annemle babam ayrildiginda 15 yasimdaydim ve bu durumu cok cabuk kabullenebilmistim. suan 22 yasimdayim fakat artik bazi seyler beni inciltmeye basladi. az önce annemle kavga ettik ve sebebimiz ise; annem bi kac ay sonra evlenicek ve bizim aile fotograf albümüzdeki bi kac fotoyu almak istedigini söylemesiyle basladi. benim icin okadar degerli ki fotolarimiz onlara gözüm gibi baktim. ailemin parcalandigini düsündügüm an ve kendimi yalniz hissettigim her an onlarla kendimi avutmustum. :çok üzgünüm: fakat annem o guzelim ani dolu albumun icinden fotolar almak istiyor. fotolar cikabilecek durumda olsa neyse fakat hepsi albume yapistirildi ve cok eskiler yani %100 yirtilir cikarirken. tüm akrabaglarimizin, ablamin, kardesimin ve benim kucukluk hallerimiz var. gözlerimin icinin guldugu anlarin fotolari var ve ben bu albumun yirtilmasini istemiyorum. arkadaslar, ablalarim size göre cokmu abartiyorum? suan okadar bi duygu yogunlugu icindeyim ki hic bir sey düsünemiyorum sadece cok kirildim ve incildim. anneme alamazsin dedim fakat hic orali olmadi bile görürsün alirmiyim almazmiyim dedi :çok üzgünüm: kendi genclik fotoalbumunu zaten alicak giderken bari bizim anilarimiza dokunmasin istiyorum senağlama onlar ayrildi diye bizdemi anilarimizdan ayrilcaz sanki hic aile olmamis gibimi davranicaz senağlama
Son düzenleme:
Simdi ise annemi buluyorum. Annem, ne zaman bu konu acılsa dellenir, senin annen gibi.. Hatırlamak istemiyorlar, unutmak istiyorlar belli ki.. Ben çok çetrefilli geçirdim yıllarımı ama gel gör ki değmedi, yıllarım bomboş geçti.. Sen kendi hayatına bakacaksın. Fani dünya....Yarın ne olacak bilinmez.. Herkes kendi hayatını ve kaderini yaşar tatlım bunu unutma emi??sengözlerimebaksanab 
(
