Genc yasinda, okuyup bilgilenip Allah icin, ona yakin olmak, onun kuralarina itat etmek icin kapandim. 2 sene sonra okulda zorlandim, liseden atildim, ama mucadele ettim. Bu hale gelecegimi sanmazdim, hem cok uzuluyorum bu durumuma hemde, kapali kalma dusuncesi artik beni boguyor. Ramazan ayina kadar bekledim, belki bazi duygularim degisir diye. Ama bazi konular degismiyor, ne kadar sacma gelsede acilmak suanki durumum icin en iyisini oldugunu dusunuyorum. Tevekul ettim uzun sure dayanmaya calisdim, ama suan gucum kalmadigini hissediyorum.
En buyuk korkum ise, hayatimin mahfolmasi, huzurumun gitmesi, pisman olmam.
Cok zor bir karar, ailem, cevrem beni yargilicak, ama bu hayati ben yasiyorum zorluklarini ben yanliz cekiyorum, en cok gucume giden ise, nasil bu duruma dusdum. hayatimdaki bazi nedenler bu durumu zorlasdiriyor, olmasaydi bu duruma dusmezdim diyorum. cok kotu hissediyorum kendimi, degersiz gunahkar zayif,
ne yapmam lazim bilmiyorum.