- 2 Ağustos 2009
- 690
- 487
-
- Konu Sahibi womenslove
- #81
yazacaklarımı yazmışsın, tekrarlamayayım..
ben bırakırım, bırakıyorum da.. ben anneyim, onlarda anneanne, dede, teyze ve dayı.. çocuklar resmen havalara uçuyorlar teyze-dayı ile bir yerlere gitmek deyince.. hiç aklım da kalmıyor çok şükür..
ağır ceza mahkemesinde çalışmış biri olarak sizi çok iyi anlıyorum ama çocuklarımız okula da gidecekler arkadaşlarıyla da bir yerlere gidecekler . Hayatın gerçekleri bunlar .Ömür boyu önlerine set olamayız .Bu konu biraz göreceli, çünkü herkesin iç dünyası ve korkuları farklıdır. Şahsım adıma, asla bırakmazdım diyorum, sebebi de belki tepki çekebilir ama şu; kadınlar kulubünde çocuk istismarı hakkında öyle şeyler okudum ki kızımı bensiz hiç bir yerde tek bırakmam sanırım öyle bir korku oluştu yani bende... Annesiz büyümenin de verdiği etki sonucu kızım benden uzaklaşırsa sanki kaçırılacakmış gibi geliyor, sanki bana ihtiyacı olacak ve ben orada olamayacağım gibi geliyor. O yüzden heryede benim yanımda ama ben de o var diye sadece anne kimliğine bürünmüş, hayata dair diğer herşeyi unutmuş değilim, eşimle gezeriz tozarız, piknikler, alışverişler, ziyaretler, akşam yemekleri, sabah kahvaltıları vs bunları da yapıyoruz, tek şartım, kızımın gözümün önünde olması...
Merhaba kizlar.
Kisaca anlatmak gerekirse; 2.5 yasinda bir kizim var. Esim senede 2 kere tatile gidiyorsak en azindan birinde, 1 hafta da olsa bebegimizi anneannesine birakip gitmek iyi olur bizim icin diyor. Bende onsuz gitmeme konusunda diretiyorum. Acaba dogru mu dusunuyorum. Yoksa esimin dedigi gibi bizim icin basbasa tatil yapmak iyi mi olur.
Not: esim normalde cok dusunceli, ince fikirli biri. Bana da her konuda cookk destek olur aslinda. Belki bu yuzden teklifi cok manasiz gelmis olabilir bana??
herkes çocuk oyalamasını sizin kadar iyi bilmeyebilir herkes tatilden çocukla zevk almayabilir .Ona bakarsanız ben de kızımla 9 aylıkken gezmedik yer bırakmamıştım.Benimki sıkıntısız problemsiz bir bebekti .yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.
herkes çocuk oyalamasını sizin kadar iyi bilmeyebilir herkes tatilden çocukla zevk almayabilir .Ona bakarsanız ben de kızımla 9 aylıkken gezmedik yer bırakmamıştım.Benimki sıkıntısız problemsiz bir bebekti .
Evet ama en azından o yaşlara gelene kadar bazı şeylerin bilinci verilebilir ya da bişey olursa bana anlatması gerektiği eğitimi ve güveni verilebilir. 6 yaşında bir yeğenim var maşallah o kadar akıllı ki yani Allah korusun bişey olsa kendini ifade edebilecek durumda ama okul çağına gelmemiş ufak çocuklarda ya da bebeklerde böyle bir şans olabileceğini sanmıyorum. Elbette okul çağı da yeterli büyük bir yaş değil gerçi öyle durumlarda hiç bir yaş kendini koruma ya da engellemeye yetmiyorum ama en azından 2-3 ya da 4 yaşlarındaki çocuk kadar olmaz diye düşünüyorum. Bir gün iş çıkışı eve giderken geç bir saatte yolda adamın biri saldırmıştı arkamdan yaklaşıp, boğuşup kurtuldum, 24 yaşındaydım, ama buna engel olamadım, yoldan geçen bir araba da durup yardım etmedi noluyor burada demedi.ağır ceza mahkemesinde çalışmış biri olarak sizi çok iyi anlıyorum ama çocuklarımız okula da gidecekler arkadaşlarıyla da bir yerlere gidecekler . Hayatın gerçekleri bunlar .Ömür boyu önlerine set olamayız .
selam şekerim ben o tatile giderken bırakılan çocuğumMerhaba kizlar.
Kisaca anlatmak gerekirse; 2.5 yasinda bir kizim var. Esim senede 2 kere tatile gidiyorsak en azindan birinde, 1 hafta da olsa bebegimizi anneannesine birakip gitmek iyi olur bizim icin diyor. Bende onsuz gitmeme konusunda diretiyorum. Acaba dogru mu dusunuyorum. Yoksa esimin dedigi gibi bizim icin basbasa tatil yapmak iyi mi olur.
Not: esim normalde cok dusunceli, ince fikirli biri. Bana da her konuda cookk destek olur aslinda. Belki bu yuzden teklifi cok manasiz gelmis olabilir bana??
Katılıyorum biz de böyleyiz ve inanılmaz eğlenceli onunla gezmez tozmak kanguruya koyup gönlünce kahkasını dinlemek, bak kızım diye onunla yeniden herşeye şaşırmak, ilk kez görüyormuş gibi kedilere pisi pisi diye çırpınmak... Karı koca olarak başbaşa anlarımız olmuyor mu elbette oluyor o uyuyunca 12 saatimiz var daha ne olsun =))yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.
yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.
aynen bunları yazacaktım.yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.