BEBEĞİM
Bir bebeğin doğumu anneyi,babayı ve çevresindeki insanları ne kadar mutlu eder değil mi?
İllede Anneyi!
Yüreği pır pır eder yaşadığı onca olumsuzluklara rağmen kollarına yavrusu aldığı anda yüzündeki mutluluğu ne Abidin Dino kalemi çizebilir nede bir şair anlatabilir o eşsiz duyguyu......
Ya bir bebek annesinden koparılırsa neler olur? Bunları yaşadım...
çaldılar yüreğimi bedenden
çocuk değil!
ana kalbiydi götürülen
hırsızın zafer tebessümü
alaycı simasında…
umacı kuşlar gibiydiler
felaket tellallığı yapan
av peşinde koşan,
bir sansar bir kaplan kadar
atiktiler...
kucağımdan koparılıp alınan
ufacık beden savunmasız
yeni eller can yakmış ki
bir çığlık gelmişti bebeğimden
gözlerim yaşlı
çaresiz çökmüştüm betona
bebek ağlamada ben acılarda
buz tutmuş yürekler,herşeye sağır
koşarcasına kaçıp gittiler
karanlıkları arkada bırakarak
artık uykusuz gecelerdi eş olan
yalnızlığın türküsü idi
bağıra bağıra söylenen
önce kokusuna hasret
alıp kokladım patiklerini
bicare...
umdum... kokusunu.
asumda hayali ve
bomboş beşikti eşlik eden
rüzgar değdikçe ...
bir o yana bir bu yana sallanan
günler çare olmadı yarama
sonra ,
fırtınaların en şiddetlisi
nefretin en büyüğü idi
yürekte yaşatılan
Jale KESKİN
acıyı en iyi dile getirenim ama bu acı dillerimi kuruttu.