Ben en çok neye sevinirim biliyor musunuz? Ben en çok yeni doğmuş bir bebeğin annesinin yüzündeki ifadeyi
görünce sevinirim,yanımdan geçen bir çocuğa elimdeki gofreti uzattığımda gözlerindeki ışıltıyı görünce
sevinirim.Kızım okuldan geldiğinde en yüksek notu aldığını söylerken sesindeki cıvıltılı yükselişe sevinirim.
Ben en çok neye üzülürüm, biliyor musunuz ? Ben en çok açlık ve yoksulluk çeken ülke insanlarının görüntülerini
izlerken üzülürüm.Huzurevinde kimsesiz olmayıpta hiç ziyaretçisi olmayan yaşlıları ziyarete gittiğimde, engellemeye
çalıştıkları gözyaşı ve dudak titremelerine üzülürüm.Sevdiklerim birşeylere üzüldüklerinde üzülürüm en çok.
Ben en çok neye gülerim biliyor musunuz? Ben en çok basit bir duruma bile kahkaha atan çocuğa gülerim.
Annemle babamın önemsiz bir duruma sebepsiz yere kavga çıkarıp didişmelerine gülerim.Güldüğümü farkettiklerinde
herşeyi bir anda unutup ''niye gülüyorsun ki?''diyerek gülümsemelerine gülerim...
Ben en çok neye ağlarım biliyormusunuz?Ben en çok kaç yaşında olursa olsun anne veya babasını kaybetmiş birini görünce
ağlarım.Kızım hastalandığında geceleri ateşini düşürmeye çalışırken bitkin ve solgun yüzüne baktığımda ağlarım.Çaresiz
kaldığımda ağlarım, yalnız hissettiğimde ağlarım..
Ben en çok neye sinirlenirim biliyor musunuz?Ben en çok yollarda çocuğunu azarlayarak kolundan tutup sürükleyerek
giden annelere sinirlenirim.Genç ve dinç olduğu halde el açıp dilenen insanlara sinirlenirim.Buluşma teklif edip
randevusuna geç kalanlara ya da hiç gelmeyenlere sinirlenirim.
Ben en çok ne zaman hüzünlenirim biliyormusunuz?Ben en çok yağmur yağmaya başladığında hüzünlenirim sebepsiz.
Akşam karanlığı çökmeye başladığında, yanık bir türkü duyduğumda,Türklere özel marşlarımız çaldığında hüzünlenirim.
Ben en çok ne zaman rahatlarım biliyor musunuz? Kendimin ve sevdiklerimin ihtiyaçlarını karşılayabildiğimde rahatlarım.
Bir arkadaşımla sohbete oturup derdini anlattığında ''oh be,iyi ki anlattım sana,çok rahatladım''demesiyle rahatlarım.
Ama en çok sevinç ve üzüntülerimi,acı,hüzün,öfke gibi duygularımı kalemimle kağıtlara döktüğümde rahatlarım.
Evet, en çok böyle rahatlarım...Oooh bee, acayip rahatladım...
görünce sevinirim,yanımdan geçen bir çocuğa elimdeki gofreti uzattığımda gözlerindeki ışıltıyı görünce
sevinirim.Kızım okuldan geldiğinde en yüksek notu aldığını söylerken sesindeki cıvıltılı yükselişe sevinirim.
Ben en çok neye üzülürüm, biliyor musunuz ? Ben en çok açlık ve yoksulluk çeken ülke insanlarının görüntülerini
izlerken üzülürüm.Huzurevinde kimsesiz olmayıpta hiç ziyaretçisi olmayan yaşlıları ziyarete gittiğimde, engellemeye
çalıştıkları gözyaşı ve dudak titremelerine üzülürüm.Sevdiklerim birşeylere üzüldüklerinde üzülürüm en çok.
Ben en çok neye gülerim biliyor musunuz? Ben en çok basit bir duruma bile kahkaha atan çocuğa gülerim.
Annemle babamın önemsiz bir duruma sebepsiz yere kavga çıkarıp didişmelerine gülerim.Güldüğümü farkettiklerinde
herşeyi bir anda unutup ''niye gülüyorsun ki?''diyerek gülümsemelerine gülerim...
Ben en çok neye ağlarım biliyormusunuz?Ben en çok kaç yaşında olursa olsun anne veya babasını kaybetmiş birini görünce
ağlarım.Kızım hastalandığında geceleri ateşini düşürmeye çalışırken bitkin ve solgun yüzüne baktığımda ağlarım.Çaresiz
kaldığımda ağlarım, yalnız hissettiğimde ağlarım..
Ben en çok neye sinirlenirim biliyor musunuz?Ben en çok yollarda çocuğunu azarlayarak kolundan tutup sürükleyerek
giden annelere sinirlenirim.Genç ve dinç olduğu halde el açıp dilenen insanlara sinirlenirim.Buluşma teklif edip
randevusuna geç kalanlara ya da hiç gelmeyenlere sinirlenirim.
Ben en çok ne zaman hüzünlenirim biliyormusunuz?Ben en çok yağmur yağmaya başladığında hüzünlenirim sebepsiz.
Akşam karanlığı çökmeye başladığında, yanık bir türkü duyduğumda,Türklere özel marşlarımız çaldığında hüzünlenirim.
Ben en çok ne zaman rahatlarım biliyor musunuz? Kendimin ve sevdiklerimin ihtiyaçlarını karşılayabildiğimde rahatlarım.
Bir arkadaşımla sohbete oturup derdini anlattığında ''oh be,iyi ki anlattım sana,çok rahatladım''demesiyle rahatlarım.
Ama en çok sevinç ve üzüntülerimi,acı,hüzün,öfke gibi duygularımı kalemimle kağıtlara döktüğümde rahatlarım.
Evet, en çok böyle rahatlarım...Oooh bee, acayip rahatladım...