- 27 Nisan 2019
- 49
- 17
- 88
- 26
Selam arkadaşlarım buraya içimi dökmeye ve fikir almaya geldim 6 aylık kız bebeğim var bebeğim olsun diye tam 5 yıl uğraştık ve sonunda Allah yüzüme güldü bana bir evlat nasip etti.sorun şu ki sanki ben bebeğimin nasıl iyi olacağını nasıl buyutecegimi bilmiyormuşum gibi birseyler soyleme çabasına giren çevrem artık bıktım eşim işi gereği 2 aylık şehir sisina çıktı görumcem geldi yanıma benim bebeğimle oluşturduğum bir rutinim var uyku saatleri beslenme şekli oyun saatler vb gorumcem geldiği günden itibaren bebeğimin düzeni alt üst oldu emzik emmeyen bebek emzige alışıp beni etmeyi reddeti kendi kendine uykuya dalan çocuk ayakta sallanarak uyumaya alıştı besiginde oyuncaklariyla oyalanan bebek şimdi kucaktan inmek istemiyor televizyon açılmayan evde sesten yapılmıyor sorun su ki ben bunu gorunceme anlatmaya çekiniyorum kendisi biraz saf gibi hersye alınıp kırılıp ağlar ve çenesi çok düşüktür bunun haricinde babası bebeğimi sanki o doğurmuş gibi sanki gece gündüz o yanındaymış gibi söyle yapma böyle yapma deyip annelik yapamıyorsun deyip türlü sacmalikla canımı sıkıyor kendi öz annem çocuğu öyle yapma böyle yapma diye diye kafamı kazan yaptılar oysaki ben bebeğimle yalnızken o kadar güzel bir düzen kuruyorum ki dışarıdan bir ses tüm moralimi bozuyor bu seferde acaba ben iyi bir anne degilmiyim durumuna düşüyorum napixam bilmiyorum birgun birine çok pis patliycam ama o şanslı kişi kim olacak çok merak ediyorum sadece bir kısmını yazdım okuyan sizleri daha fazla yormayayim bana bor akil verinnnnn