- Konu Sahibi SheKeRs_Sey
- #1
Aşk bitince
Uzun bir ilişkiden çıkmışsanız
Kendinizi yorgun hissedersiniz
Ama ayrılık sürecini kontrol edememiş, birdenbire sona gelmiş veya açık açık terk edilmişseniz
Kendinizi hayata karşı "yenik" hissedersiniz
O zaman da ya bu "yenilgi"nin acısını çıkartmak üzere hırpalayacak şeyler bulmaya çalışırsınız (ki genellikle bu kendiniz olur) ya da kuyruğu ve "ruhu" dik tutmanın bir yolu olarak eski sevgilinize veya eşinize karşı "kayıtsız" olduğunuzu söylemeye başlarsınız
Daha geçen gün medyayı pek meşgul eden bir evlilikle ilgili röportajda da görmedik mi! Terk edilen kişi eski sevgilisi ve evliliği hakkında konuşuyor, konuşuyor ama sonra da "Benim için herhangi biri artık o
Nötrüm" diyordu
Oysa kırgınlıklar, öfkeler, özlemler canlıyken nötr olmak mümkün mü? Hele hakkında konuşarak yaralarını kaşırken İmkânsız!
Bir kere şunda anlaşalım
Eski sevgilinin yeni hayatında mutlu olmasını istemek ve bunu sık sık vurgulamak da, mutsuzluktan kahrolmasını istemek ve bunu neredeyse bir bedduaya çevirmek de hâlâ yüksek titreşimli bir duygusal bağın sürdüğünü gösterir!
Normal bir şey bu!
Hem söyler misiniz? "Nötr olmak" bir karar olabilir mi? Biten arkadaşlıklar bile ara ara zihnimizi kurcalarken, eski sevgiliyi nasıl birdenbire ve karar vererek zihnimizden silebiliriz?
O duygu durumu zaman içinde
Bizim "kendiliğinden" sandığımız bir süreçte gelişir ancak!
Esas neyi gözden kaçırıyoruz, biliyor musunuz?
Ayrılık değil dile, akla bile getirilmemişken
İlişki görünürde hiç tökezlemeden sürerken
Alışkanlıkların sıcak battaniyesi birbirinden ağır ağır uzaklaşan tarafların üşümesini bastırırken
Kayıtsızlık canavarının büyümeye başladığını fark edemiyoruz ya da fark etmek istemiyoruz
Birlikte bir hayat yürütmeyi planlamak ve birbirini sevmek yerine hep sırılsıklam aşkla birbirine bağlı kalmak isteyen fakat her gelecek projesinden fellik fellik kaçan modern çiftlerin en büyük sorunu bu!
Gürültülü biçimde ayrıldıktan sonra eski sevgiliye kayıtsız kalmak zor Ama ilişkinin tam göbeğinde birbirine karşı kayıtsızlık geliştirmek o kadar kolay ki!
İlişki bitince her şeyin biteceğini sanıyor ve aldanıyoruz
Oysa her güçlü ilişki kuytuda bir yerde uzun yıllar yaşamayı sürdürecek izler bırakır
Bazen ilişki biter ama aşk kalır
Bazen ne ilişki kalır geriye, ne aşk ama bir bakarsınız ki, nefret ortalığın tozunu atıyor!
Bunların nedeni ayrı! Zaten popüler kültür sakız gibi çiğneyip duruyor bu konuları
Ama şu çok açık
Aşkın karşıtı nefret değil, kayıtsızlık!
Uzun bir ilişkiden çıkmışsanız
Kendinizi yorgun hissedersiniz
Ama ayrılık sürecini kontrol edememiş, birdenbire sona gelmiş veya açık açık terk edilmişseniz
Kendinizi hayata karşı "yenik" hissedersiniz
O zaman da ya bu "yenilgi"nin acısını çıkartmak üzere hırpalayacak şeyler bulmaya çalışırsınız (ki genellikle bu kendiniz olur) ya da kuyruğu ve "ruhu" dik tutmanın bir yolu olarak eski sevgilinize veya eşinize karşı "kayıtsız" olduğunuzu söylemeye başlarsınız
Daha geçen gün medyayı pek meşgul eden bir evlilikle ilgili röportajda da görmedik mi! Terk edilen kişi eski sevgilisi ve evliliği hakkında konuşuyor, konuşuyor ama sonra da "Benim için herhangi biri artık o
Nötrüm" diyordu
Oysa kırgınlıklar, öfkeler, özlemler canlıyken nötr olmak mümkün mü? Hele hakkında konuşarak yaralarını kaşırken İmkânsız!
Bir kere şunda anlaşalım
Eski sevgilinin yeni hayatında mutlu olmasını istemek ve bunu sık sık vurgulamak da, mutsuzluktan kahrolmasını istemek ve bunu neredeyse bir bedduaya çevirmek de hâlâ yüksek titreşimli bir duygusal bağın sürdüğünü gösterir!
Normal bir şey bu!
Hem söyler misiniz? "Nötr olmak" bir karar olabilir mi? Biten arkadaşlıklar bile ara ara zihnimizi kurcalarken, eski sevgiliyi nasıl birdenbire ve karar vererek zihnimizden silebiliriz?
O duygu durumu zaman içinde
Bizim "kendiliğinden" sandığımız bir süreçte gelişir ancak!
Esas neyi gözden kaçırıyoruz, biliyor musunuz?
Ayrılık değil dile, akla bile getirilmemişken
İlişki görünürde hiç tökezlemeden sürerken
Alışkanlıkların sıcak battaniyesi birbirinden ağır ağır uzaklaşan tarafların üşümesini bastırırken
Kayıtsızlık canavarının büyümeye başladığını fark edemiyoruz ya da fark etmek istemiyoruz
Birlikte bir hayat yürütmeyi planlamak ve birbirini sevmek yerine hep sırılsıklam aşkla birbirine bağlı kalmak isteyen fakat her gelecek projesinden fellik fellik kaçan modern çiftlerin en büyük sorunu bu!
Gürültülü biçimde ayrıldıktan sonra eski sevgiliye kayıtsız kalmak zor Ama ilişkinin tam göbeğinde birbirine karşı kayıtsızlık geliştirmek o kadar kolay ki!
İlişki bitince her şeyin biteceğini sanıyor ve aldanıyoruz
Oysa her güçlü ilişki kuytuda bir yerde uzun yıllar yaşamayı sürdürecek izler bırakır
Bazen ilişki biter ama aşk kalır
Bazen ne ilişki kalır geriye, ne aşk ama bir bakarsınız ki, nefret ortalığın tozunu atıyor!
Bunların nedeni ayrı! Zaten popüler kültür sakız gibi çiğneyip duruyor bu konuları
Ama şu çok açık
Aşkın karşıtı nefret değil, kayıtsızlık!
