Arkadaşlar tansiyon sebebiyle erken doğum yaptım, bebeğimin 40ı yeni doldu sarılık tedavisi testler bir yandan hiç bebek bakmayı bilmiyorum derken kansızlıkta eklenince aşırı halsizlikle başa çıkmaya çalışıyorum. Bir yandan 2 kedim var sürekli temizlik durumu beni çok yoruyor iyiki annem var ama 20 güne oda gidecek yaşadığım şehirde 1 tane bile yakınım tanıdığım yok. Günde şu an bile en iyi durumda 3 saat uyku uyuyorumdur diken üstündeyim, her şeyi not ediyorum hayırlayamıyorum, bebeğim kucağımdayken uyuya kaldım kaç kere.. Bende bu süreçte kedilerimi bebeğimin olduğu odaya almamaya başladım çünkü avlamaya çalışıyorlar riske atamıyorum bir yandan bebeğim kucaktan indiği an ağlıyor çok gazlı kaka yapamayan bir bebek çözüm arıyoruz. Ne konuda tavsiye istediğime gelirsek şöyle anlatayım tüm bu durumlar bende vicdan azabına sebep oldu. Kendimi bebeğime bakamayan, kedilerini dışlayan biri gibi hissediyorum çünkü onları bebeğim varken odaya almıyorum ilgilenmiyorum. Eşimde sürekli mesaide borçlar masraflar bütçeyi tamamlamak için gece gündüz çalışıyor annem gidince ne yapacağız bilmiyorum. Ne bebeğime yetebiliyorum ne evime nede sorumluluklarıma... Korkuyorum, nasıl yapacağım. Eşim çok çabalıyor ne desem çabalar yapmaya çalışır ama onunda gecesi gündüzü yok çabalıyor sürekli ne yapacağım nasıl düzene koyacağım, ben yetersiz biri miyim, hata yapmaktan korkuyorum, sizler nasıl geçşrdiniz nasıl idare ettiniz nasıl daha verimli olabilirim tecrübesi olanlar akıl verin ne olur...
Benim evde iki kedi var. Suan bebegim 4.5 aylik.
Kedileri biz de 2 ay kadar odaya almadik, ve kontrollu alistirdik.
Suan hissettiklerinizi her kadin hissetti. Kedili, kedisiz. Keske bana da biri bu hissettiklerin cok normal, her kadin yasiyor deseydi. Ilk 40 gun cok cok zordur. Sunu soyleyeyim, zorluk alisma ile ilk 3 ay devam eder. Sonra azalir. Bu sure zarfinda da malesef kadinlar cok yoruluyorlar ve hormonlarin da etkisiyle kendilerini eksik-yetersiz-mutsuz hersey hissediyorlar.
Sizde de bendeki gibi verimli olma, herseye yetmek zorunda hissetme istegi hissettim. Bu cok zorluyor bunyeyi. Ben kimseye degistirtmiyordum bebegimin altini, surekli igne ustunde bebege odakliydim. Sonra birgun farkettimki 3 haftadir sokaga cikmamisim. Kendimi de cok kotu hissediyordum, hep yorgun hep herseyi eksik yapmis gibi.
Simdi doguma giren arkadaslarima da soyluyorum:
- Ilk 3 ay laylaylay gulluk gulistanlik degil. Zor. Bana dogumumu yaptiran hoca soylemisti. Ilk 3 ay zordur. Yemek buldunmu ye, bol su ic, uyuyacak firsati buldunmu uyu demisti.
- Bebegi ya birilerine birakip, yada yaniniza alip bir kahve icmeye sokaga cik, yoksa lohusa depresyonu diye birsey var aman dikkat demisti. Benim bir kulagimdan girip digerinden cikmisti. Sokaga cikip yurumek bile sadece iyi gelir. Bunu yapmadikca duygusal bir cokuntu icinde kivranip kaliyor insan.
- Beden de emzirmek, bakim, uykusuzluk derken cok zorlaniyor. Hamile iken kullanilan multivitaminlerden alin. Ilk 4 ay size cok destek olur. Emziriyorsaniz sutunuzun kalitesini de arttirir. Ruhunuza da iyi gelecektir. Bazi vitamin ve minerallerin eksikligi de kotu hissettiriyor.
- Kedilerin hamileligimden beri kumunu esim degistiriyor zaten. Mama ve su kontrolunuz iyi olsun kafii. 2 tane olduklari icin birbirleri ile vakit gecireceklerdir. Siz de vakit buldukca oksar seversiniz. Inanin onlarda evlerinde olduklari surece iyi oluyorlar.
- Ben evde 1 ay kadar yanlizdim, esim cok calisiyor ve annem de gitmek zorunda kalmisti. Haftada 2-3 kere buzdolabina da koyulacak yemekler yaptim. Onun disinda 5-10 dakikada yapilan ev yemekleri tarifleri izledim youtubedan ve uyguladim. Muhim olan sizin iyi beslenmeniz, gerisi bos.
Siz simdi yolu yarilamissiniz, az kaldi. 3 ay bitince de hersey bitmiyor tabii. Evde bebek var. Her bebekli cocuklunun evi gibi, hep daginiklik olacak. Siz hep kosturacaksiniz, ama hersey kolaylasacak ve alisacaksiniz. Ben tasinmak uzereyim, bir bebek ve iki kediyle. Amaaaan diyorum artik, olacak bitecek.
Ben bunaldikca foruma baktim. Forumda bu hissettiklerinizi yasayan cok kisi oldu, birbirimize tecrubelerimizi yazmamiz bile cok iyi hissettirdi. Yanliz degilim, ve bu yasadiklarim dogal diye hissettim. Cidden bunaldikca burdan yazin :)
Size, bebisinize ve kedilerinize kocaman sariliyorum.
endişe yüklemeyin kendinize lütfen yaşadığınız anın keyfini çıkartın bebişinizin bu minicik hallerini özlediğiniz günler olacak. Zor bir süreç rabbim yardımcınız olsun. 
