- 18 Ocak 2013
- 102
- 22
-
- Konu Sahibi kirmizisiyah
- #1
sıze ıyı gelecek olan sey farklı bır ortam evınızı degıstırın( bu konuda esınızı ıkna etek sıze dusmus), esınızın aılesıne saygıda kusur etmıyorsunuz guzel bır sey bu ama kendınızı de ezdırmeyın kendı kızları ya da baska evlatları yok mu ??? onlar kossun aılelerın ıhtıyaclarına ( benımde kv. kp yaslı ama ayda bır evlerıne gıder, kafama eserse ararım, herseylerı ıle kendı kızları ılgılenır-onlar varken ben mudahıl olmak ıstemem sahsen), çocuk ıcın acele etmeyın, ısınızden memnun degılsınzı ne mezunusunuz bılmıyorum ama farklı ısler arayın kendınıze elbet bır yerlerden bısı cıkacaktır...kızlar merhaba,
belki başkalarına bakılarak bu mu derdin diye kızacaksınız. Benim sinirlerim biraz zayıf, şu an migren ve gerilim baş ağrısı tedavisi görüyorum. önceden yaşamış olduğum bazı zorluklar sebebiyle bazı olayları kafamda fazla çıkmaza sokabiliyorum. sizden ricam sıkılmadan okuyarak objektif bir şekilde bana tavsiyeler vermeniz.
ilkokul yıllarımdan beri başarılı bir işim olsun istedim ve hep çok çalıştım . okul bitti kpss ye hazırlandım 82 puan aldım ben ne yazık ki bu kopya olaylarına denk gelen dönemde bu puanı aldığım için o yıl puanlar düşmedi ve atanamadım. aynı yıl evlendim. ailemden 10 saat uzağa geldim eşimi çok seviyorum oda beni çok seviyor. hiç bir problemim yok onunla ilgili dört dörtlük bir eş. şu an asgari ücretle hiç sevmediğim her gün içten içe üzüldüğüm bir işte çalışıyorum. sorun maddiyat değil kendimi bu hayale odakladığım için evde oturmak istemiyorum. Ev sahibim şeker bir kadın eşimin ailesiyle aynı sokaktayız ama aramızda yaklaşık 300 metre filan var.
ailesi öyle kaynanalık yapayım kötülük edeyim tarzında insanlar değiller. yaşlılar, bu yüzden arada gidip temizliklerini yapmaya yemek yapmaya evde pişenden göndermeye eve çağırmaya çaba harcıyorum fakat kayın pederimin dili zehir gibi ille kalbimi kıracak bir söz söyler yemin ederim hiçbir saygısızlığım lafım sözüm yok. bu sebeple de soğuyorum ve iyilik yapacaksam onuda yapmıyorum. aradan biraz zaman geçiyor yapma kızım sen iyi ol yaşlı onlar deyip tekrar yapıyorum gene kalbimi kırıyor. anneside eşimi ille hergun görmek istiyo kadın her görüşünde yuzunu gözünü öpüyo aman oğlum sudur budur hiç gelmiyosun bilmem ne o kadar sinirleniyorumki.
basınızı agrıttım gelelim sorunuma onca okudum iyi yerlerde olmayı düşledim hiç biri olmadı, iyi bi evde yaşlamak istedim evimiz kira yeni ama önceden su basmış halada nem alıyo duvarlar ufak ufak dökülüyo bahçeden turlu çeşit böcek giriyo karınca desen cabası. ne temizlediğim belli oluyo ne bişey burda yaşamayı istemiyorum. eşimle ne zaman konussam ailemde uzakta olmak istemiyorum diyerek konuyu kapatıyor.
burası küçük güvenilir bi mahalle fakat ben şehir hayatı yaşamak istiyorum. çocuk büyütmek için ideal bi yer fakat bebek olunca çalışmayacagım için biliyorum kafayı yiycem. ne yapmalıyım nasıl kendimi ikna etmeliyim ya da tecrübelerinize dayanarak hangisi doğrudur onu söylerseniz sevinirim... teşekkür ederim hakkınızı helal edin.
bölüm iktisat açıktan da sosyoloji ama kpss ye guvende kalamdıkiYakın mahallelerden de ev tutulabilir la aynı sokak mi olmalı hergün görsün yine annesini kötü evde oturmak şart mi ayrıca rutubetli evde çocuk büyütmek zor bronsit olur bunu anlat bölümün ne kpss için soruyorum tekrar evde hazırlan derim
çok haklısın niye hep ben fedakarlık yapıyorum dun dedimki ailemi bıraktım geldim hayallerimi tek tek alıyorsun elimden bari bunda diretme. ona göre o kadar normalki tum ailesi melek. çocugu kalabalık ortamda buyusun istiyormuş. bende isterim ama iyi gelmiyo ailen bana anlamıyo işte . sabaha kadar agladım sabahta hiç konuşmadım konuşmayıda düşünmüyorum. eşim mühendis daha iyi bi evde oturamayacak değiliz. haklısınız bu insanalr hep kendini düşünüyor ben ne diye taviz verip duruyorum. dönem başına kadar çalışıp sonra işi bırakıp dersaneye başlamalıyım. çalışmazsam tepeme çıkar bunlar benimbebek işini erteleyin.
işten çıkıp kpss ye odaklanın.
başka bir il kazansanız da gitmek zorunda olacağınız için kimse bişey diyemez.
eşinizi çok düşünmüşsünüz ama o sizi o kadar düşünmüyor.
bir mahalle öteye taşınmak istememesinden belli.
hayallerinizi tek tek kazanmaya çalışın.
bırakın eşinizi düşünmeyi.
hiç ailesini söylemiyorum burayı sevmedim benim hayalim burası değil diyorum. ben burda yasadıgım surece bebek sahibi olmak istemiyorum dedimEşin sana iyiyse kayınpederini fazla ciddiye alma. Sınavlara girmeye devamet ve işini sakın bırakma ayrıca çocuk için acele etme derim. Eşine evden taşınma nedenini ailesi olarak degilde diğer nedenleri söyle. Benimde çooook hayallerim vardı ama peşinden gitmedim korktum çaba göstermedim şimdi aklım başıma geldi yaş geçti. ..
ne zaman kendimi düşünsem bencillik yaptıgım ve ilişkiye zarar verdiğim için üzülüyorum. birde annesi tansiyon hastası şimdi tasınacagımızı duysa gıcık kadın duygu sömürüsü yapacak ya butun çocukların yanında hep ilgiyi üzerine istiyo. bir de düşünüyorum tatsızlıkla tasınsam kadının uzuntuden tansiyonu çıkıp bişey olsa ne yapacam o zaman diye. ama böyleside bana zarar veriyo. ne yapacagımı bilmiyorumbebek işini erteleyin.
işten çıkıp kpss ye odaklanın.
başka bir il kazansanız da gitmek zorunda olacağınız için kimse bişey diyemez.
eşinizi çok düşünmüşsünüz ama o sizi o kadar düşünmüyor.
bir mahalle öteye taşınmak istememesinden belli.
hayallerinizi tek tek kazanmaya çalışın.
bırakın eşinizi düşünmeyi.
kızlar merhaba,
belki başkalarına bakılarak bu mu derdin diye kızacaksınız. Benim sinirlerim biraz zayıf, şu an migren ve gerilim baş ağrısı tedavisi görüyorum. önceden yaşamış olduğum bazı zorluklar sebebiyle bazı olayları kafamda fazla çıkmaza sokabiliyorum. sizden ricam sıkılmadan okuyarak objektif bir şekilde bana tavsiyeler vermeniz.
ilkokul yıllarımdan beri başarılı bir işim olsun istedim ve hep çok çalıştım . okul bitti kpss ye hazırlandım 82 puan aldım ben ne yazık ki bu kopya olaylarına denk gelen dönemde bu puanı aldığım için o yıl puanlar düşmedi ve atanamadım. aynı yıl evlendim. ailemden 10 saat uzağa geldim eşimi çok seviyorum oda beni çok seviyor. hiç bir problemim yok onunla ilgili dört dörtlük bir eş. şu an asgari ücretle hiç sevmediğim her gün içten içe üzüldüğüm bir işte çalışıyorum. sorun maddiyat değil kendimi bu hayale odakladığım için evde oturmak istemiyorum. Ev sahibim şeker bir kadın eşimin ailesiyle aynı sokaktayız ama aramızda yaklaşık 300 metre filan var.
ailesi öyle kaynanalık yapayım kötülük edeyim tarzında insanlar değiller. yaşlılar, bu yüzden arada gidip temizliklerini yapmaya yemek yapmaya evde pişenden göndermeye eve çağırmaya çaba harcıyorum fakat kayın pederimin dili zehir gibi ille kalbimi kıracak bir söz söyler yemin ederim hiçbir saygısızlığım lafım sözüm yok. bu sebeple de soğuyorum ve iyilik yapacaksam onuda yapmıyorum. aradan biraz zaman geçiyor yapma kızım sen iyi ol yaşlı onlar deyip tekrar yapıyorum gene kalbimi kırıyor. anneside eşimi ille hergun görmek istiyo kadın her görüşünde yuzunu gözünü öpüyo aman oğlum sudur budur hiç gelmiyosun bilmem ne o kadar sinirleniyorumki.
basınızı agrıttım gelelim sorunuma onca okudum iyi yerlerde olmayı düşledim hiç biri olmadı, iyi bi evde yaşlamak istedim evimiz kira yeni ama önceden su basmış halada nem alıyo duvarlar ufak ufak dökülüyo bahçeden turlu çeşit böcek giriyo karınca desen cabası. ne temizlediğim belli oluyo ne bişey burda yaşamayı istemiyorum. eşimle ne zaman konussam ailemde uzakta olmak istemiyorum diyerek konuyu kapatıyor.
burası küçük güvenilir bi mahalle fakat ben şehir hayatı yaşamak istiyorum. çocuk büyütmek için ideal bi yer fakat bebek olunca çalışmayacagım için biliyorum kafayı yiycem. ne yapmalıyım nasıl kendimi ikna etmeliyim ya da tecrübelerinize dayanarak hangisi doğrudur onu söylerseniz sevinirim... teşekkür ederim hakkınızı helal edin.