Artık yaşayamıyorum

mlysiac

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Mart 2025
1
0
1
Nereden başlasam bilemiyorum. 6 senedir psikolojik sorunlarım var, kendime zarar veriyorum. Bi ara iyilesmis gibi oldum ama şimdi daha kötüyüm. Gitmedigim doktor kalmadı o seneden beri. Çok ilaç kullandım ama ilaclar kilo yapti hormonlarimi bozdu artık kullanmak istemedim. Gün geçtikçe daha kötü oluyorum. İntihara daha yakın oluyorum. Kendimi çözemiyorum bir türlü. Hiçbirşeyden zevk alamıyorum. İlgimi çeken bir aktivitem yok. Bu dünya hayat bana saçma geliyor. Sorunumdan dolayı çalışamıyorum para kazanamiyorum. Şuan evliyim 1.5 senedir beni bu halde kabullenen biri oldu seven biri oldu ama sorunlarimdan dolayi iyi hissedemiyorum. Çok sorunlu bir insan olmaua başladım kendimi taniyamiyorum arkadaşlar. Daha çok sinirli, daha çok kendime zarar veren biri haline geldim. Hicbirsey yapasim gelmiyor artık ev işleri hepsi kalıyor yemek yapacak enerjiyi gücü kendimde bulamiyorum. Sürekli kafamda intihar düşünceleri var. Atlamak için yaklasiyorum bu sfer de korku sarıyor beni. Ölmeyi isteyecek kadar acı çekiyorum içimde ama yine de korkuyorum. Bir yandan yaşamak istiyorum ama yasamak icin sebebim yok. İyilesemiyorum bu halde yasamak cok zor. Beynim sürekli olumsuzluklara odakli artık kontrol edemiyorum sinirimi de ne dusunecegimi de. Delirmiş gibi hissediyorum bazen kendimi parcalamak kan içinde bırakmak istiyorum. Kimse beni görmüyor eşim bile beni seviyor ama ben ona karşı olumsuz düşünceler var kafamdadonra kendi kendime soğuyorum ona karşı. Ne yapacağım artık lütfen.
 
Gecmis olsun öncelikle. Tedaviyi bırakmanız bir hata. Yeniden başlamanız gerekir. Allah korusun kanser hastası olsanız beni kötü etkiliyor diye tedaviyi bırakır mısınız. Öyle kilo aldım diye falan bırakılmaz tedaviler. Teshiniz nedir onu da merak ettim. Psikolojik rahatsizliklar da diger hastaliklar gibidir. Bazisi gecici bazısı kalıcı maalesef. Tedavi oldum bitti olmaz, ömür boyu devam eder bazi teshislerin tedavisi. Dedigim gibi tedavinize tekrar baslayin. Kilo içinse spor ve diyet yaparsınız hem daha enerjik olursunuz. Sevdiğiniz şeyleri zorlanarak da olsa görevmis gibi yapın, zaman geçtikçe daha iyi geldiğini göreceksiniz.
 
Hayata karsı böyle hissetmenize neden olacak olaylar mı oldu acaba imtihan dünyası burası maalesf ölümde olsa çaresi yok ki biz kendımizi iyilestırmelıyız önce neyden hoslanırsınız onu yapabşlirsınız mesela ben resim yapmayi seviyorum müzik dinlıyorum vs hobi ile seyler ıle ugrasmazsak daha cok bu düşünceler gelır
 
Herhangi bir teşhis aldın mı ? Terapi aldın mı hiç ? Yaşın 26-27 civarında mı ?
Yaşayacak nedenin yok peki ölmek için bi nedenin var mı ?
Evlenmek durumunu daha da zorlaştırmış olabilir mi ?
Kolay bi şey değil ilişki yürütmek.
Çok soru sordum ama çok üzüldüm, çünkü böyle dönemlerim oldu.
Hele de ruhuma hiç iyi gelmeyen bi ilişki ve ardından evlilik daha da dibe çekti beni.
 
Sizden ricam su: yazdiginiz konudaki su yapamiyorum edemiyorum kelimeleri var ya bu kelimeleri olumluya cevirip bir de oyle yazmaniz. İnanmayacaksiniz, hic inandirici gelmeyecek. Bos gelecek. Ama kendiniz demissiniz olumsuza odaklaniyorum hep diye. Beynin de kaslari var olumlu dusunmedikce olumluyu gormedikce negatife yogunlasiyor.
İkinci onerim ise sadece yapmak. Minik ev isi yapmak. Gun icin bir iki tane basit gorev yapmak. Sorgulamadan sadece yapmak
 

Çok katılıyorum. Benim ağlaya ağlaya spor yaptığım günler oldu. Bildiğin sürünerek, hıçkıra hıçkıra ağlayarak squat yaptım ya. Ama sonrasında epeyce iyi hissettiğimi fark ediyordum. Belli bi süre sonra vücut istiyor bu da biraz amaç oluyor işte. Üzerinde düşünmeden, mekanik bi şekilde, belki de ruhsuz hissiz bi şekilde bi şeyler yapmak lazım. Başlarda çok kötü hissettiriyor ama sonra ruh hali değişmeye başlıyor. Bu bi kısır döngü aslında. Depresyonda olduğumuz için hiçbir şey yapmak istemiyoruz. Hiçbir şey yapmamak da depresyonu daha da içinden çıkılmaz hale getiriyor. Çünkü bu defa başarısızlık hissi ekleniyor. Depresyonda olan birine bi hobi edin, bi uğraş bul demek çok saçma gelebiliyor ama zorlayarak da olsa sürüne sürüne de olsa bi şeyler bulup tutunmak gerekiyor. Ama durum çok daha ciddiyse psikiatriste gidip intihar düşüncelerim var demek en doğrusu.
 
İlaçları kullanmaktan başka çareniz yok ne yazikki bende ilaç kullanıyorum kılo da aldığım oluyor.hatta bende yarın gideceğim muhtemelen ilaçlardan dolayı adet olamiyorum ama bırakmayı da dusunmuyorum.Cunku kilo alımından daha önemli sorunlarınız var gibi görünüyor.maddi durumunuz ne derecede bilmiyorum ama özel psikiyatrileri tercih ederseniz daha iyi hizmet alırsınız.devlet Hastanesi'nde çokta ilgilenmiyorlar.Doktor araştırın derim mutlaka size iyi gelecek bir doktor bulursunuz asla pes etmeyin
 
Kendinize gelin lütfen
Önceliğiniz kendiniz olsun , ve tedavinizi asla aksatmayın
Kilo falan halledilir önemli olan iç huzur
Bunu söylemem size çok saçma gelecek biliyorum ama yaşadığım sağlık problemleri dönemimde üfleyip püflediğim şikayet ettiğim monoton ve sıradan şeyleri yaşamamış olduğum da anlamıştım ben
Şükretmek için ne kadar çok sebebim varmış meğer demiştim

İyiyim deyin kendinize en azından iyileşeceğim deyin , bir kez daha deneyin hem ne kaybedersiniz ki değil mi bir kez daha tedaviye başlasınız

Bakın eşiniz sizi seviyormuş , hiç bir sebep bulamasa bile insan yol arkadaşının , eşinin için yeniden denemeli diyorum

Kendinize iyi bakın
 
Allah yardımcınız olsun derman Allah'ta bunu unutmayın ve sığının bir çare mutlaka gönderilecektir
 
Yıllardır anksiyete ile mücadele eden biri olarak söylüyorum; bu sitede cümleye bu şekilde çok başladım ama inanın tecrübe çok önemli. Hayatta lütfen bir amacınız olsun. Günlük hobileriniz, aktiviteleriniz olsun. Başlarda gerekirse sürüne sürüne yapın ama pes etmeyin. Evde fazla durmayın. Şu an yeni bi işe girmek için mentaliniz fazla elverişli gözükmüyor ama bi yerden başlamak zorundasınız. Mesela kendinize küçük challengelar yapın. Bu hafta 3 gün yarım saat yürüyüş yapacağım deyin. Ve bunu kesinlikle sorgulamadan yapın. Beyniniz size sürekli neden yapayım ki ? Ne işe yarayacak ? Her şey 3 gün yürümeyle mi düzelecek ? Vs vs bir sürü sorular soracak. Hiç birini duymayın ve dikkate almayın. Olumsuzu, olumluya çevirmeye çalışmayın. Sorgulamadan, bahane üretmeden bi yerden başlayın. Bu küçük adımlar bi zaman sonra ne kadar büyükmüş göreceksiniz. Dağınık ev, dağınık kafa demektir. Bi anda hepsini halledemezsiniz ama mesela bi günü banyoya ayırın. Kirli sepetini boşaltın. Duşakabini güzelce temizleyin. Fayanslarınızı bi parlatın. Küçük küçük şeyleri başarmaya başlayınca büyüklere de hevesleneceksiniz. Hayatınızı asla başkalarının hayatlarıyla kıyaslamayın. Bazılarının rutini, sizin savaşınız olabilir. Bunu iyi ya da kötü diye yorumlamayın. Herkesin hayat akışı bambaşkadır. Küçük küçük adımlar atın. İnanın büyük fark göreceksiniz.
 
Ilaca yeniden baslasan iyi olur iyi bir psikolog bul kendine bir de kendine gorev listesi olustur mesela bugun yemek yapicam evi toplucam gibi en azindan yapabildiklerini yap olumsuz dusuncelere cok odaklanmamaya calis bende depresyon hastasiyim uzun zamandir ilac kullaniyorum
 
Evlilik hayatını daha da zorlaştırmış olabilir mi?ev işi yemek temizlik vs gerçekten hepimiz için büyük yük.eşin destek oluyor mu sorunların için?terapi almanı öneririm Sonrasında da işe başlamanı. kafan dağılır bu tarz şeyleri Düşünecek vaktin kalmaz hem de evden çıkar temiz hava alırsın sürekli.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…