Slm kızlar. Yine uzun süredir canımı sıkan bir konu var sizinlede paylaşmak istedim. YenGeM benden üç dört ay önce doğum yaptı sonra da ben ikimizin de oğlu oldu.Yeğenimi canımdan çok seviyorum abimi ne kadar seviyorsam onu iki kat daha seviyorum. Gelin görün ki kimse benim oğlumu sevmiyor hepsi onu seviyor annem olsun ablamlar olsun. Kimse benimkini kucağına bile almıyor annem gözümün içine baka baka ona şarkılar yazıyor söylüyor yemin ederim kıskanmiyorm insan yeğeninı nasıl kiskanr ama benimkinin de başını oksasa keşke önceden benimki küçük o yüzden diyordum ama artık dört aylık oldu o da gülüyor ablam bana diyor ki sanmıyorum hiç kimseyi onun kadar seveyim tamam Sevin de niye bana bu kadar yansitiyorsunuz ablamlarin hepsi diyor o güzel seninki çirkin ben oğlumu dünyaya vermem öyle şok geçiriyorum bu lafları karşısında kötü insanlar asla değiller annem bana maddi yönden çok yardımcı olmuştur evimde bir lokma yemek yiyemez esin günah der ablalarm geldiğinde yiyeceklerini de getirirler çok emekleri var bende o yüzden ses edemem ama çok üzülüyorum her eve geldiğimde ağlıyorm bi keresnde bebek kucağımda idi annemdeydim ablam geldi kapıyı açtım bana dedi bu x mi yok benimki dedim yüzüne bakmadı geçti x i kucağına aldı açık açık diyorlar resmen onu sevmiyoruz diye önceden her hafta giderdim şimdi ayda bir o da mecburi bayram geliyor yine aynı sahneleri yasamak istemiyorum yaptıkları iyilikleri yok ediyorlar ne yapmalıyım sizce