• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Artık iyi anne olduğumu düşünmüyorum

whispersOFhope

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Eylül 2020
333
448
53
36
Ben 28 aylık dünyalar güzeli kızımın annesiyim. Bugüne kadar her anında yanında olduğum, kaliteli zaman geçirmesi için elimden geleni yaptığım, sağlıklı beslemek için o tariften bu tarife yöneldiğim, onun için her gün farklı oyunlar türettiğim bir anneydim. Anneydim diyorum çünkü bugün kızımla yeterince ilgilenmediğimi farkettim. Bugün ne zaman oyuna çağırsa bir bahane buldum, akşam dışardan yemek söyledim, yanında telefon bile kullandım, parka götürmedim, gibi gibi sürekli yaptığım şeylerin tersini yaptım. Hatta buna bir haftadır artarak süregelen bir ilgisizlik diyebiliriz. Bunu şu an farkediyorum ve gün içinde benimle eski iletişimimize geçmek için ne kadar çabaladığını şimdi fark ediyorum. Şu an bu gönderiyi de göz yaşları içinde yazıyorum. Sanki gün boyunca gözüme perde inmiş gibiydi.
Bu ara eşim çok yoğun çalışıyor. 1 aydır yok bile diyebilirim. Akraba, komşu vs de yok. Bu sürecin bunalımı olabilir diye düşünüyorum fakat bu hislerin kalıcı olmasından o kadar korkuyorum ki. Çünkü kızım bugünkü ilgisiz anneyi hak etmiyor. Gerçekten çok üzgünüm.
Yarın onu mutlu edecek minik şeyler yapacağım fakat eşi yoğun çalışan, yalnız çocuğuna bakan annelerden belki aklıma gelmeyecek tavsiyeler alabilmek adına bu hislerimi burada paylaşmak istedim.
Sizi seve seve dinleyeceğim.
 
Ben 28 aylık dünyalar güzeli kızımın annesiyim. Bugüne kadar her anında yanında olduğum, kaliteli zaman geçirmesi için elimden geleni yaptığım, sağlıklı beslemek için o tariften bu tarife yöneldiğim, onun için her gün farklı oyunlar türettiğim bir anneydim. Anneydim diyorum çünkü bugün kızımla yeterince ilgilenmediğimi farkettim. Bugün ne zaman oyuna çağırsa bir bahane buldum, akşam dışardan yemek söyledim, yanında telefon bile kullandım, parka götürmedim, gibi gibi sürekli yaptığım şeylerin tersini yaptım. Hatta buna bir haftadır artarak süregelen bir ilgisizlik diyebiliriz. Bunu şu an farkediyorum ve gün içinde benimle eski iletişimimize geçmek için ne kadar çabaladığını şimdi fark ediyorum. Şu an bu gönderiyi de göz yaşları içinde yazıyorum. Sanki gün boyunca gözüme perde inmiş gibiydi.
Bu ara eşim çok yoğun çalışıyor. 1 aydır yok bile diyebilirim. Akraba, komşu vs de yok. Bu sürecin bunalımı olabilir diye düşünüyorum fakat bu hislerin kalıcı olmasından o kadar korkuyorum ki. Çünkü kızım bugünkü ilgisiz anneyi hak etmiyor. Gerçekten çok üzgünüm.
Yarın onu mutlu edecek minik şeyler yapacağım fakat eşi yoğun çalışan, yalnız çocuğuna bakan annelerden belki aklıma gelmeyecek tavsiyeler alabilmek adına bu hislerimi burada paylaşmak istedim.
Sizi seve seve dinleyeceğim.
Cocugum yok ama yegenlerim var. Anneligi mukemmel yasamak diye bisey yok once onu anlayin evet cocuklarin haklari cok ama annelerde bazen bosluga dusebilir ayrica bunu farketmeniz cok guzel hic farketmeyenler var.
kahvaltiya sevdigi seyler hazirlayip sonrasinda eglenceli aktiviteler yapabillirsiniz. egitici oyunlar var ona hem ogreterek hem eglendirerek yapabilirsiniz. Parka goturebilirsiniz bulundgnz yer soguk degilse soguksa bi avmnin cocuk oyun alanlarina goturebilirsnz. Esiniz yogun calisiyor ve bitek siz ilgileniyorsaniz cocuk ilerde sizden asla kopmak istemeyebilir okula giderken cok zorlanabilir. Bu durumu kendiniz ilgi konusunu yonetemiyorsaniz bir uzmandan yardim alinm hem ilgisiz kalmasın hem asiri ilgiyle zehirlemeyin ayarını yapabilmelisiniz.
 
Oncelikle durumu dramatize etmeyin. Cok kritik hatalar olmadigi muddetce anne babalarin hatalari cocuklarin sahsiyetlerini büyütme gibi olumlu bir etkiye sahiptir. Zor hayatlar yasayan insanlarin cogu cok derin ve etkileyici karakterlere sahip olurlar, duygusal zekalari yuksek olur genelde mesela. Elbette zor hayat yasatma gibi bir amaci olamaz kimsenin. Ama sureklilik arz etmeyen bir sorun icin de boyle buyuk laflar edip adeta yas tutmaya gercekten hic gerek yok. Öz şefkat konusunda biraz okumanizi tavsiye ederim ben size. Kendinize sefkat gosterdiginizde daha pozitif bir anne olursunuz. Aslinda sizi cok cocuklu ailelerden birine 1 gunlugune gozlemci olarak yollama sansimiz olsaydi buyuk cocugun da kucuk cocugun da sizin deyiminizle ne kadar ilgiden mahrum kaldigini gorurdunuz en ilgili ailelerde bile. Cocugunuz hayatinin hicbir doneminde kimsenin hayatinin merkezinde olmayacak, hayat arkadasi bile donem donem cok yakin davranirken donem donem birbirlerini kirip uzaklasacaklar. O yuzden kiziniza hayatinizin merkeziymis hissini vermeyin.
 
Fazla abarttıgınızı düşünüyorum. Sonuç olarak biz annelerde insanız özel güçlerimiz yok. Yorulabiliriz, sıkılabiliriz, bunalabiliriz. Çocuk büyütmek hem bedenen hemde psikolojik olarak yorucu birsey. Her zaman hersey mükemmel olmalı diye bir kural yok.
 
Siz de insansınız sonuçta, zaman zaman böyle hissetmeniz normal. Kızınız 28 aylıkmış, kreş düşünmez misiniz? Hem onun için hem sizin için faydalı olabilir. Bir zaman sonra çocuklarla evde yapacak aktivite, oynanacak oyun bulmak bile zorlaşabiliyor.
 
Yeni nesil annelik akımı kadınları buhrandan buhrana sürüklüyor. Az yükümüz varmış gibi iyice sırtımıza kamçı vuruyor. Her saniye kaliteli zaman gecir gıdası bilmem neyi sürekli pervane ol peşinde... Oyuncağı bilmem neyi şuyu buyu. Yani tamam çocuğu salmayacağız ilgileneceğiz. Çok değerliler ama yani iki gün parka çıkmadı birkaç gün dışarıdan yedi diye de çocuğa bir şey olmaz. Fazla dramatize etmeyin salın biraz ayol. Anksiyete krizinden panik atağa koşar durursunuz bu kaygı seviyesiyle.
 
Banada biraz fazla abartmışsınız gibi geldi. Makine değilsiniz sürekli aynı ilgiyi göstermeye programlanmadınız. Ayrıca eş ilgisinden, yalnızlıktan bahsetmişsiniz. Eşinden boşanmış onlarca anne var çocuğunu büyüten onlar ne yapsın? Dönem dönem sizinde sorunlarınız olabilir bu gayet normal. Anneliğinizi sorgulamamalısınız.
 
Back