ayrılıkta aşka dahilse neden bu kadar üzülür insan??

Ayrılık da aşka dahilse,neden bu kadar üzülür insan..Bir gün bitmek varsa ihtimalde,neden bu kadar dağılır insan.
Söz verip gitmek varsa,neden yeminler eder insan?Ayrılmak dahildir aşka ama aşk ne olacağına aldırmaz hiç.
Sonu yokoluşa gitse de çok giren vardır o yola.
Derttir insanda bir daha görememek.
Derttir bi daha sesini duyamamak.
Acıdır insanda güzel günleri hatırlamak.
Sızıdır kalpte sevgilinin vefasızlığı…



Yokolmaktır kalpte onu başkasıyla düşünmek.
Bu yüzdendir ki insan üzülür bitip,yitenin ardından.
Dağıtması serseriliğinden ya da güçsüzlüğünden değildir.
Sorun çoktur boş bakan gözlere..
Sen baktıkça beynin vazgecer sormaktan.
Sonra kalpten bi atık yayılır tüm vücuduna.
Acıtan,dağıtan,ağlatan bi atık…




Sözler versen de kendine,o yine çıkar durur hayaliyle.
Olmazsa rüyalarda.Durdursan kulaklarında.
Silersin resimlerini,rafa kaldırırsın aldığı eşyaları,herşeyini.
Sevdiği şarkıları dinlemezsin hiç.
Adından söz ettirmezsin.
Bir tek rüyalarda haykırırsın ona.
Bir tek alkollüyken kıyamazsın.
Raftan çıkarır bakarsın hediyelerine,size ait olan herşeyine…
Belki dayanamaz ağlarsın,belki çok sıkışır kalbin kaldırırsın.
Zaman unutmayı öğretemez.
Zaten gerçekten sevmişsen bi köşede anıların kalsın istersin..




Zaman başka şeyler öğretir insana.Savaşmayı,hayata dönmeyi,onsuzluğu kabullenmeyi,başını kaldırmayı.
Allah çok büyüktür,bilirsin.
Bir şeyler alırken başka şeyler verir sana.Kimbilir günün birinde.
İşte son günler böyle düşünürsün…
Acının soğuduğu zamanlar.
Başını kaldırdığın zamanlar



alıntı
__________________