- 29 Ekim 2012
- 371
- 4
- Konu Sahibi encokkendimiseverim
- #1
Arkadaşlar merhaba,
Benim sorunum daha çok babamla.
Annem 1 yıldır hasta. İlerleyen ve tedavisi olmayan bir rahatsızlığı var. Bakıma ihtiyacı var çünkü yürüyemiyor, yemek yiyemiyor vs.
Ben de 1.5 senelik evliyim. Aileme yakın bir şehirdeyim. Babamların evi annem için uygun değil. Sobalı, asansörsüz.. Bir de orada yardım eden kimse yok. O yüzden eşimle oturduk ortak karar ile babamlara gelin yanımızda kalın dedik. Eşim ağustosta uzun dönem askere gidecek. O da iyi olur sen de ailenle zaman geçirirsin ben askerden gelene kadar dedi.
Eşim şu anda çalışmıyor. Kurslara gidiyor. Ama genelde evde. Zaten şu an işi olmaması babamı herhalde bu kadar rahatsız ediyor.
Babam eşimle evlenmeme razı olmuştu ama kendisini sevmez. Bunu yüzüne de söylemez. Birkaç kere anneme söylerken duydum küfürlü şekilde bu s...... adamı nerden buldu falan dedi. Eşim bu lafı duysa olacakları tahmin edemiyorum. Bu arada eşimle 7.5 senedir beraberiz ve çok şükür evlendiğime hiç pişman olmadım çok seviyorum eşimi, o da beni. Çok düşkünüzdür birbirimize.
Neyse geldiler bize. 1 haftadır kalıyorlar. ben işim gereği bazen eve akşam 8 de 9 da 11 de falan dönüyorum. Yemek yap, mutfağı topla, ortalık temizle, bulaşık çamaşır falan varsa bir de iyice uzuyor işim. Sonra annemlerle ilgileniyorum biraz. E uykum geliyor uyuyorum. 1 haftadır eşimin yüzünü görecek zaman olmadı neredeyse.
Dün eşimle 2 saat dışarı çıktık döndüğümüzde babamların odasına gittiğimde eşimi kastederek "Onunla ilgileneceğine annenle ilgilen" dedi.
Bir de eşimin yanında, başka akrabaların yanında falan bana bağırıveriyor. Kaç defa milletin yanında ağlattı. Eşim bunları görse bana bağırmasına falan dayanamaz ama anlatmıyorum hepsini.
Babam benden maddi destek bekliyor. Defalarca borcumun olduğunu söylememe rağmen annem için özel yatak mı alınacak, bana söylemeden yine akrabalara gidip kızın bize hiç faydası yok demiş.
Neyse ben sınırlarımı zorladım şimdiye kadar yatak da aldım, tekerlekli sandalyelerini de temin ettim. Annem sonuçta, tabiki yapacağım. Ama maddi durumumuz çok bozuk. Yeni taşındık, düğün de olmadı bizim. bütün eşyaları kendimiz yaptık. eşim de işten ayrılınca sıkıştık iyice.
Annem sgk dan emekli olmak üzere. sgk anneme ödeme yapıyor hastalığı süresince. babam bu parayı alıyor ve ne yapıyor bilmiyorum.
ben de paralarının yetmediği yerde yardımcı olayım diyorum, ama hemen kız bişey yapmadı oluyor.
Akrabalara ben onu bu yaşa getirene kadar 50.000 tl harcadım o gitti bi adam buldu ona yediriyor gibi laflar ediyormuş. Dünyaya getirirken sanki bana sordular. Hep dedi ki bana mı okuyorsun, oku meslek sahibi ol naparsan yap.
Hadi hepsini geçtim.
Eşim çok az konuşur. Hiç konuşkan değil. Sabah mesela günaydın diyor eşim, babam yüzüne bakmıyor. o evdeyken aynı odada bile oturmuyorlar. sonra adı X bizi istemiyor oluyor. Halbuki eşim ayaklarına kadar giderek kendi çağırdı onları evimize. eşim 2 günlüğüne evde yoktu, babam o kadar rahattı ki. eşime "sen fırsatını buldun, biz burdayız göz kulak oluruz sen askere kadar gez dolaş" dedi.
Biz kızın yanına gidiyoruz demiş akrabalara. Rahat edebilecek misin demişler. ORASI BENİM EVİM, demiş bi kaç sefer. Tabiki annemin babamın başımın üstünde yerleri var. Ama sınırları bilmek gerekmez mi? Hep kırıcı konuşuyor bana karşı
Sürekli sen ne bilirsin, şunu yap bunu yap...
Babama annem için bir yardımcı bulalım sen de rahat edersin dedim. Çünkü çok zor iş hasta bakımı. çok yorucu. Tamam dedi ama benim bulup ücretini benim vermemi istiyor herhalde. İnanın 1000 tl kredi kartı borcum var nasıl ödeyeceğim diye düşünüyorum kara kara. Hafta sonları bile çalışıyorum görev alıyorum sınavlarda, yeter ki biraz maddiyatımız düzelsin. ben onları evimizde ağırlarım, ayrıca yemek alışverişi falan yaptırmam, ufak tefek ihtiyaçlarını görürüm ama daha fazlasına gücüm yetmiyor.
Böyle giderse tatsızlık yaşanacak. Nasıl denge kurabilirim kırmadan?
Benim sorunum daha çok babamla.
Annem 1 yıldır hasta. İlerleyen ve tedavisi olmayan bir rahatsızlığı var. Bakıma ihtiyacı var çünkü yürüyemiyor, yemek yiyemiyor vs.
Ben de 1.5 senelik evliyim. Aileme yakın bir şehirdeyim. Babamların evi annem için uygun değil. Sobalı, asansörsüz.. Bir de orada yardım eden kimse yok. O yüzden eşimle oturduk ortak karar ile babamlara gelin yanımızda kalın dedik. Eşim ağustosta uzun dönem askere gidecek. O da iyi olur sen de ailenle zaman geçirirsin ben askerden gelene kadar dedi.
Eşim şu anda çalışmıyor. Kurslara gidiyor. Ama genelde evde. Zaten şu an işi olmaması babamı herhalde bu kadar rahatsız ediyor.
Babam eşimle evlenmeme razı olmuştu ama kendisini sevmez. Bunu yüzüne de söylemez. Birkaç kere anneme söylerken duydum küfürlü şekilde bu s...... adamı nerden buldu falan dedi. Eşim bu lafı duysa olacakları tahmin edemiyorum. Bu arada eşimle 7.5 senedir beraberiz ve çok şükür evlendiğime hiç pişman olmadım çok seviyorum eşimi, o da beni. Çok düşkünüzdür birbirimize.
Neyse geldiler bize. 1 haftadır kalıyorlar. ben işim gereği bazen eve akşam 8 de 9 da 11 de falan dönüyorum. Yemek yap, mutfağı topla, ortalık temizle, bulaşık çamaşır falan varsa bir de iyice uzuyor işim. Sonra annemlerle ilgileniyorum biraz. E uykum geliyor uyuyorum. 1 haftadır eşimin yüzünü görecek zaman olmadı neredeyse.
Dün eşimle 2 saat dışarı çıktık döndüğümüzde babamların odasına gittiğimde eşimi kastederek "Onunla ilgileneceğine annenle ilgilen" dedi.
Bir de eşimin yanında, başka akrabaların yanında falan bana bağırıveriyor. Kaç defa milletin yanında ağlattı. Eşim bunları görse bana bağırmasına falan dayanamaz ama anlatmıyorum hepsini.
Babam benden maddi destek bekliyor. Defalarca borcumun olduğunu söylememe rağmen annem için özel yatak mı alınacak, bana söylemeden yine akrabalara gidip kızın bize hiç faydası yok demiş.
Neyse ben sınırlarımı zorladım şimdiye kadar yatak da aldım, tekerlekli sandalyelerini de temin ettim. Annem sonuçta, tabiki yapacağım. Ama maddi durumumuz çok bozuk. Yeni taşındık, düğün de olmadı bizim. bütün eşyaları kendimiz yaptık. eşim de işten ayrılınca sıkıştık iyice.
Annem sgk dan emekli olmak üzere. sgk anneme ödeme yapıyor hastalığı süresince. babam bu parayı alıyor ve ne yapıyor bilmiyorum.
ben de paralarının yetmediği yerde yardımcı olayım diyorum, ama hemen kız bişey yapmadı oluyor.
Akrabalara ben onu bu yaşa getirene kadar 50.000 tl harcadım o gitti bi adam buldu ona yediriyor gibi laflar ediyormuş. Dünyaya getirirken sanki bana sordular. Hep dedi ki bana mı okuyorsun, oku meslek sahibi ol naparsan yap.
Hadi hepsini geçtim.
Eşim çok az konuşur. Hiç konuşkan değil. Sabah mesela günaydın diyor eşim, babam yüzüne bakmıyor. o evdeyken aynı odada bile oturmuyorlar. sonra adı X bizi istemiyor oluyor. Halbuki eşim ayaklarına kadar giderek kendi çağırdı onları evimize. eşim 2 günlüğüne evde yoktu, babam o kadar rahattı ki. eşime "sen fırsatını buldun, biz burdayız göz kulak oluruz sen askere kadar gez dolaş" dedi.
Biz kızın yanına gidiyoruz demiş akrabalara. Rahat edebilecek misin demişler. ORASI BENİM EVİM, demiş bi kaç sefer. Tabiki annemin babamın başımın üstünde yerleri var. Ama sınırları bilmek gerekmez mi? Hep kırıcı konuşuyor bana karşı
Sürekli sen ne bilirsin, şunu yap bunu yap...Babama annem için bir yardımcı bulalım sen de rahat edersin dedim. Çünkü çok zor iş hasta bakımı. çok yorucu. Tamam dedi ama benim bulup ücretini benim vermemi istiyor herhalde. İnanın 1000 tl kredi kartı borcum var nasıl ödeyeceğim diye düşünüyorum kara kara. Hafta sonları bile çalışıyorum görev alıyorum sınavlarda, yeter ki biraz maddiyatımız düzelsin. ben onları evimizde ağırlarım, ayrıca yemek alışverişi falan yaptırmam, ufak tefek ihtiyaçlarını görürüm ama daha fazlasına gücüm yetmiyor.
Böyle giderse tatsızlık yaşanacak. Nasıl denge kurabilirim kırmadan?
Son düzenleme:
