Bazen Sular Bile Deli Akıyor__ Ozan Vurguni, Şiirleri.

Bazen Sular Bile Deli Akıyor

Ne zaman memleket hasreti çökse
İçime köyümün yeli akıyor
Sanmayın bir benin yolu şaşıran
Dağlarımda sular deli akıyor

Gözlerimi özlem seli yakıyor
Dalımda filizler gülü döküyor
Bir ben mi kalmışım yanlışa giden
Sular bile bazen deli akıyor……

Şimdi dağlarımda eser kar boran
Kanıyor bulunmaz yaramı saran
Gönüller perişan güllerim viran
Gözlerimi özlem seli yakıyor

Mızrap saza değdi, türkülerde sel
Kar boran vurdukça yüreğim tel tel
Bahara çıkarken esti karayel
Dalımda filizler gülü döküyor

Vurguni ozanım eser geçerim
Hayat bana zehir olsa içerim
Bazen yağmur olur bazen açarım
Mızrap vuran sazın teli yıkıyor..

Gözlerimi özlem seli yakıyor
Dalımda filizler gülü döküyor
Bir ben mi kalmışım yanlışa giden
Bazen sular bile deli akıyor……

Abdullah Oral

Dağları inletir dilimde ahlar.
İçimden öfkemi söküyor güneş
Puslu gecelere doğan sabahlar.
Ziftlenmiş geceyi yakıyor güneş

Günden güne söner parlak yıldızlar.
Virane bir şehirler. Yürekler sızlar
Türküye aşkı ile yanarken sazlar
Karanlık geceden çıkıyor güneş

Kararmış hayata uğramaz güneş
Sonsuza gülümse, sevdanı üleş
Sanmayın ki kanlı terimi belleş
Yüzümü şafağa döküyor güneş

Varsın pusu kursun şu kalleş ölüm
Eminim bitecek bir gün bu zulüm
Ölüm ki bana çok yakışır gülüm
Şimdi Tanyerine akıyor güneş…

Ansızın ‘dur’ emrini verecek katil
Vurguni ye gayrı tüm işler tatil……

Abdullah Oral

Dil İsyana Düştü

Sonbahar yeline teslim oldukta
Rüzgârın önünde savrulduk durduk
Değişmez acıdır, yoksul yemeği.
Çelik potasında kavrulduk durduk

Hayal oldu gelmez pembe rüyalar.
Ümitle kurulan hani dünyalar
Yitik bir mazimde saklı hülyalar.
Bir sağa bir sola çevrildik durduk

Şimdi arşa çıkar gönlümün sesi.
İşçinin başında imamın fesi
Damardan afyonun yoktur çaresi.
Koca bir ormandık devrildik durduk..

İşçi deli dana diyorlar dön gel.
Yasa geçit vermez, esnek bir engel.
Emekçi boynuna takılmış çengel
Hamur teknesinde yoğrulduk durduk

Vurguni, zulmetmek olunca gaye
Ruhunu beden, den çalar, sermaye
Bir gün saygı yoktur puşt ta emeğe
Dil isyana düştü sivrildik durduk…

Abdullah Oral

Şair Yüreği


Sevda ummanına salar gönlünü
Aşılmaz yollardır şair yüreği
Mum alevi gibi yanar titreşir durur
Derilmez güllerdir şair yüreği

Mazilere daldım geçmişe bakıp
Yıllar çekip gitmiş su gibi akıp
Bir güzel sevdası gönümü yakıp
Kanatır yıllardır şair yüreği

Her mısra aşkına seyir! i anlatır
Kanatır yüreği her kırık satır
Aşka düşer gönül dinlemez hatır.
Sarılmaz bellerdir şair yüreği

Ölürüm yoluna yeter ki çık gel
Gözyaşım olmasın boşa akıp sel
Saz boynunu büktü paslanıyor tel
Akortsuz tellerdir şair yüreği

Yanında çocuktur yüreğim sabi
Aşk öyle derin ki görünmez dibi
Şiirler akıttık nehirler gibi
Yar için sellerdir şair yüreği

Vurguni çalıyor ayrılık çanı
Doymadı ki aşka onun bir yanı
Terk edip gidiyor şu koca hanı
Ateşiz küllerdir şair yüreği

Abdullah Oral

Açlık kervanında katar olmuşsun
Yoldaşsız geçilmez yanılma sakın
Kendi hakkın için köle kalmışsın
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

Esnek çalışmaya yasaya inat ,
Şerefsiz patrona etme sen biat,
İçim kan ağlıyor ocaklar sırat
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

Sıkı tut yumruğun göksünü gerip
Sakın af dilenme hakkını verip
Sınıfından kopma ki kalma garip
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

İçimde yanıyor madenin koru
Savaşmadan olmaz suyumuz duru,
Varsın eşek kalsın ekmeği kuru
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

Dünyada sofuyla hayale daldın
Sınıf savaşında yaralar aldın
Ekmek davasını mahşere saldın,
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

Bak Vurguni ozan boşa yanmadı
Boynunu sıktılar yoldan dönmedi
Su içinde yandı yine sönmedi
Kendinden kaçılmaz yanılma sakın..

Abdullah Oral