- 8 Şubat 2009
- 873
- 32
- Konu Sahibi asiyan_1010
- #1
nasıl anlatacağımı bilmiyorum inanın.gebeliğimi öğrendiğimde 4 haftalıktı.şimdi 8+2 diyor doktorum.neyse konuya döneyim.öğrendiğimden beri okadar kötü şeyler yaşadım ki..6 haftalıkken keseyi göremedik.doktor 1 hfta daha bekle dedi.neyse randevuma 3 gün kala tuvalette öyle bir kanamam oldu ki..hemen acile gittik.dedim ki düşmüştür bebeğim.ultrasyona girdim.bi baktık kese..kesem vardı ve ordaydı.yanında da kanama bölgesi ve artı bir kist..yatış verdiler hemen.2 gün yattım hastanede.çıkarken son bir ultrasyon kontrolüne girdim.kese içinde yolk saç denilen bebeğin oluşacağına dair en büyük işareti gördük.sevincimden ölüyordum nerdeyse.doktorum haftaya gel bebeği görelim dedi.aksilik ya 5 gün sonra gece saat 3 gibi uyandım ve ne göreyim yine kanama..tuvalete gittim hemen ve kocaman bir parça düştü...eşimde yanımdaydı.ikimizde bebeğin bu sefer düştüğünü gözlerimizle gördük..ertesi gün doktorumu aradım hemen gel dedi.gittim..ultrasyona girerken öylesine emindim ki bebeğimin düştüğüne..ama hayır düşmemiş hala ordaydı..karnımdan bakmıştı.belki bebeğide görürüz diyerek vajinal ultrasyona aldı beni..allahım o an kalbim durdu sanki...BEBEĞİMİN BENİM MİNİK KELEBEĞİMİN KALBİ YANIP SÖNÜYORDU..DEDİM Kİ DUYABİLİRMİYİZ bakalım dedi ve hızla atan bir saat gibiydi..kulaklarıma gelen en güzel melodi...biz düştü sanarken bebeğim tutunmuş anneciğine..kisti atmışım meyerse..yine hastanede yattım 3 gün.serum verdiler iğne falan yaptılar..ama bebeğimin kalp atışları kulağımdan gitmiyor inanın..haftaya yine kontrole gideceğim yine duyacağım...allahım dünyanın en güzel şeyi bu...onca kanamaya rağmen beni terketmedi.onu çok seviyorum..çokkkkkkkkkk
