Bebeğime istemeden kotu davraniyorum

21 yasindayim 3 aylik bir oglum var geceleri uyumuyor sutumun yetmediginden yada doyurmadigindan şüphe ediyorum çok huysuzlanıyor bazen çığlık çığlıga gozunden yaslar akiyor doktoruylada görustum hic bir sebebi yokken yapiyor bunu ac kaldigini dusundugum icin ek olarak gece yatarken devam sutu veriyorum emzirmeyede devam ediyorum ama o kadar hircin bir bebek haline geldi ki son bir kac haftadir gogusu mu de fazla tutmuyor buda beni cok uzuyor naptiysam durmuyor kendi kendime evde çığrınmaya basliyorum etrafimda olan herkese bagiriyorum bunu bebegimede yapiyorum cok pisman oluyorum daha sonrasinda ozurler dileyip oturup onunla agliyorum benden nefret etmesinden korkuyorum cok uzgun ve asabiyim vucudum tamamen bozuldu uyku duzenim herseyim tabikide bunlar zaten olacakti ama sanki herşey üst üste gelmis gibi oldu ve sezeryan dogum yaptim 10.gunden itibaren bebegimle ve evimle dikislerim iglesmeden kendim idare etmeye calistim asiri titizim oyle bebegim uyurken ben de uyuyim diyemiyorum girisiyorum temizlige kendimi resmen bitmis durumda buluyorum ve bu halim hem esime hem cevreme hemde en önemlisi bebegime yansiyor iyi bir anne olarak goremiyorum artik kendimi gercekten bu durum beni mahfediyor artik yüzüm hic gulmez oldu hic birseyden memnun olmuyorum saldirgan tavirlar icerisindeyim biri dokunsa ya bagiricam yada agliycam bunu nasil kontrol edicem gercekten bilmiyorum ac kaliyorum ama yemek bile yiyemez hale geldim biliyorum bunlarin hic biri bebegimin sucu degil ona sahip oldugum icin şükür etsemde bu duygu durum bozuklugundan çıkamıyorum büyük ve tecrubeli kiminle konussam abartma bizde cocuk dogurduk vesaire tarzinda dahada moral bozucu karsiliklar aliyorum

Eşiniz size yardımcı olmuyor mu?

Cnm sanirim henuz lohusalik doneminden cikamamissin.. malesef bazi kadinlarda cok uzun
Surebiliyor ama gececek inanki
Hersey duzene girecek. Sadece biraz sabir. Herkes evim temiz olsun yemegim hazir olsun der ama bunu yapma kendinede esinede bebeginede yapma. Sen dinlenki guclu kalasin sabirli olabilesin.. dinlen guzelce bebeginle iglilen azicik zamanin oldumu bebegin uyanikken sende az az temizlik yap veya esin evdeyken esine ver bebegi iglilensin sende dusunu al evinle ilgilen hepsi iyi gelecektir sana sadece biraz zaman cnm ama gececek bunlarin hepsi.. malesef bebekler anneler gergin olunca hissediyor ve onlarda huysuzlaniyorlar

Mrsduygusl .!.:

Eşiniz size yardımcı olmuyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Olmaya çalısıyor ama istemeden oda çok üstüme geliyor ve farkinda degil calisiyor zaten o yuzden elinden çok birsey gelmiyor

Bugunlerin gececigini, bebeginin büyüyeceğini söyle kendine sürekli.. inan sonrasinda da çok pişman olursun evet kolay değil ama geçecek.. benimde kizim huysuz bi bebekti çok zorlandım büyütürken ama geçti büyüdü çok şükür. Gerçekten onların bize emanet olduğu bilinciyle hareket edersek rabbim yardim ediyor.. Allah yardımcın olsun canım anne olmak kolay değil ama çok güzel ...

Bunlar geçecek...
Gerçekten gececek bak. Bende aynı durumdaydım ağlar dururdum ama inan ki geçiyor. Sadece biraz sabır.. Şimdi bu anların tadını çıkarmaya çalış bebeğin ağladığı zaman derin nefes al sakin ol sonra bebeğini sakinlestir mis gibi kokusunu icine cek Bianda büyüyorlar benimki 2 yaşında dün yeni doğduğu zaman ki kıyafetleri çıkardım duygulandım ne ara büyüdün diye

Büyük olası lohusa depresyonu yaşıyorsunuz. Umarım çabuk geçer. Çevrenizden yardım isteyin. Kim ne derse desin takmayın. Bu zamanlarda akıl veren çok olur ama bi Allah’ın kulu az ben ilgileneyim bi el atayım bu kadın dinlensin. Bir çorba yapayım içsin demez. En azından bende öyle oldu. Aylarca yaşadım duygu durum bozukluğu. Ev işi yapmak zorunda değilsin önce bunu kabul edip gevşemeye çalış. Bebeğine değil kendine odaklan. Sen iyi olursan bebek iyi olur. Sütün yoksa emmiyorsa çok yıpratma kendini biberon emzik tutan bebekler memeye çabuk mesafe koyar. Bunları dert etme. Geçecek buna inan. Gerçekten geçiyor. Aylarca yaşadım ben bunu. İyi hissetmek ve öfke dansı kitaplarını önerebilirim. Okuyabilirsen. Sağlıkla büyüt yavrunu sen harika bir annesin.

Zeynbrdkc .!.:

21 yasindayim 3 aylik bir oglum var geceleri uyumuyor sutumun yetmediginden yada doyurmadigindan şüphe ediyorum çok huysuzlanıyor bazen çığlık çığlıga gozunden yaslar akiyor doktoruylada görustum hic bir sebebi yokken yapiyor bunu ac kaldigini dusundugum icin ek olarak gece yatarken devam sutu veriyorum emzirmeyede devam ediyorum ama o kadar hircin bir bebek haline geldi ki son bir kac haftadir gogusu mu de fazla tutmuyor buda beni cok uzuyor naptiysam durmuyor kendi kendime evde çığrınmaya basliyorum etrafimda olan herkese bagiriyorum bunu bebegimede yapiyorum cok pisman oluyorum daha sonrasinda ozurler dileyip oturup onunla agliyorum benden nefret etmesinden korkuyorum cok uzgun ve asabiyim vucudum tamamen bozuldu uyku duzenim herseyim tabikide bunlar zaten olacakti ama sanki herşey üst üste gelmis gibi oldu ve sezeryan dogum yaptim 10.gunden itibaren bebegimle ve evimle dikislerim iglesmeden kendim idare etmeye calistim asiri titizim oyle bebegim uyurken ben de uyuyim diyemiyorum girisiyorum temizlige kendimi resmen bitmis durumda buluyorum ve bu halim hem esime hem cevreme hemde en önemlisi bebegime yansiyor iyi bir anne olarak goremiyorum artik kendimi gercekten bu durum beni mahfediyor artik yüzüm hic gulmez oldu hic birseyden memnun olmuyorum saldirgan tavirlar icerisindeyim biri dokunsa ya bagiricam yada agliycam bunu nasil kontrol edicem gercekten bilmiyorum ac kaliyorum ama yemek bile yiyemez hale geldim biliyorum bunlarin hic biri bebegimin sucu degil ona sahip oldugum icin şükür etsemde bu duygu durum bozuklugundan çıkamıyorum büyük ve tecrubeli kiminle konussam abartma bizde cocuk dogurduk vesaire tarzinda dahada moral bozucu karsiliklar aliyorum

Genişletmek için tıkla...

yaşın çok ufak.
senin yaşındayken ben sümüğümü toplayamıyodum. Senden 12 yaş büyüğüm ilk çocuğuma hamileyim.
sen şu an ev idare edip, çocuk bakmaya çalışıyorsun benim gözümde daha kendin çocuksun. Ama lohusa depresyonunda bir çocuksun. Keşke yakınımızda olsan buradaki ablaların olarak sana gerçekten yardımcı olabilsek.
Bebek konusunda ben de tecrübeli değilim neden ağlar neden susmaz bilmiyorum. Ama ev temizliğini, yrmek yapmayı biraz sal öncelikle. Her şeye yetmek zorunda değilsin. Abartmıyorsun. Çocuğun senin stresini hissediyor. Bırak evi bok götürsün sen iyi ol. Havalar güzelleşmeye başladı. Koy arabasına gezmeye çıkar her gün. Sen de çocuğun da rahatlarsınız.
Gazı olabilir. Yemeklerine dikkat et gaz yapıcı şeyler yeme. Bir de gaz giderici damlalar falan oluyor. Yine doktorundan öyle bir tavsiye isteyebilirsin.
vitamin takviyesi kullanıyor musun bilmiyorum.
Aile hekimine gidip bir şeyler iste. D vitamini, kalsiyum, balık yağı. Hem süt için hem de lohusa depresyonu için gerekli.
Allah yardımcın olsun

succulentaski .!.:

yaşın çok ufak.
senin yaşındayken ben sümüğümü toplayamıyodum. Senden 12 yaş büyüğüm ilk çocuğuma hamileyim.
sen şu an ev idare edip, çocuk bakmaya çalışıyorsun benim gözümde daha kendin çocuksun. Ama lohusa depresyonunda bir çocuksun. Keşke yakınımızda olsan buradaki ablaların olarak sana gerçekten yardımcı olabilsek.
Bebek konusunda ben de tecrübeli değilim neden ağlar neden susmaz bilmiyorum. Ama ev temizliğini, yrmek yapmayı biraz sal öncelikle. Her şeye yetmek zorunda değilsin. Abartmıyorsun. Çocuğun senin stresini hissediyor. Bırak evi bok götürsün sen iyi ol. Havalar güzelleşmeye başladı. Koy arabasına gezmeye çıkar her gün. Sen de çocuğun da rahatlarsınız.
Gazı olabilir. Yemeklerine dikkat et gaz yapıcı şeyler yeme. Bir de gaz giderici damlalar falan oluyor. Yine doktorundan öyle bir tavsiye isteyebilirsin.
vitamin takviyesi kullanıyor musun bilmiyorum.
Aile hekimine gidip bir şeyler iste. D vitamini, kalsiyum, balık yağı. Hem süt için hem de lohusa depresyonu için gerekli.
Allah yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...

Keşke sizin döneminizin çocuğu olsaydım ki keske bu kadar çabuk herseye atlamamis olsaydim ama bu donemin insani olarak herseyi cabuk yasadim yasamak istedim fazla cabuk buyudum

Zeynbrdkc .!.:

Keşke sizin döneminizin çocuğu olsaydım ki keske bu kadar çabuk herseye atlamamis olsaydim ama bu donemin insani olarak herseyi cabuk yasadim yasamak istedim fazla cabuk buyudum

Genişletmek için tıkla...

yok büyüdüğünde gencecik bir anne olacaksın ablası gibi durucan yavrunun öyle deme. Erkenden annelik güzel bir şey. şu dönem biraz zor çok tecrbesizsin daha. Ama bil ki geçecek birkaç ay daha sabır.
sana abartıyorsun diyenler de gelsin arada 2 saat çocuğuna baksın madem.

Yok hayir cocugum olduguna ve onun annesi oldugum icin şükür ediyorum sadece cok bilgisiz ve yanliz oldugumu anladim o yuzden tesekur ederim yinede

biberon ve emzik veriyorsanız ondan emmek istemiyor olabilir. hemen uzaklaştırın evden onları.
ayrıca doyma kriteri olarak 1. aydan sonra çişli bezlere bakılır. 24 saat toplamında 1 paket margarin ağırlığında oluyorsa doyuyordur. Uyumaması doymadığını göstermez.

Zeynbrdkc .!.:

21 yasindayim 3 aylik bir oglum var geceleri uyumuyor sutumun yetmediginden yada doyurmadigindan şüphe ediyorum çok huysuzlanıyor bazen çığlık çığlıga gozunden yaslar akiyor doktoruylada görustum hic bir sebebi yokken yapiyor bunu ac kaldigini dusundugum icin ek olarak gece yatarken devam sutu veriyorum emzirmeyede devam ediyorum ama o kadar hircin bir bebek haline geldi ki son bir kac haftadir gogusu mu de fazla tutmuyor buda beni cok uzuyor naptiysam durmuyor kendi kendime evde çığrınmaya basliyorum etrafimda olan herkese bagiriyorum bunu bebegimede yapiyorum cok pisman oluyorum daha sonrasinda ozurler dileyip oturup onunla agliyorum benden nefret etmesinden korkuyorum cok uzgun ve asabiyim vucudum tamamen bozuldu uyku duzenim herseyim tabikide bunlar zaten olacakti ama sanki herşey üst üste gelmis gibi oldu ve sezeryan dogum yaptim 10.gunden itibaren bebegimle ve evimle dikislerim iglesmeden kendim idare etmeye calistim asiri titizim oyle bebegim uyurken ben de uyuyim diyemiyorum girisiyorum temizlige kendimi resmen bitmis durumda buluyorum ve bu halim hem esime hem cevreme hemde en önemlisi bebegime yansiyor iyi bir anne olarak goremiyorum artik kendimi gercekten bu durum beni mahfediyor artik yüzüm hic gulmez oldu hic birseyden memnun olmuyorum saldirgan tavirlar icerisindeyim biri dokunsa ya bagiricam yada agliycam bunu nasil kontrol edicem gercekten bilmiyorum ac kaliyorum ama yemek bile yiyemez hale geldim biliyorum bunlarin hic biri bebegimin sucu degil ona sahip oldugum icin şükür etsemde bu duygu durum bozuklugundan çıkamıyorum büyük ve tecrubeli kiminle konussam abartma bizde cocuk dogurduk vesaire tarzinda dahada moral bozucu karsiliklar aliyorum

Genişletmek için tıkla...

Merhaba..ben de oglumda tam 9 ay depresyondaydim hicbiseye yetisemiyodum kendimi yetersiz hissediyodum eşimde cok yogun calisiyodu yardimci olamiyodu..cok zorlandim..söyle düsün sürekli bu günler gecici hic bitmicekmis geliyo ama biticek büyücek degiscek hep böyle gitmicek.. ve bana kalirsa üstesinden gelemiyosan destek almalisin..lohusa sendromu hic de basite alincak bisey degil..bi psikologa gitmeni tavsiye ederim

Zeynbrdkc .!.:

Yok hayir cocugum olduguna ve onun annesi oldugum icin şükür ediyorum sadece cok bilgisiz ve yanliz oldugumu anladim o yuzden tesekur ederim yinede

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle bir adet kaliteli sling edin.
Nerden alacağını bilmiyorsan öneri yapabilirim

Onunla bebeğini üzerine bağladığında ten teması ile sakinlesecek. Göğsünde kolaylıkla uykuya daldığını göreceksin.
Ayrıca ellerin serbest kaldığı için o kucagindayken kahveni içmen, yemek yapman, ufak işler yapman mümkün olacak.

Temiz bir ev Ama mutsuz bir eşin kocana faydası yok.
Temiz bir ev ama gergin bir annenin bebegine faydası yok.
Temiz, yapılmış işler seni de mutlu etmiyor psikolojinin iyi olmasını sağlamıyor gördüğün gibi.
O halde biraz sal.
Bebeğin uyurken dinlen.
Yardım iste.
Gerekirse temizlik için yardımcı al ama kendini yıpratma artık.
Bugünler geçecek ve büyüdüğünde keşke daha tatlı geçirseydik diyeceksin.
Bol bol foto video çek.
Anılar biriktir..

Hepsi geçecek.

Herkes bu dönemlerden geçiyor. Ve uykusuzluk insanın tahammülünü çok düşürüyor. Benimki de aşırı huysuz Bi bebekti. Gece sinirimden bağırmamak için yastıkları ısırırdım. Oturur ağlardım sonra. Henüz çok yeni sayılır her şey. İnsan Bi zaman sonra uykusuzluğa da alışıyor,sakin kalmayı da öğreniyor. Ve gerçekten çok çabuk büyüyorlar.

Günümüzde bir çok bebeğin alerjisi oluyor. Alerjik bebekler de çoğunlukla uyumayan, huysuz bebekler oluyorlar. Ben ikinci bebeğimi büyütüyorum, ilkinin alerjisi her aşıyla birlikte şiddetlendi, gece gündüz uyumazdı, sizden beter haldeydik. Ikıncı bebeğim aşısız, 2 aylık. Alerji mi bilmiyorum ama yediklerimden etkileniyor. Dokunduğunu farkettiğim her şeyi kestigimden beri bebeğim gece en fazla iki kere uyanıyor. Dokunan bir şey yediğimde sabaha kadar uyumuyor. Bize dokunan besinleri yazayım, belki size de fikir olur. Süt ve bütün süt ürünleri, kuruyemişler, mısır, susam, kakao, patlıcan, hazır ekmek. Her bebeğe gaz yaptığı için de tedbiren baklagilleri, kış sebzelerini yemiyorum. Yediklerinize biraz dikkat etseniz belki bebeginiz biraz rahatlar. Sizi bu hale getiren yorgunluk, bebeginiz uyumaya başlasın yine yorulursunuz ama o yorgunluk size tatlı gelir.

Ev işleri için yardımcı alın mutlaka. Zamanla bebeğiniz büyüyecek, şikayetleri azalacak, siz bu tempoya alışacaksınız ve idare etmek için pratiklik kazanacaksınız. O zaman yardımcıya ihtiyacınız kalmaz, kendiniz yaparsınız. Size moral olsun diye utanmasam salonumun fotoğrafını atabilirdim ama en azından tarif edeyim. Büyük çocuğum ben küçükle ilgilenirken sıkılmasın diye sınırlamıyorum onu. Oyuncaklar, kırpık kağıtlar, yolunmuş tuvalet kağıtları, kâğıt bardaklar, boy boy kırpılmış ipler, duvarlara yapıştırılmış kagitlar, boncuklar, dondurma çubukları, kulak temizleme pamukları, kumaş parçaları, kepçe, kaşık, boyalar, kitaplar... Eşim sehir dışında, kimseden yardım alamıyorum, mutfak tezgahı bulaşık dolu, lavabo bulaşık dolu, çöpler atılacak bekliyor. Çamaşır teli dolu, kuruyan çamaşırlar dağ gibi, yikanacak camasirlar dag gibi. Ama bakin ben bu mesaji yazıyorum. Hem de yatağıma uzandım gamsız gamsız yazıyorum. Evimin tertemiz olması beni çok mutlu ediyor. Ama evi tertemiz tutmam için birincisi büyük çocuğumu çok sınırlamam gerek, ikincisi bebeğimi ağlamaya bırakmam gerek, üçüncüsü çocuklarıma ayiracagim enerjiyi ev isleriyle tüketmek demek, dördüncüsü bebeğim uyumuşken, kızım tasarım yapıp evin içine ederken yarım saat dinlenme fırsatını tepmek demek ve en önemlisi evi temiz ama kendi ve ailesi mutsuz bir anne demek. Şu an evi pis ama ailesine sevgi dolu bir anneyim. Eşim müsait olduğunda çocukları tutar ben evi toplarım, bazen yardımcı alıyoruz, çoğunlukla dağınık, arada düzenli ve temiz yaşayıp gidiyoruz. 1 yıl sonra her şey yoluna girmiş olacak.

Zeynbrdkc .!.:

21 yasindayim 3 aylik bir oglum var geceleri uyumuyor sutumun yetmediginden yada doyurmadigindan şüphe ediyorum çok huysuzlanıyor bazen çığlık çığlıga gozunden yaslar akiyor doktoruylada görustum hic bir sebebi yokken yapiyor bunu ac kaldigini dusundugum icin ek olarak gece yatarken devam sutu veriyorum emzirmeyede devam ediyorum ama o kadar hircin bir bebek haline geldi ki son bir kac haftadir gogusu mu de fazla tutmuyor buda beni cok uzuyor naptiysam durmuyor kendi kendime evde çığrınmaya basliyorum etrafimda olan herkese bagiriyorum bunu bebegimede yapiyorum cok pisman oluyorum daha sonrasinda ozurler dileyip oturup onunla agliyorum benden nefret etmesinden korkuyorum cok uzgun ve asabiyim vucudum tamamen bozuldu uyku duzenim herseyim tabikide bunlar zaten olacakti ama sanki herşey üst üste gelmis gibi oldu ve sezeryan dogum yaptim 10.gunden itibaren bebegimle ve evimle dikislerim iglesmeden kendim idare etmeye calistim asiri titizim oyle bebegim uyurken ben de uyuyim diyemiyorum girisiyorum temizlige kendimi resmen bitmis durumda buluyorum ve bu halim hem esime hem cevreme hemde en önemlisi bebegime yansiyor iyi bir anne olarak goremiyorum artik kendimi gercekten bu durum beni mahfediyor artik yüzüm hic gulmez oldu hic birseyden memnun olmuyorum saldirgan tavirlar icerisindeyim biri dokunsa ya bagiricam yada agliycam bunu nasil kontrol edicem gercekten bilmiyorum ac kaliyorum ama yemek bile yiyemez hale geldim biliyorum bunlarin hic biri bebegimin sucu degil ona sahip oldugum icin şükür etsemde bu duygu durum bozuklugundan çıkamıyorum büyük ve tecrubeli kiminle konussam abartma bizde cocuk dogurduk vesaire tarzinda dahada moral bozucu karsiliklar aliyorum

Genişletmek için tıkla...

Seni o kadar iyi anlıyorum ki ilk 40 gün bende öyleydim inan yarım elma yemek için bile zamanım olmuyordu en son bayılacak hale geldim ve kv den ricada bulundum 4 gün falan gelip bizimle kaldı o yemek vs ile ilgilendi ben bebek ile abartısız söylüyorum 24 saat boyunca hiç uyumadan bebegim sakinleşsin diye emzirip durdum en son gögüs uçlarım açılıp yara olmuştu çok zor Bi süreç uykusuzluk ekstra sinir stres yapıyor zaten ben o sinir anı gelince bebegime kızmamak için sesli şekilde dua okuyordum hem bebegin kulagına yakın okuyunca o da biraz duruluyordu hem ben rahatlıyordum. Eşin yardımcı olmuyor mu bırak biraz o baksın sen bi duş al kendine gel seni iyi hissettiren bişeyler yap. Bu günler geçecek kendine bunu sürekli hatırlat kendini de suçlu hissetme bu düşünce seni daha çok strese sokar. Ayrıca temizlik vs den biraz taviz verip bol bol uyumaya çalış Süt üretiminde uykunun önemi çok fazla hem uyumadıkça sinirlerin daha gergin olacak uyku için her fırsatı degerlendir. Çevrende sana bizde çocuk büyüttük vs gibi dırdır eden insanları da umursama herkesin psikolojisi aynı degil her bebek de aynı degil ben 6 yegen büyüttüm emzirmek dışında herşeyi yaparım anneleri gibiydim buna ragmen bende çok zorlandım alışacaksın bebeginde bi düzen oturtacak merak etme

Ben bunları henüz 20 günlük bebeğimde yaşıyorum. Bebekten önce alıştığın bi düzenin vardı. Uyku, yemek, temizlik vs herşey tıkırında ilerlerken bebek gelince herşey ona göre oluyo. Geçende 4 de başladım tam 3-4 saat uyusun diye uğraştım. Artık öyle yoruldum stres yaptım ki. Hiç bi sebepte yoktu. Karnı toktu, gazı yok. Altı temiz. En son istemesemde bağırdım ne istiyosun diye. Sonra pişman oldum oturdum hem doyurdum hem ağladım. Pişman oldum. 8 sene sonra oldu benim oğlum. Şükürsüz gibi hissettim kendimi. Eşim işten geldi. Salladı uyuttu. Bende biraz uyudum öyle toparladım yoksa delirecektim. Düşün ki 8 yıllık bi hayat düzenim vardı. Bi anda tersine döndü herşey. Sende bundan kötü hissediyosun kendini. Sen üzüldükçe, stres yaptıkça oda etkileniyo. Eşinden yada annen kayınvaliden hangisi olursa biraz destek iste. Herşeyle tek başına mücadele edemezsin. Özellikle eş desteği çok önemli. Geçecek. Belki uzun sürecek ama geçecek

Stresiniz sütünüze geçer bebek bundan etkilenir bebeğin huysuzluğunun bununla alakası vardır. Önce sizin kendinize iyi bakmanız sakinleşmeniz stres yapmamanız uykuya dikkat etmeniz gerek. Eşinizlede konuşun bu dönemde yardımcı olsun gerekirse bir terapistten randevu alın; spor yapmakta iyi gelir bbeğinizi alın çıkın yürüyün baharda geldi. Artık bu devirde destek yardım bulmakta kolay bakın sizi dinleyen anlayan kaç kişiye burdan bile ulaşabiliyorsunuz bilginizin eksik kaldığı yerde internet üzerinden kaynakta bulursunuz sıkmayın canınızı.