- 18 Ocak 2016
- 942
- 2.027
Merhaba KK'nin güzel kadınları..
İyisiniz inşaallah..
Ben bu konuyu neden açtım bilmiyorum ,biraz iç dökmek biraz yardım almak belki.
Eşimden ayrıldım, 2 çocuğum var... Çok uzun zamandan sonra birisi çıktı karşıma, herşeyiyle beni tamamlayan, ruhuna adamlığına vurulduğum biri...Çok güzel başladık ,çok güzel ilerledi ama sonra işler bir şekilde kötüye gitti, belki O'nun için büyük değil ama benim için büyük problemlerdi, ayrıldık. Bir kaç kez tekrar denemeye çalıştık, değişen bişey olmadı yine ayrıldık. Ben bana ulaşmasını engelledim heryerden, ama nasıl sürünüyorum, yaşım kaç olmuş ama hala ilk aşk heyecanı gibi acı çekiyorum. Aşk bu mu, böyle bişey mi onu da bilmiyorum, ama çok kötüyüm ,şuan bile ağlamamak için kendimi tutuyorum, bildiğiniz sürünüyorum.
Fakat olmaz bizden onu anladım, o yüzden kabullenip yoluma devam etmem lazım, olmuyo, bir aya yaklaştı arkadaşlar, olmuyo, hayatıma odaklanamıyorum, benim iki çocuğum var onlarla elbette ilgileniyorum ama kafam ,içim, ruhum kapkara, yaşıyorum ama öylesine. Yavrularıma yansıtıyor muyum bilmiyorum, gülüyorum yalandan, anlıyorlar mı acaba, gözlerim dolu bazen , farkediyorlar mı...
Biliyorum ne dertler var ,ne büyük acılar...Bencillik etmek istemiyorum ama benim derdim de böyle bişey...
Sizden ricam bana yardımcı olun nolur, nasıl atlatılır bu ayrılık acısı, nasıl unutulur, siz naptınız, ne yapardınız anlatın söyleyinn..
İyisiniz inşaallah..
Ben bu konuyu neden açtım bilmiyorum ,biraz iç dökmek biraz yardım almak belki.
Eşimden ayrıldım, 2 çocuğum var... Çok uzun zamandan sonra birisi çıktı karşıma, herşeyiyle beni tamamlayan, ruhuna adamlığına vurulduğum biri...Çok güzel başladık ,çok güzel ilerledi ama sonra işler bir şekilde kötüye gitti, belki O'nun için büyük değil ama benim için büyük problemlerdi, ayrıldık. Bir kaç kez tekrar denemeye çalıştık, değişen bişey olmadı yine ayrıldık. Ben bana ulaşmasını engelledim heryerden, ama nasıl sürünüyorum, yaşım kaç olmuş ama hala ilk aşk heyecanı gibi acı çekiyorum. Aşk bu mu, böyle bişey mi onu da bilmiyorum, ama çok kötüyüm ,şuan bile ağlamamak için kendimi tutuyorum, bildiğiniz sürünüyorum.
Fakat olmaz bizden onu anladım, o yüzden kabullenip yoluma devam etmem lazım, olmuyo, bir aya yaklaştı arkadaşlar, olmuyo, hayatıma odaklanamıyorum, benim iki çocuğum var onlarla elbette ilgileniyorum ama kafam ,içim, ruhum kapkara, yaşıyorum ama öylesine. Yavrularıma yansıtıyor muyum bilmiyorum, gülüyorum yalandan, anlıyorlar mı acaba, gözlerim dolu bazen , farkediyorlar mı...
Biliyorum ne dertler var ,ne büyük acılar...Bencillik etmek istemiyorum ama benim derdim de böyle bişey...
Sizden ricam bana yardımcı olun nolur, nasıl atlatılır bu ayrılık acısı, nasıl unutulur, siz naptınız, ne yapardınız anlatın söyleyinn..