liseyi üniversiteyi aynı yerde okuduğum yaz tatillerinde okul stajlarımızda alışverişlerimizde okul bittikten sonrada bağımı koparmadığım 10yıllık dostum var-dı...
nişanında düğününde yanındaydım...
sözünde evinde olamadım beni çağırmadı..kırıldıysamda hiç belli etmedim.. 1kere bile dile getirmedim..
gittim ona 12 kişilık finca takımı aldım. takımları güzel olsun diye.. evinde yoktu biliyodum çünkü..
sonuç olarak en ihtiyacım olduğumda anda yanımda değildi..
evet hepimiz insanız, özel hayatımız var yanımda olamayabilir.. ama en azından bir telefon.. içten bir özür..
hata ettim gelemedim de.. annesi bana manevi kızım derdi.. eşi beni çok çok ii tanırdı.. kendimi bazen köşeye atılmış gibi hissediyorum..
küslüğümüzden 10ay sonra birbirimizi gördük.. yanımda ortak bir arkadaşım vardı..pek muhabetleri yoktur..
oda beni görmemzlikten geldi bende.. benim arkadam dönüktü.. ben önümden geçtikten sonra gördüm.. eşiyle el ele savruldu yürüdü önümde..
kalbim çarptı inanın elim ayagım titredi..
onu yad etmediğim bir günüm bile yok.. hergün illaki aklıma gelir..
yarın doğum günüm.. acaba diyorum.. acaba mesaj atarmı bana diyorum.. atsa peki ben napıcam..
şimdide arkadaşlarım var.. ama kimse o olmadı.. bende artık kimseye güvenemiyorum.. kimse dostum olsun istemiyorum..
rabbim mutlu mesut etsin ne diyim..
eski sevgilimi görsem bukadar duygulanmam herhalde