Bebeğim emekledi hayatım değişti

elektraya

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Haziran 2008
3.177
40
118
Ankara
Oğlum emeklemeden önce hayatım baya kolaymış şimdi bunu anlıyorum.hatta bebek büyüttüğümü emeklemeye başlayınca anladım diyebilirim.emeklemeden önce koyardım kanepenin üzerine eline bir çıngırak usluydu zaten bebeğim saatlerce agucuk bugucuk yapıp kendi kendine eğlenirdi.ben evin işini yapardım o arada bakımımı yapardım hatta internette sörf bile yapardım.

Ama şimdi öyle mi bebeğim emekliyoooor (tabi doğal gelişiminin bir parçası olduğu için çok şükür ki emekliyor ama benim canım çıkıyooor) bütün gün evi dolanıp her yeri dağıtıyor,dolapları boşaltıyor,çiçekleri deviriyor.üstelik başına bir iş gelmesin diye sürekli takipte olmam gerekiyor.üstelik ne bulsa ağzına atıyor.:26:

Günde iki defa parka çıkarıyorum.evde daha çok bunaltıyor çünkü.orada yine neyse en azından daha iyi vakit geçiriyor.

Tuvalete bile gitsem peşimden gelip kapıda ağlıyor.bulaşıkları makineye o kadar zor yerleştiriyorum ki makinenin içine girmeye çalışıyor.bazen kahvaltımı bile yapamadan parka çıkarmak zorunda kalıyorum baş edemiyorum çünkü.

Bunları siz de yaşıyor musunuz ya?paylaşalım rahatlayalım
 
benim bebeğim henüz 7 aylık. yüzüstü koyduğumuzda hemen emekleme pozisyonuna geçip kendini ittirmeye başlıyor. bunu gören insanlar "aaa ne güzel çok yakındır bunun emeklemesi" dediğinde; aman inşallah emeklemez de yaşında yürür diye karşılık veriyorum. süt oğlumdan biliyorum çünkü emekleyen bebeğin ne kadar zor birşey olduğunu. o da öyle. her an herşeyin içinde. bir an arkamızı dönsek ya çöpü karıştırırken ya da banyoya girmeye çalışırken yakalıyoruz. evde devirmediği eşya kalmamış. en son annesinin saksısını devirip toprakları yemeye kalkmış. yerde ne bulsa hep ağzında. bulaşık makinesi, tezgah dolap ve çekmeceleri hep ilgi alanı. ha bir de televizyon paneli. tabi bunlara şahit olunca da emeklemesini hiç istemiyorum. o nedenle yüzüstü bırakmıyorum kızımı.
 

canım o döndükçe sen çevir onu.yalnız benimki çok gayretliydi emekleme konusunda her dakika pratik yapıyordu.yüyüyünce de zor ama bundan çok da farklı olmaz diye düşünüyorum.sadece düşme problemi eklenecek.ona da dayanırız artık.

benim annem de iki de bir "yürüsün rahat edersin" diyor.daha emeklemezken bile böyle diyordu.nasıl rahat edeceksem.daha da zor olur gibime geliyor.
 
birden kendimi görür gibi oldum ..

o koşuyor ben kovalıyorum.

çamasır mak bulaşık makinası hastası.

yürümesini heyacanla bekliyorum.
 
benimki haftaya 6 aylık olucak yüzüstüne uyurken bile dönmeye başladı emeklemek için uraşıyo ama yerinde sayıyo arka üstü yatarken de nasıl beceriyosa yatağın enine doğru dönüyor offff çocuk büyütmek ne zor iş
 
ben emeklediklerinde rahatlamştım canım.çünkü vücudumun ayrılmaz bir bütünüydüler.asla kucaktan inmezlerdi.yemek yaparken bile biri sırtımda kanguruda diğeri ana kucağında yerde ama babası da yanında.tek kolumda pilav vb. şeyler yaptığımı çoook bilirim.vc de de kucağımda tuttuğum olurdu.ikiz oldukları için uyanır uyanmaz yatağından almak zorunda kalıyorduk diğerini uyandırır diye.onlar da hiç tepemizden inmez olmuşlardı.erkek kardeşim gelirdi yardıma o da evde kanguruyla gezerdi kollarımız ağrırdı çünkü.ama emekleyince biraz olsun kucaktan indiler.hele yürüyünce ooooohh ne güzel oldu valla.şimdi 3 bebeğime hamileyim bunda biraz daha rahat olmasına dikkat edecem ama bakalım nasıl olacak.tabi senin bebiş rahatmış önceden,şimdi keşfetti ya emeklemeyi evi de keşfedecek tabiii.parkınız da yakınmış ne güzel olsun boşver geçer bu dönem.ikiz büyütmüş bir anne olarak tek çocuk büyütmenin kıymetini bilin derim.evet ikiz harika bir şey ama ikisine de yetmeye çalışmak hem zor hem bazen vicdanınız sızlıyor.biri emerken diğerinin içerden bağırması...annelik güzel şey güzel..atlatırsın
 

haklısın canım.yalnız ben pek kucağa alıştırmamıştım bebeğimi.o da aramıyordu zaten.hatta kucağa aldığımızda bunalıyordu inmek istiyordu.öyle bir köşede durmasına alışıncaşimdi birden ne oluyoruz dedim.bugünde sürekli boşalttığı bir dolabın kulpunu söktüm artık.sürekli evi dağıtıyor ya.önceden haftada bir evi çektirirdim yeterdi.şimdi bir gün çektirmesem ev leş oluyor.ama sevgisi herşeye bedel tabiki.bir yanım şimdiden ikinciyi istiyor.bir yanım kafayı mı yedin kızım sen diyor.
seninkileri de Allah bağışlasın canım.
 
heh heh annelik ne garip bişey değil mi.ilerde zaman zaman seni çok kızdıracak bağıracaksın bağırır bağırmaz yüreğini çok büyük bir pişmanlık kaplayacak.bazen öyle bunalıyorum kii..hele de 3. bebek de geliyor 3 çocukla ben ne yapacam diye düşündükçe bir an kötü oluyorum.sonra topluyorum kendimi.zoooor zor annelik zor ama bi o kadar da muhteşemmm
 
senin yasadıklarının aynısını şuan bende yasıyorum dakika durmuyo oğlum heryeri dağıtıyo ağzına ne bulsa götürüyo kalkmaya çalısıyo düşüyo ağlıyo gecen günde bebek arabasında tekerleğine yetişeyim derken düştü betona okadar ağladıki bende ağladım tabi daha neler neler hangi birini anlatayım kendine çok zarar veriyo bende sürekli peşinde olamıyorum gözümün önünden ben ayrmasam kendi ayırıyo 2 saniye arkamı dönüyorum hemen bi aksilik yapıyo offf off nolucak böyle hiç bilmiyorum allah hepimizin yardımcısı olsun bebeklerimizide korusun
 
Son düzenleme:
ben de bir an önce emeklesin istiyorum.ama bizimkinde ne diş var ne emekleme.sanki emekleyince yada yürüyünce işim daha kolay olur diye düşünüyordum ben.çünkü saniye yanlız bırakamıyorum.hemen bağırıyor.ama yazılanları okuyunca emekleyince iş daha da zorlaşacak sanırım.çünkü bizimki pek merakli herşeye ve eller kollar sürekli hareket halinde.
 
kızlar benim kızım 3,5 aylıkken yüzüstü dönmeye başladı ve o tarihten itibaren yerinde durduramadım.6 aylıkken emekledi, 9,5 aylıkken yürüdü.yürütece bıraktığımızın 2. günü çekmeceleri boşattı vee şuan evimde hiçbirşey olması gereken yerde değil maalesef. dolaplarıma kilit taktım ama bazılarını açık bırakıp zararsız bişeyler koydum içine. bulaşık makinasının kapağı,klozetin üstü yemek masasının üstü,kanepelerin tepesi kızımın vazgeçilmez oyun alanarı. çocuk büyütmek çok zormuş valla. sokak yok arkadaş yok çocuklar enerjilerini atacak yer bulamıyorlar onlara da yazık bizede. hepinize kolaylıklar diliyorum.:78:
 
arkadaşlar ben de çıldırmak üzereyim bebeğim 7 aylık emeklese dağıtsa iyi ayağa kalkmaya çalışıyor ve küt diye düşüp kafasını çarpıyor. yerleri hergün sildiğim için bir şey seremiyorum eve ama bi saniyeyalnız bırakamıyorum üniversiteden kaldığım dersim var çalışamıyorum o düştükçe üzülüorum sinirim bozuluyor. bu düşmeler için bi önerisi olan var mı
 
ahahahah arkadaşım beni anlatmışsın. emekliyor benimki de ve akşama ayaklarımın altı yanmış olarak yatıyorum
 
benim oğlum öncedende huysuzdu şimdide huysuz yani huysuz derken öyle kucak falan istemez bütün gün dik yere bastırarak tutucak veya yanında olacağız. yoksa basıyor çığlığı. eşim gelmeden hiç bir iş yapamıyorum. dedim emeklesin rahatlarım. ama bugün anladımki daha zormuş. önceden ağlasada zarar gelecek bişey yapamıyodu. şimdi parkey keşfetti geçenlerde. yere yorgan serdim rahat etsin diye sürünüyodu. asker sürünmesi ve ara ara emeklemeye başladı. yorgandan dışarı çıkamaya çalışıyo. dedim çıksın bakiim napıcak yere şap şap vurdu önce sonra yapıştı emiyo parkeyi :)) ve bugün itibariyle nekadar hızlandığını anladım yorganın ucuna koydum mutfağa gittim gelince ne göriyim bizimki parkelerimi yemiş bitiriyo... :)

eşime dedimki şu odanın köşesine evede uyum sağlıycak çit gibi bişey yaptıralım park misali hem genişte olur orda oynasın... oda diyoki bizim iş yerinde kalın büyük koli var getiriyim. dedimki oldu kenarına da kıvırcık asarız tavşamı bu kolide bakıcaz :))
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…