- 23 Ağustos 2017
- 115
- 30
Merhaba hanımlar,
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum saçmaladığını yerler olabilir kusura bakmayın şimdiden.
Eşimle 4 senedir evliyiz iyi kötü kavga küslük ilerliyor bir şekilde ancak ben artık çok sıkıldım bu evlilikten, bu evliliğin beni aşağı çektiğini düşünüyorum bana bir şey katmadıgını bu şekilde evli kalmanın mantıksızlığının da farkındayım. Kısaca olayı özetlemem gerekirse ;
İkimiz de aynı toplumsal yapı içersinde benzer çevresel faktörler eşliğinde büyümüş insanlarız ancak bizim aile yapımız daha rahat onların ki ( özellikle eşimin ) bence biraz yobaz. Bu nedenle çok sorun yaşıyoruz kadın olduğum için hep geri planda olmam lazım ona göre , davranışlarından hissettiğim bu ancak evdeki bütün erkek işlerini de ben yaparım yanİ bu sadece millet ne der kafası onun yaşadığı ben daha rahat bir insanım ona göre fazla rahatım o olmasa milletin üstüne atlayacagım sanki (!)
Ben iki üniversite mezunuyum üçüncüden de mezun olmak üzereyim öyle çok nitelikli şöyle böyle bölümler değil ama imkanlarım doğrultusunda yapacağımın en iyisi, son okulumu evliyken okuyorum. Kendime bir şeyler katma çabası içindeyim kendi halinde, ancak bir kavga anında bana şöyle der ; ‘o kadar okul okumuşsunuz ama ne anlarsınız okumakla olmuyor’ der. Ben çok kitap okurum yani bunun kime ne zararı var kimseye gitmem kimseyle bi olay yaşamam evimde parkta vs okurum der ki ‘ kitap okumuşsunuz ama bir şey anladığınız yok’ o daha çok bilirmiş her şeyi insanları vs. Kendisi lise mezunu ve benim imkanlarımın on katı ile büyümüş biri ben okula gitmek için 3 km yol yürürdüm lise son sınıfa kadar...
Tatile gidelim derim hep bahane bulur insanın burnundan getirir gitmeyiz, henüz baş başa bir tatile gitmişliğimiz yok, evlenmeden ben tek giderdim hep param doğrultusunda, neden gitmediğimizi bilmiyorum arabamız var kazancımız çok da kötü değil tek bildiğim benle gitmek istemediği hissettiğim bu..
Kendisi Pazar günleri izinli sadece ve o günün sadece ona ait olduğunu düşünür bu nedenle kahvaltısını yapar ve köyüne gider genelde, toprakla uğraşmak onu rahatlatıyormuş kışın da dağ tepelerinde yürüyüşe bilmem neye gider, ben çok kısıtlamam ama genelde kavga ederiz gitme demem ama her hafta her hafta artık dayanamıyorum bu dört yıl içinde değişmedi bu durum. Söyleyince de gidip kafelerde mi geziyormuş çapkınlık mı yapıyormuş kime ne zararı varmış bla bla bla.. Evet asla öyle şeyleri yoktur hiçbir yanlışını görmedim şimdiye kadar yaklaşık 8 senedir beraberiz. Ama yeterli değil benim de bir hatam yok bu konuda, e zaten olması gereken bu değil mi bu bir mükafat değil ki..
Sonuç olarak ben ayrılmak istiyorum o da dile getiriyor ama kimse bir adım atmıyor kendisi dün beni evden kovdu, evin bütün taksitleriniz biz ödüyoruz ancak ev annesinin adına diye kendine ait olduğunu düşünüyor umurumda değil kendi hayatımı kuracak imkanlara sahibim ama ailem çok üzülür iş yerim küçük yapıda duyulsun istemiyorum hepsi erkek ve çok geri kafalı insanlar küçük bir şehirde yaşıyoruz karşılaşmak istemiyorum gibi bir sürü şey var ne olur bana yol gösterin başına gelen insanlar nasıl çıktı işin içinden, Onu kazanmaya çalıştım ama olmuyor aslında hayatımda tanıdığım en iyi insandır belliki biz yapamadık benim de hatalarım var despot biriyim biraz ama artık mevzu bu değil ben bu durumu nasıl aşarım kendimi çok güçsüz hissediyorum,,
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum saçmaladığını yerler olabilir kusura bakmayın şimdiden.
Eşimle 4 senedir evliyiz iyi kötü kavga küslük ilerliyor bir şekilde ancak ben artık çok sıkıldım bu evlilikten, bu evliliğin beni aşağı çektiğini düşünüyorum bana bir şey katmadıgını bu şekilde evli kalmanın mantıksızlığının da farkındayım. Kısaca olayı özetlemem gerekirse ;
İkimiz de aynı toplumsal yapı içersinde benzer çevresel faktörler eşliğinde büyümüş insanlarız ancak bizim aile yapımız daha rahat onların ki ( özellikle eşimin ) bence biraz yobaz. Bu nedenle çok sorun yaşıyoruz kadın olduğum için hep geri planda olmam lazım ona göre , davranışlarından hissettiğim bu ancak evdeki bütün erkek işlerini de ben yaparım yanİ bu sadece millet ne der kafası onun yaşadığı ben daha rahat bir insanım ona göre fazla rahatım o olmasa milletin üstüne atlayacagım sanki (!)
Ben iki üniversite mezunuyum üçüncüden de mezun olmak üzereyim öyle çok nitelikli şöyle böyle bölümler değil ama imkanlarım doğrultusunda yapacağımın en iyisi, son okulumu evliyken okuyorum. Kendime bir şeyler katma çabası içindeyim kendi halinde, ancak bir kavga anında bana şöyle der ; ‘o kadar okul okumuşsunuz ama ne anlarsınız okumakla olmuyor’ der. Ben çok kitap okurum yani bunun kime ne zararı var kimseye gitmem kimseyle bi olay yaşamam evimde parkta vs okurum der ki ‘ kitap okumuşsunuz ama bir şey anladığınız yok’ o daha çok bilirmiş her şeyi insanları vs. Kendisi lise mezunu ve benim imkanlarımın on katı ile büyümüş biri ben okula gitmek için 3 km yol yürürdüm lise son sınıfa kadar...
Tatile gidelim derim hep bahane bulur insanın burnundan getirir gitmeyiz, henüz baş başa bir tatile gitmişliğimiz yok, evlenmeden ben tek giderdim hep param doğrultusunda, neden gitmediğimizi bilmiyorum arabamız var kazancımız çok da kötü değil tek bildiğim benle gitmek istemediği hissettiğim bu..
Kendisi Pazar günleri izinli sadece ve o günün sadece ona ait olduğunu düşünür bu nedenle kahvaltısını yapar ve köyüne gider genelde, toprakla uğraşmak onu rahatlatıyormuş kışın da dağ tepelerinde yürüyüşe bilmem neye gider, ben çok kısıtlamam ama genelde kavga ederiz gitme demem ama her hafta her hafta artık dayanamıyorum bu dört yıl içinde değişmedi bu durum. Söyleyince de gidip kafelerde mi geziyormuş çapkınlık mı yapıyormuş kime ne zararı varmış bla bla bla.. Evet asla öyle şeyleri yoktur hiçbir yanlışını görmedim şimdiye kadar yaklaşık 8 senedir beraberiz. Ama yeterli değil benim de bir hatam yok bu konuda, e zaten olması gereken bu değil mi bu bir mükafat değil ki..
Sonuç olarak ben ayrılmak istiyorum o da dile getiriyor ama kimse bir adım atmıyor kendisi dün beni evden kovdu, evin bütün taksitleriniz biz ödüyoruz ancak ev annesinin adına diye kendine ait olduğunu düşünüyor umurumda değil kendi hayatımı kuracak imkanlara sahibim ama ailem çok üzülür iş yerim küçük yapıda duyulsun istemiyorum hepsi erkek ve çok geri kafalı insanlar küçük bir şehirde yaşıyoruz karşılaşmak istemiyorum gibi bir sürü şey var ne olur bana yol gösterin başına gelen insanlar nasıl çıktı işin içinden, Onu kazanmaya çalıştım ama olmuyor aslında hayatımda tanıdığım en iyi insandır belliki biz yapamadık benim de hatalarım var despot biriyim biraz ama artık mevzu bu değil ben bu durumu nasıl aşarım kendimi çok güçsüz hissediyorum,,
gerçekten hayatımda ilk defa kendimi bu kadar kararsız hissediyorum
