Okul hayatı dislanmayla geçti. Ilk okulda arkadaşlarım vardı. Sonra okul değiştirdim. Adapte olamadım içime kapandım. Beni istemediler. Dersaneye yazildim. Ice kapanık küskün halimi orda da yansıttım belli ki.hem de en iyi sınıf olduğu için herkes kendini begenmisti. Liseye başladım. Aynı sorunlar orda da devam etti. Bilincaltima kodlanmış resmen.aci orda duruyor ve tekrar tekrar bir şekilde yaşıyorum. Kişilik olarak canayakin duygusal biriyim. Şu anda 22 yaşındayım. Okulu unutmuş bugüne adapte olmuş olarak yaşamam gerekiyor. Ama ben hayallerimde ısrarla o acıyı sürdürüyorum. Beni anlamıyorlar Disliyorlar kötü davranıyorlar. Öfke duyuyorum. Kaldıramiyorum. Neden oluyor bu ben napicam