kızım için tutunuyorum.geriye baktığımda mutlu olduğum günler sayılı diyebilirim.beni sevmeyen yokmuşum gibi davranan bi eşim var.çoğu zaman bana asi olan çocuklarım.yzüme beni sevmediğini söyleyen bi kızım bana el bile kaldırabilen.küçük kızımı bile hevesli büyütemiyorum.insanın sadece kendisi için yaşaması gerektiğini anladım.daha dün kızıma bayramlık aldım babası gelince görsün diye 2 saat çıkarmadık adam 12 satt yok arıom açmıo ben aradıktan 2 saat sonra arıo işleri yoğunmuşta.....ben evde hizmetli orta işlerini gören kendimi öyle hissediyorum sezgi yok.3 senede 20 kilo aldım.kilo sevmeyen adamın umurunda bile değilmiş.kızımla yatıyoruz.2 ay oluyo birlikte olmadığımız zamanlar bazen.bazen ayrılmayı bile düşünüyorum.haytımda olmasada bişey değişmeyecek var ama yok gibi ve ben onunla bunları konuşamıyorum bile.bazen mektup yazarak duygularımı belirtıyorum ama beni anlamıo.o bana bir gelse ben ona on giderim.saçımı sevgiyle okşaması bike yeter ama yok.bişey değince o ömrünü bize adamış daha ne yapsınmış .na yapmam kerekir bana bi akıl verin .istemediğim halde inadına yemek yiyorum obez olcam depresyondayım ne yapacağımı bilemiyorum.tek istediğim azcık sevgi ve takdir edilmek...

bak güzelim...önce bireyler kendilerine saygı duymalı sonrada etrafındakilerden saygı beklemeli.sen kendini böyle salar buhranlara düşersen etrafındakilerde sana böle muamele eder.küçük bir çocuğun el kaldrması bile ki kendi çocuğun bu seni hüzünlere sokabiliyorsa depresyona meyil etmişin zaten.eşine gelince onu dikkatini çekmek istiyorsan kendine bakmalısın çok yemek yemek hiç bişeyi çözmez inan intiharın başka bi metodu bence.ayrıca kendini neden bu kadar küçük görüyosunki bilgisayar kullanabilen birisisin burda bulunduğuna göre...bence biraz yaşam sevinci lazım sana şu noktada malesef eşlerimiz destek olmak nedir bilmiyor.çünkü onlar çalışıp eve ekmek getirmek yeterlidir diye yetiştirildiler.başka görevleri yok.ama suçlamıyorum erkek adam duygusal olursa yumuşak muamelesi görür çünkü aman haa.eşinizi değiştirebilirsiniz ama önce siz bu buhrandan çıkmalısınız birazdaha hayata dik durun Allah daha büyük dert vermesin.inanın okadarda çıkmaz bi sokakda değilsiniz ...ama öyle sanıyorsunuz:13:

canım ne beklıyosun ki sen bır an önce silkelen ve kendıne gel bence aldıgın kıloları vermekle basla işe sonra çocuklarınıda kaptıgın gıbı bır psikologa gıtmenı tavsıye ederım

canım bence bir psikologa ve diyetisyene git.
inan bana kilolarını verdikçe kendine güvenin gelecektir.
bu hayatta önce kendin için yaşayacaksın sonra çocukların ensonda eşin
hayattan bıkmış biri çocuklarınıda etkiler
kendine çeki düzen ver biran önce merak etme sendeki değişiklik eşininde dikkatini çekecektir sonunda
sakın sıkıntıdan kendini yemeğe falan verme çık dolaş uzun uzun yürü
sanırım doğum sonrası almışsın bu kiloları ama vermek hiçte zor değil yeterki iste
ama lütfen bir psikologa git inan çok iyi gelecektir