Bu konuyu ağlamaktan gözlerim şiş halde yazıyorum. 100. Yıl İzmir’in kurtuluş yıldönümünü coşkuyla kutladık mutluyuz keyifliyiz sonunda derken bir habere denk geldim… Muhtemelen yarın yer yerinden oynayacak, oynamalı, oynasın! 2 yaşındaki bebeğin balkondan düşüp ölmesi, doktorların raporda vajinal bölgede yırtık tespit etmesi,aslında istismar tespit etmesi, ailenin bunu kapatmak istemesi, bunu haber yapan gazeteci kadını 12bin kişilik aileyiz silin haberi diye tehdit etmesi… Araştırın okuyun haberi. Herkes bilsin. Kim bilir aileden kim ne yaptı o minicik bedene. Ne buldu o masum bebekte. Beynin zonklaya zonklaya ard arda okudum hepsini. 2 yaşında. Minicik. Kim bilir neler yaşadı. Kim bilir neler yaşattılar sana bebeğim. Umarım çok acı çekmemiştir. 1 defa da değil, daha çok olmuş olma ihtimali de varmış… düşünsenize bir kere bunu yaşamış yemek yemiş oyun oynamış uyumuş annesinin kollarında mis kokusuyla sabah olmuş uyanmış sonra bir daha yaşamış bu iğrençliği. Nasıl nasıl olabilir? Nasıl koruyacağız bebekleri, çocukları cani ailelerden? Masum onlar çok masum çok minik. Onları dövmek, onlara sövmek, istismar etmek, psikolojik şiddet uygulamak. Nefret ediyorum dünyadan nefret ediyorum bunları yapan tüm insanlardan. Acılar içinde kıvransınlar bu dünyada. Olmaz mı? Olsun ne olur kıvransınlar. O bebeğin yaşadığı acıların bin katını yaşasın.
Artık kalbim sıkışıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. O 9 aylık bebeğini döven adamın haberinde de aynı şeyi hissettim, kızını döven cani kadında da, Özgecan’da da. Elimizden ne gelecek ne yapacağız ne olur bir yol yordam bulalım artık!
