Ben de bebek için iki kişinin istemesi gerektiğinin farkındayım hanımlar zaten psikolojik olarak kötü etkilendigimin belki de yanlış düşündüğümün farkında olduğum için yazdım buraya. Bu dusuncelerden nasıl uzaklasabilirim diyerek.
Merhaba hanımlar 25 yaşındayım ve 6 aylık evliyim. Evliliğin ilk başlarında bir süre bebek düşünmezken, 1. Ayın sonunda kontrole gittiğim doktorun kese gördüğünü söylemesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Elime ultrason kağıdını tutuşturup bi adeti bekleyelim diyen doktor bembeyaz olduğumu görünce kan testi yapmaya karar verdi. Kan veriminden sonucun çıkmasına kadar geçen o 2 saatlik sürede hamile olduğumu sanan ben büyük bir panik atak yaşadım. Aklımdan binbir düşünce geçti ne yapacaktım eşim ne diyecekti daha 1 ay olmuştu yapabilir miydik?
Eşimin bir süre bebek istemediğini biliyordum ben de düşünmüyordum o an içimdeki korkuyu kelimelere dökmem imkansız. Ama bu öyle bir içgüdü ki doktor gördüm dediği anda ama ben mr a girdim şunu yaptım bunu yaptım iyi midir diye belki bin bir düşünce beynimden aktı geçti. Doktora güvenmeyip ultrasonu bir de tanıdığım bir doktora attım o kadar inanamadım bu duruma. O da aynını söyledi. Eşime haber verdim ve allahtan gelene yapacak bir şey yok cevabı aldım. O an bunu anlamadım ama şimdi düşününce çok zoruma gidiyor.
Çok uzatmak istemiyorum sonuç olarak test sonucu negatif geldi ve eşim ve ailem de dahil herkes büyük bir oh çekti, ben hariç. O an içim boşaldı, hayat anlamsizlasti sanki. 2 saatliğine bile anne olmak hissini yasamak beni öyle derinden etkiledi ki o gün bugündür her günüm bu düşünceyle geciyor. Zaten kendimi bildim bileli bebeklere düşkün anne olmayı hayal eden bana böyle bir tecrübe kafayı yedirtmek üzere.
Eşim bir yıldan evvel hicbir şekilde bebek sahibi olmak istemiyor. Bir süre rahat bir hayat yaşamak istiyor. Yapamayacagindan korkuyor. Rahat rahat gezip tozmak istiyor. Ama gezmek de uyku da rahatlık da benim gözümde yok. Korundugumuz hâlde her ay belki bu sefer olmuştur diyerek bekliyorum adet günlerimi. O kadar yanlışlıkla gebe kalanları duydukça belki ben de diyorum.
Biliyorum belki çoğunuz daha erken evliliğinin tadını çıkar eşin haklı daha çok gençsin elbet olacak ne bu acele diyeceksiniz. Bunların hepsini biliyorum ama işte gönlüme söz geçiremiyorum. Eşimin bu kaygisizligi bana bencillik gibi geliyor. Hayatımızda farklı noktalarda olduğumuzu görüyor ve buna çok üzülüyorum. Ben anne olmak bir çekirdek aile olmak isterken o daha rahat bir hayat yaşama isteğinde olduğu için farklı olduğumuzu düşünüyorum . Doğru bir düşünce olmayabilir belki fakat anne olma hakkimin engellendiğini bile düşünüyorum. Sanırım psikolojik olarak bu konudan çok etkileniyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Belki benden yaşca büyük tecrubeli ablalarım veya benimle aynı durumu yasayan kardeşlerim varsa bir nebze de olsa içimi rahatlatırsiniz diye derdimi size dökmek istedi
Kendinde farkındasın evlilik otursun hele eşin haklı daha çok gençsin yeni evlisin önce evliligin otursun sonrasında Allah nasip eder anne olmayı insaAllahMerhaba hanımlar 25 yaşındayım ve 6 aylık evliyim. Evliliğin ilk başlarında bir süre bebek düşünmezken, 1. Ayın sonunda kontrole gittiğim doktorun kese gördüğünü söylemesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Elime ultrason kağıdını tutuşturup bi adeti bekleyelim diyen doktor bembeyaz olduğumu görünce kan testi yapmaya karar verdi. Kan veriminden sonucun çıkmasına kadar geçen o 2 saatlik sürede hamile olduğumu sanan ben büyük bir panik atak yaşadım. Aklımdan binbir düşünce geçti ne yapacaktım eşim ne diyecekti daha 1 ay olmuştu yapabilir miydik?
Eşimin bir süre bebek istemediğini biliyordum ben de düşünmüyordum o an içimdeki korkuyu kelimelere dökmem imkansız. Ama bu öyle bir içgüdü ki doktor gördüm dediği anda ama ben mr a girdim şunu yaptım bunu yaptım iyi midir diye belki bin bir düşünce beynimden aktı geçti. Doktora güvenmeyip ultrasonu bir de tanıdığım bir doktora attım o kadar inanamadım bu duruma. O da aynını söyledi. Eşime haber verdim ve allahtan gelene yapacak bir şey yok cevabı aldım. O an bunu anlamadım ama şimdi düşününce çok zoruma gidiyor.
Çok uzatmak istemiyorum sonuç olarak test sonucu negatif geldi ve eşim ve ailem de dahil herkes büyük bir oh çekti, ben hariç. O an içim boşaldı, hayat anlamsizlasti sanki. 2 saatliğine bile anne olmak hissini yasamak beni öyle derinden etkiledi ki o gün bugündür her günüm bu düşünceyle geciyor. Zaten kendimi bildim bileli bebeklere düşkün anne olmayı hayal eden bana böyle bir tecrübe kafayı yedirtmek üzere.
Eşim bir yıldan evvel hicbir şekilde bebek sahibi olmak istemiyor. Bir süre rahat bir hayat yaşamak istiyor. Yapamayacagindan korkuyor. Rahat rahat gezip tozmak istiyor. Ama gezmek de uyku da rahatlık da benim gözümde yok. Korundugumuz hâlde her ay belki bu sefer olmuştur diyerek bekliyorum adet günlerimi. O kadar yanlışlıkla gebe kalanları duydukça belki ben de diyorum.
Biliyorum belki çoğunuz daha erken evliliğinin tadını çıkar eşin haklı daha çok gençsin elbet olacak ne bu acele diyeceksiniz. Bunların hepsini biliyorum ama işte gönlüme söz geçiremiyorum. Eşimin bu kaygisizligi bana bencillik gibi geliyor. Hayatımızda farklı noktalarda olduğumuzu görüyor ve buna çok üzülüyorum. Ben anne olmak bir çekirdek aile olmak isterken o daha rahat bir hayat yaşama isteğinde olduğu için farklı olduğumuzu düşünüyorum . Doğru bir düşünce olmayabilir belki fakat anne olma hakkimin engellendiğini bile düşünüyorum. Sanırım psikolojik olarak bu konudan çok etkileniyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Belki benden yaşca büyük tecrubeli ablalarım veya benimle aynı durumu yasayan kardeşlerim varsa bir nebze de olsa içimi rahatlatırsiniz diye derdimi size dökmek istedim
Eşiniz haklı, acele etmeyin daha çok gençsinizMerhaba hanımlar 25 yaşındayım ve 6 aylık evliyim. Evliliğin ilk başlarında bir süre bebek düşünmezken, 1. Ayın sonunda kontrole gittiğim doktorun kese gördüğünü söylemesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Elime ultrason kağıdını tutuşturup bi adeti bekleyelim diyen doktor bembeyaz olduğumu görünce kan testi yapmaya karar verdi. Kan veriminden sonucun çıkmasına kadar geçen o 2 saatlik sürede hamile olduğumu sanan ben büyük bir panik atak yaşadım. Aklımdan binbir düşünce geçti ne yapacaktım eşim ne diyecekti daha 1 ay olmuştu yapabilir miydik?
Eşimin bir süre bebek istemediğini biliyordum ben de düşünmüyordum o an içimdeki korkuyu kelimelere dökmem imkansız. Ama bu öyle bir içgüdü ki doktor gördüm dediği anda ama ben mr a girdim şunu yaptım bunu yaptım iyi midir diye belki bin bir düşünce beynimden aktı geçti. Doktora güvenmeyip ultrasonu bir de tanıdığım bir doktora attım o kadar inanamadım bu duruma. O da aynını söyledi. Eşime haber verdim ve allahtan gelene yapacak bir şey yok cevabı aldım. O an bunu anlamadım ama şimdi düşününce çok zoruma gidiyor.
Çok uzatmak istemiyorum sonuç olarak test sonucu negatif geldi ve eşim ve ailem de dahil herkes büyük bir oh çekti, ben hariç. O an içim boşaldı, hayat anlamsizlasti sanki. 2 saatliğine bile anne olmak hissini yasamak beni öyle derinden etkiledi ki o gün bugündür her günüm bu düşünceyle geciyor. Zaten kendimi bildim bileli bebeklere düşkün anne olmayı hayal eden bana böyle bir tecrübe kafayı yedirtmek üzere.
Eşim bir yıldan evvel hicbir şekilde bebek sahibi olmak istemiyor. Bir süre rahat bir hayat yaşamak istiyor. Yapamayacagindan korkuyor. Rahat rahat gezip tozmak istiyor. Ama gezmek de uyku da rahatlık da benim gözümde yok. Korundugumuz hâlde her ay belki bu sefer olmuştur diyerek bekliyorum adet günlerimi. O kadar yanlışlıkla gebe kalanları duydukça belki ben de diyorum.
Biliyorum belki çoğunuz daha erken evliliğinin tadını çıkar eşin haklı daha çok gençsin elbet olacak ne bu acele diyeceksiniz. Bunların hepsini biliyorum ama işte gönlüme söz geçiremiyorum. Eşimin bu kaygisizligi bana bencillik gibi geliyor. Hayatımızda farklı noktalarda olduğumuzu görüyor ve buna çok üzülüyorum. Ben anne olmak bir çekirdek aile olmak isterken o daha rahat bir hayat yaşama isteğinde olduğu için farklı olduğumuzu düşünüyorum . Doğru bir düşünce olmayabilir belki fakat anne olma hakkimin engellendiğini bile düşünüyorum. Sanırım psikolojik olarak bu konudan çok etkileniyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Belki benden yaşca büyük tecrubeli ablalarım veya benimle aynı durumu yasayan kardeşlerim varsa bir nebze de olsa içimi rahatlatırsiniz diye derdimi size dökmek istedim
adam sizdeki istek seviyesinden ürktüğü için ağırdan alıyordur. kan tahlili almadan ailelere kadar anlattığınıza göre, adam darısı size diyene inşallah dese akşama doğuracak gibisiniz. abartmayın bu kadarDoğru söylüyorsunuz. Beni biraz da eşimin çocuk mevzusu geçtiğindeki halleri de bu duruma getirdi diye düşünüyorum. Bi sorsa bile yüzünün rengi değişiyor, morali bozuluyor sanki. Yani darısı size diyene bile cevap vermek istemiyor. Biraz fazla ve olumsuz tepki gösteriyor. Mesela babannesi ima edecek olsun ki yaşlı kadın yani onlar bu konularda aceleci olur telefonu hemen bana veriyor odadan çıkıyor. Böyle olunca belki de ben bu düşüncelere iyice itildim. Hani Bu 1 yıl mevzusu o bir yılın sonunda da istiyor diye değil
En fazla o zamana kadar erteleyebilecegini düşündüğünden.
Eşimin bu kaygisizligi bana bencillik gibi geliyor. Hayatımızda farklı noktalarda olduğumuzu görüyor ve buna çok üzülüyorum. Ben anne olmak bir çekirdek aile olmak isterken o daha rahat bir hayat yaşama isteğinde olduğu için farklı olduğumuzu düşünüyorum . Doğru bir düşünce olmayabilir belki fakat anne olma hakkimin engellendiğini bile düşünüyorum.
eş ailesinin tepkisi yersiz olmuş da ben sunu anlamadım neden eş ailesi ve hatta sizin anneniz 2 saatlik olayı öğreniyor??? ne alaka yani ortada fol yok yumurta yok. ben ailelere 5 aylık hamile olana kadar demedim bile. elbette sizin tercihiniz fakat aile de olsa söylenmemeli, söylüyorsanız da tepkilere hazır olun. ayrıca her fazladan söylenen söz karşı tarafa fazladan karısma hakkı verir.Beni de asıl üzen o olmuştu genellikle hastalık vs mevzularında söylenir. Daha çok yeni evliyiz diye annem vs de tepki göstermişti.