Üç aylık henüz oturmamış bir ilişkim vardı.
Seviyeli,saygılı,ağır ama güzel başlamıştı.İstanbul’da iki farklı yakada ikamet ediyoruz.
Başlarda haftada bir veya iki kere buluşurken sonradan hep son dakika işleri yüzünden iptal oluyordu.Ve bu bir kaç kez oldu.
Bu durum güvenimi sarsıyordu,ama çalışma şartını bildiğim için anlıyordum.
Aşırı yoğun çalışıyordu.Hem kendi işi hem de çalıştığı kurumun işlerini bir arada yürütüyordu.
Garip olan taraf ise durumu iyi ,iyi giyinen ve evi ve arabası olmayan birisiydi.Yani işinde iyi kazanıyor,ama ailesi bile kirada oturuyordu.
Kafamı kurcalasa da sorun yapmadım.
Şirket aracını kullandığı için araba almıyor olabilir diye düşündüm.
Pandemide işsiz kalmış ve kendi ofisini kapatmak zorunda kalmış.Bir iflas yaşamış olabilir diye düşündüm.
Benimke konuşmuyor,bana sıkıntısını anlatmıyordu.Bana değer verdiğine ve beni gerçekten istediğine çok eminim.
Zaman zaman dile getirdim şikayetlerimi.Seni daha sık görmek istiyorum.Daha sık buluşalım,bu şekilde birbirmizi tanıyamayız dedim.Yoğunluğu azaldıktan sonra bana daha çok vakit ayıracağını söyledi.
Anlayış gösterdim ve ben gittim yanına bir kaç kez.
Benim için gitmek de sorun değil.Ama şu son dakika iptalleri,iki hafta üstüste görüşmemek..Beni düsündürdü.
Stresli bir işte çalışıyor,ve hep aksaklıklar çıkıyor,biliyorum ama insan bu meşguliyette bile bir yolunu bulur.Haftada bir görüşelim istedim .
Gün içinde az ama öz konuşuyoruz.Sadece iyimisin,iyiyim.
“mutlu seni ne zaman arasam on kişi birden arıyor” diyordu.Mesajlarımız kısa öz..
Bana anlatmadığı bir şey var ama ne bilmiyorum,makul bir açıklama yapsaydı bu ilişkiyi bitirmezdim.Bekledim.
Tiyatro bileti alıyorum,son dakika iptal.Kahvaltıya gidelim diyoruz ,son dakika iptal.
Yoruldum artık.Devam etmek için direndim.
Anlamaya çalıştım ama yetmedi.
Kısa ve öz bir mesaj yazdım.
Hayat telaşı içinde bir ilişkiye ayıracak vakti olmadığını,buna saygı duyduğumu,ayakları yere sağlam basan bir ilişkiyi hakettiğimi,aslında kendisinin de bu ilişkiyi istemediğini düşündüm.Ve veda ettim.Mesajımı gördükten sonra gece yarısı yazdı.
Mesajı ılımlı,alttan alanbir mesajdı.Zor durumda olduğunu,bana böyle hissettirdiği için üzgün olduğunu,kendisinin hatalı olduğunu,duygularını açmada kapalı olduğunu söyledi ve özğr diledi.Bu süreçte şöyle iyi olacak diyemem ,gerçekten kmtü bir süreçten geçiyorum dedi.
Ben de ,kendisini anladığımu ama bazı şeylern tek taraflı olmasının canımı sıktığını,anlaşılmayı da beklediğimi,kendisinden bu atağı göremediğimi,kendimi bir ilişkim varmış gibi hissetmediğimi söyledim.
Cevap vermedi bir daha.
Vermesini beklemiyordum.
Ama bana kendisini açmasını gerçekten isterdim.Çünkü ben onu anlamaya hazırdım.
Velhasıl bitti..Çok üzgünüm..İki gündür konuşmuyoruz.Süreç ne getirir bilmiyorum..Geçmesini diliyorum.
Seviyeli,saygılı,ağır ama güzel başlamıştı.İstanbul’da iki farklı yakada ikamet ediyoruz.
Başlarda haftada bir veya iki kere buluşurken sonradan hep son dakika işleri yüzünden iptal oluyordu.Ve bu bir kaç kez oldu.
Bu durum güvenimi sarsıyordu,ama çalışma şartını bildiğim için anlıyordum.
Aşırı yoğun çalışıyordu.Hem kendi işi hem de çalıştığı kurumun işlerini bir arada yürütüyordu.
Garip olan taraf ise durumu iyi ,iyi giyinen ve evi ve arabası olmayan birisiydi.Yani işinde iyi kazanıyor,ama ailesi bile kirada oturuyordu.
Kafamı kurcalasa da sorun yapmadım.
Şirket aracını kullandığı için araba almıyor olabilir diye düşündüm.
Pandemide işsiz kalmış ve kendi ofisini kapatmak zorunda kalmış.Bir iflas yaşamış olabilir diye düşündüm.
Benimke konuşmuyor,bana sıkıntısını anlatmıyordu.Bana değer verdiğine ve beni gerçekten istediğine çok eminim.
Zaman zaman dile getirdim şikayetlerimi.Seni daha sık görmek istiyorum.Daha sık buluşalım,bu şekilde birbirmizi tanıyamayız dedim.Yoğunluğu azaldıktan sonra bana daha çok vakit ayıracağını söyledi.
Anlayış gösterdim ve ben gittim yanına bir kaç kez.
Benim için gitmek de sorun değil.Ama şu son dakika iptalleri,iki hafta üstüste görüşmemek..Beni düsündürdü.
Stresli bir işte çalışıyor,ve hep aksaklıklar çıkıyor,biliyorum ama insan bu meşguliyette bile bir yolunu bulur.Haftada bir görüşelim istedim .
Gün içinde az ama öz konuşuyoruz.Sadece iyimisin,iyiyim.
“mutlu seni ne zaman arasam on kişi birden arıyor” diyordu.Mesajlarımız kısa öz..
Bana anlatmadığı bir şey var ama ne bilmiyorum,makul bir açıklama yapsaydı bu ilişkiyi bitirmezdim.Bekledim.
Tiyatro bileti alıyorum,son dakika iptal.Kahvaltıya gidelim diyoruz ,son dakika iptal.
Yoruldum artık.Devam etmek için direndim.
Anlamaya çalıştım ama yetmedi.
Kısa ve öz bir mesaj yazdım.
Hayat telaşı içinde bir ilişkiye ayıracak vakti olmadığını,buna saygı duyduğumu,ayakları yere sağlam basan bir ilişkiyi hakettiğimi,aslında kendisinin de bu ilişkiyi istemediğini düşündüm.Ve veda ettim.Mesajımı gördükten sonra gece yarısı yazdı.
Mesajı ılımlı,alttan alanbir mesajdı.Zor durumda olduğunu,bana böyle hissettirdiği için üzgün olduğunu,kendisinin hatalı olduğunu,duygularını açmada kapalı olduğunu söyledi ve özğr diledi.Bu süreçte şöyle iyi olacak diyemem ,gerçekten kmtü bir süreçten geçiyorum dedi.
Ben de ,kendisini anladığımu ama bazı şeylern tek taraflı olmasının canımı sıktığını,anlaşılmayı da beklediğimi,kendisinden bu atağı göremediğimi,kendimi bir ilişkim varmış gibi hissetmediğimi söyledim.
Cevap vermedi bir daha.
Vermesini beklemiyordum.
Ama bana kendisini açmasını gerçekten isterdim.Çünkü ben onu anlamaya hazırdım.
Velhasıl bitti..Çok üzgünüm..İki gündür konuşmuyoruz.Süreç ne getirir bilmiyorum..Geçmesini diliyorum.
