- 20 Ocak 2008
- 233
- 0
- 35
Aslında bunu hangi başlık altında yazmalıyım karar veremedim en uygunu aşk acısı gibi geldi.
Ya benim çok uzun süredir çıktığım bir erkek arkadaşım vardı.Yani hala var.Birbirimizden oldukça uzak yerlerde oturuyoruz ama sıksık birbirimizin yanına gidiyoruz.Geçen cuma için kararlaşmıştık bir hafta önce.O buraya gelecekti ben de onu karşılayacaktım beraber akşama kadar gezip dolaşacaktık.Akşamda tekrar dönecekti.Evet kulağa delice geliyordu ama yaklaşık 3 aydır internet dışında yüz yüze görüşemiyorduk.Onu müthiş özlemiştim.
Neyse ben sabah gidip bunu karşıladım ama bende bir tuhaflık vardı.Onu hiç özlemiş gibi değildim.Hatta ona sarılmak içimden gelmedi.Hatta ona karşı aşırı bir uzaklık hissettim.Yürüyüşü,kıyafetleri,saçları herşeyi bana batıyor beni rahatsız ediyordu.O gelmeden önce bir gün yetmez keşke bir hafta kalsan diye yalvaran ben saatime bakıp duruyordum.Çünkü zaman bir türlü geçmiyordu.El ele tutuşmak bir işkenceydi.Hatta sinema da bile duramayıp erken çıktım.En sonunda onu erkenden terminale bırakıp evin yolunu tuttum sanki ondan ayrıldığım anda büyük bir yük kalktı üzerimden.Evet ona karşı çok kötü bir tavırdı ama nasıl rahatladım anlatamam.O günden beri onu aramıyorum.Mesajlarına cevap vermiyorum.Ayrıca o arayınca da telefonu açmıyorum.İçimden gelmiyor!Ayrılmak istiyorum ama görünürde hiç bir problem yok.Nasıl bir neden söylemeliyim ona bilemiyorum.
Ne olur bir akıl verin bana.Böyle devam edemem ona karşı büyük haksızlık olur bu!:bbo:
Ya benim çok uzun süredir çıktığım bir erkek arkadaşım vardı.Yani hala var.Birbirimizden oldukça uzak yerlerde oturuyoruz ama sıksık birbirimizin yanına gidiyoruz.Geçen cuma için kararlaşmıştık bir hafta önce.O buraya gelecekti ben de onu karşılayacaktım beraber akşama kadar gezip dolaşacaktık.Akşamda tekrar dönecekti.Evet kulağa delice geliyordu ama yaklaşık 3 aydır internet dışında yüz yüze görüşemiyorduk.Onu müthiş özlemiştim.
Neyse ben sabah gidip bunu karşıladım ama bende bir tuhaflık vardı.Onu hiç özlemiş gibi değildim.Hatta ona sarılmak içimden gelmedi.Hatta ona karşı aşırı bir uzaklık hissettim.Yürüyüşü,kıyafetleri,saçları herşeyi bana batıyor beni rahatsız ediyordu.O gelmeden önce bir gün yetmez keşke bir hafta kalsan diye yalvaran ben saatime bakıp duruyordum.Çünkü zaman bir türlü geçmiyordu.El ele tutuşmak bir işkenceydi.Hatta sinema da bile duramayıp erken çıktım.En sonunda onu erkenden terminale bırakıp evin yolunu tuttum sanki ondan ayrıldığım anda büyük bir yük kalktı üzerimden.Evet ona karşı çok kötü bir tavırdı ama nasıl rahatladım anlatamam.O günden beri onu aramıyorum.Mesajlarına cevap vermiyorum.Ayrıca o arayınca da telefonu açmıyorum.İçimden gelmiyor!Ayrılmak istiyorum ama görünürde hiç bir problem yok.Nasıl bir neden söylemeliyim ona bilemiyorum.
Ne olur bir akıl verin bana.Böyle devam edemem ona karşı büyük haksızlık olur bu!:bbo:
