Asosyallik..

kedimiriltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar.
İsimsiz cisimsiz bir şekilde size ic dokmek istedim.
Problemli bir annenin yalniz başına buyuttugu babasız bir çocuktum. Annemin beni fazlaca koruyup kollamasi ve sonra bir anda tum ilgisini yeni esine verip beni boslamasi da bunu izledi.. Simdilerde kendi isini kurmuş, evlenmiş, duzenini oturtmus, hatta cocuk sahibi olmak isteyen bir kadınım.. Dünyadaki en büyük şansım eşim, aile ne demek biri birini nasıl sever ve onu sarmalar bana gösterdi sağolsun.
Fakat gecmisteki travmalar yakamizi birakmiyor hicbir zaman.. herkesin savunma mekanizması farklı tabii ki.. ben de insanlardan koparak yani tamamen izole bir yasanti secerek bunu sagladim. hayatimda esim ve birkac akrabam disinda kimse yok. mumkun mertebe kimseyle iletisime gecmiyorum, gecmek beni oldukca gergin ve mutsuz yapıyor. haftada bir defa esimle ya da yalniz başıma cikip kahve icip kitap okumak bana keyif veriyor. bu yasimda tek bir arkadasim yok.. isimi de evden yapabildigim icin bazen oluyor ki haftalarca evden cikmiyorum. sosyal medya bile kullanmıyorum. bu durum beni rahatsiz etmiyor, ama sosyallesmek hayati bir ihtiyaç mi bilmiyorum bunu sorguluyorum. hic kendim gibi birisine rastlamadim acikcasipsikologlara gittim bir donem ilac da kullandim ama bu tutumum degismiyor. benim gibi olan hisseden var mi?..

Genişletmek için tıkla...

dr_yad .!.:

Asosyallik ve sosyal fobi farkli şeylerdir. Acaba sizinki sadece asosyallik mi???
Bana pek öyle gelmedi ama ben bilemem tabii keşke bir uzmana gitseniz

Genişletmek için tıkla...

kedimiriltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar.
İsimsiz cisimsiz bir şekilde size ic dokmek istedim.
Problemli bir annenin yalniz başına buyuttugu babasız bir çocuktum. Annemin beni fazlaca koruyup kollamasi ve sonra bir anda tum ilgisini yeni esine verip beni boslamasi da bunu izledi.. Simdilerde kendi isini kurmuş, evlenmiş, duzenini oturtmus, hatta cocuk sahibi olmak isteyen bir kadınım.. Dünyadaki en büyük şansım eşim, aile ne demek biri birini nasıl sever ve onu sarmalar bana gösterdi sağolsun.
Fakat gecmisteki travmalar yakamizi birakmiyor hicbir zaman.. herkesin savunma mekanizması farklı tabii ki.. ben de insanlardan koparak yani tamamen izole bir yasanti secerek bunu sagladim. hayatimda esim ve birkac akrabam disinda kimse yok. mumkun mertebe kimseyle iletisime gecmiyorum, gecmek beni oldukca gergin ve mutsuz yapıyor. haftada bir defa esimle ya da yalniz başıma cikip kahve icip kitap okumak bana keyif veriyor. bu yasimda tek bir arkadasim yok.. isimi de evden yapabildigim icin bazen oluyor ki haftalarca evden cikmiyorum. sosyal medya bile kullanmıyorum. bu durum beni rahatsiz etmiyor, ama sosyallesmek hayati bir ihtiyaç mi bilmiyorum bunu sorguluyorum. hic kendim gibi birisine rastlamadim acikcasipsikologlara gittim bir donem ilac da kullandim ama bu tutumum degismiyor. benim gibi olan hisseden var mi?..

Genişletmek için tıkla...

kedimiriltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar.
İsimsiz cisimsiz bir şekilde size ic dokmek istedim.
Problemli bir annenin yalniz başına buyuttugu babasız bir çocuktum. Annemin beni fazlaca koruyup kollamasi ve sonra bir anda tum ilgisini yeni esine verip beni boslamasi da bunu izledi.. Simdilerde kendi isini kurmuş, evlenmiş, duzenini oturtmus, hatta cocuk sahibi olmak isteyen bir kadınım.. Dünyadaki en büyük şansım eşim, aile ne demek biri birini nasıl sever ve onu sarmalar bana gösterdi sağolsun.
Fakat gecmisteki travmalar yakamizi birakmiyor hicbir zaman.. herkesin savunma mekanizması farklı tabii ki.. ben de insanlardan koparak yani tamamen izole bir yasanti secerek bunu sagladim. hayatimda esim ve birkac akrabam disinda kimse yok. mumkun mertebe kimseyle iletisime gecmiyorum, gecmek beni oldukca gergin ve mutsuz yapıyor. haftada bir defa esimle ya da yalniz başıma cikip kahve icip kitap okumak bana keyif veriyor. bu yasimda tek bir arkadasim yok.. isimi de evden yapabildigim icin bazen oluyor ki haftalarca evden cikmiyorum. sosyal medya bile kullanmıyorum. bu durum beni rahatsiz etmiyor, ama sosyallesmek hayati bir ihtiyaç mi bilmiyorum bunu sorguluyorum. hic kendim gibi birisine rastlamadim acikcasipsikologlara gittim bir donem ilac da kullandim ama bu tutumum degismiyor. benim gibi olan hisseden var mi?..

Genişletmek için tıkla...

Olcci .!.:

Merhaba öncelikle bunun için asla kendini asosyal olarak görmemelisin bende evliyim 26 yaşındayım annemi uzun zaman önce kaybettim ve kız kardeşim dahi yok eşimin ailesi ile de pek konuşacak konu bulamıyorum sürekli aynı şeyleri konuşuyorlar. Eşimden başka arkadaşım yok bunu problem olarak görmüyorum onun dışında sadece kitap okuyarak zaman geçiriyorum sonuçta eşinle de gün içinde vakit geçirip birşeyler paylaşabiliyorsan arkadaşa çok fazla ihtiyacın olduğunu düşünmüyorum. Bence yalnızlığın keyfini çıkarmalısın etrafında ki boş insanlardan daha güzel emin ol

Genişletmek için tıkla...