Merhaba arkadaşlar yaklaşık 7 aydır evliyim. Ben öğretmenim. Eşimde bir bölümden mezun sonradan formasyon aldı. Öğretmenlik yapma hakkına sahip ama kpss ye çalışmadığından ve şu saatten sonra düzenimizi kurduk uzağa gidemeyiz diye öğretmenlik durumunu rafa kaldırdık.
Sorun şu ki eşim bana göre işsiz ve bu durum bana çok batıyor. İşsiz derken kısaca açıklayayım. Eşimin gözü hep yükseklerdeydi. Ailesi ticaretle uğraşan ortanın biraz üstü yaşayan bir aile. Eşim hep para ticarette dedi 3-5 bin lirayı beğenmedi şimdi nerdeyse ona muhtaç. Bir kaç başarısız iş kurma deneyimi oldu. Ve sonucunda babasıyla kavga etti ve şu anda sermayesizlikten herhangi bir girişimde de bulunamıyor.
Yaptığı işi söyleyeyim size al sat yapıyor. Babasının bir ticari aracı var. Fabrikalardan bi kaç çeşit mal alıp nalburlara küçük çaplı dükkanlara satıyor. Kapı kapı geziyor başka ilçelere geçiyor. Arabadaki malı bitirmeye çalışıyor. Kazandığı 2-3 bin arası.
Ailesi bize ev aldı. Bizde içine nerdeyse bir ev parası harcadık kredi ödüyoruz bu sebepten. Şehrin en lüks semtinde kalbur üstü bir evde oturuyoruz. Babası o ticari aracı da bize hibe etti gibi bişey.
Ama üniversite mezunu bir adamın bu tarz bir iş yapması ve benden yaklaşık 3 bin tl az kazanması bana aşırı batmaya başladı.
Eşim evlenmeden söylemişti iş durumları böyle böyle erteleyelim diye ama millet ne der kaygısından yanaşmamıştım. Şimdi de benim elimden gelen bu beğenmiyorsan boşan sen beni küçümsüyorsun kötüsün falan diyor. Hep böyle gitmez ya yapacaz bir şeyler diyor ama hiç inancım yok eşim çok hayalperest kısa yoldan zengin olma peşinde. Uçuk kaçık iş kurma hayalleri var bana göre hiç biri gerçek olacak potansiyelde değil.
Eşim bunların dışında iyidir cinsellik iyi.bana karşı orta karar ilgili alakalı. Biraz temizlik hastası beni temizlik konusunda bunaltıyor ama idare ediyoruz
Bazı günler işe çıkmıyor mesela mal olmuyor ya da hava şartlarından vs. Eve yorgun argın gelip onu evde görünce çok sinir oluyorum içten içe. Evi silmiş süpürmüş oluyor toplamış oluyor ama yine de eşime saygımı kaybediyorum.
Maaş kartımı eşime verdim kendim 1000 tl harçlık alıyorum. O da para yönetimini yapıyor kredi borçlar faturalar mutfak. Ben kendi özel harcayacağımı alıp kenara çekiliyorum
Bazen o ay alışverişi abarttıysam 1000 tl yetmediyse eşimi boğasım geliyor onun yüzünden maaşımı harcayamıyorum gönlümce diyorum. O asla fuzuli bir kuruş harcamaz evimize bana harcar ama benim param daha çok harcanıyor ya içten içe kendimi yiyip bitiyorum.
Sizce ben gerçekten kötü müyüm. Bu sebepten 7 ayda çok kavgalar ettik çok ağır erkeklik gururunu ezecek şeyler söyledim ama dayanamıyorum ne yapayım çaresizim. Bütün gün evde yan gelip yatıp eşinden sınırsız harçlık alan kadınları kıskanıyorum. Hem çalışıp hem sürünüyorum gibime geliyor. Eşim nankör olma süper lüks evin var millet buna sahip olmak için ömrünü veriyor iyi kötü evin de geçiniyor diyo( tabi benim sayemde.) Neyse psikolojim bozuldu ne yapmalıyım haksız mıyım
Sorun şu ki eşim bana göre işsiz ve bu durum bana çok batıyor. İşsiz derken kısaca açıklayayım. Eşimin gözü hep yükseklerdeydi. Ailesi ticaretle uğraşan ortanın biraz üstü yaşayan bir aile. Eşim hep para ticarette dedi 3-5 bin lirayı beğenmedi şimdi nerdeyse ona muhtaç. Bir kaç başarısız iş kurma deneyimi oldu. Ve sonucunda babasıyla kavga etti ve şu anda sermayesizlikten herhangi bir girişimde de bulunamıyor.
Yaptığı işi söyleyeyim size al sat yapıyor. Babasının bir ticari aracı var. Fabrikalardan bi kaç çeşit mal alıp nalburlara küçük çaplı dükkanlara satıyor. Kapı kapı geziyor başka ilçelere geçiyor. Arabadaki malı bitirmeye çalışıyor. Kazandığı 2-3 bin arası.
Ailesi bize ev aldı. Bizde içine nerdeyse bir ev parası harcadık kredi ödüyoruz bu sebepten. Şehrin en lüks semtinde kalbur üstü bir evde oturuyoruz. Babası o ticari aracı da bize hibe etti gibi bişey.
Ama üniversite mezunu bir adamın bu tarz bir iş yapması ve benden yaklaşık 3 bin tl az kazanması bana aşırı batmaya başladı.
Eşim evlenmeden söylemişti iş durumları böyle böyle erteleyelim diye ama millet ne der kaygısından yanaşmamıştım. Şimdi de benim elimden gelen bu beğenmiyorsan boşan sen beni küçümsüyorsun kötüsün falan diyor. Hep böyle gitmez ya yapacaz bir şeyler diyor ama hiç inancım yok eşim çok hayalperest kısa yoldan zengin olma peşinde. Uçuk kaçık iş kurma hayalleri var bana göre hiç biri gerçek olacak potansiyelde değil.
Eşim bunların dışında iyidir cinsellik iyi.bana karşı orta karar ilgili alakalı. Biraz temizlik hastası beni temizlik konusunda bunaltıyor ama idare ediyoruz
Bazı günler işe çıkmıyor mesela mal olmuyor ya da hava şartlarından vs. Eve yorgun argın gelip onu evde görünce çok sinir oluyorum içten içe. Evi silmiş süpürmüş oluyor toplamış oluyor ama yine de eşime saygımı kaybediyorum.
Maaş kartımı eşime verdim kendim 1000 tl harçlık alıyorum. O da para yönetimini yapıyor kredi borçlar faturalar mutfak. Ben kendi özel harcayacağımı alıp kenara çekiliyorum
Bazen o ay alışverişi abarttıysam 1000 tl yetmediyse eşimi boğasım geliyor onun yüzünden maaşımı harcayamıyorum gönlümce diyorum. O asla fuzuli bir kuruş harcamaz evimize bana harcar ama benim param daha çok harcanıyor ya içten içe kendimi yiyip bitiyorum.
Sizce ben gerçekten kötü müyüm. Bu sebepten 7 ayda çok kavgalar ettik çok ağır erkeklik gururunu ezecek şeyler söyledim ama dayanamıyorum ne yapayım çaresizim. Bütün gün evde yan gelip yatıp eşinden sınırsız harçlık alan kadınları kıskanıyorum. Hem çalışıp hem sürünüyorum gibime geliyor. Eşim nankör olma süper lüks evin var millet buna sahip olmak için ömrünü veriyor iyi kötü evin de geçiniyor diyo( tabi benim sayemde.) Neyse psikolojim bozuldu ne yapmalıyım haksız mıyım