- 26 Mayıs 2015
- 38
- 5
-
- Konu Sahibi heybeli ada
- #1
Inanın
o kadar daralıyorum
ki, bu Obsesif Kompulsif Bozukluğum Yüzünden en güzel zamanlarım hastalığımın verdiği azab sıkıntısıyla geçiyor. Çok şükür sağlığım yerinde, sokaklara düşmedim başımı sokabileceğim bir evimiz var kirada olsa. Aç kalmıyorum kendi yağımızda kavruluyoruz. Ailevi sorunlarım elbetteki var ama çok Sevdiğim bir annem var. Arkadaş çevrem geniş değil ama herşeyim diyebileceğim bir sevgilim var. 21 yasindayim bazen umutsuzluğa kapılsamda gelecekten beklentilerim var. İstediğim meslekte olmasamda şuan en azından bir işim var. Ama gelin görün ki beynimi kemiren takıntılarım beni hayattan soğutuyor artık. Yıllardır sabrediyorum ama artık bıktım10 aydır ilaç tedavisi görüyorum azalttı ancak yinede Kötünün iyisi diyebileceğim kadar bile olmadı. Babamla evde tek kalamıyorum "ya babama tecavüz edersem- ya babamı öldürürsem" "ya erkek kardeşime tecavüz edersem yada ettiysem- yada zarar verirsem" gibi düşüncelerle geçiyor yiyor beynimi emin olamıyorum yaptıysam ya olduysa diye bitiyorum hayvanlarla bile dört duvar Arasında tek kalamıyorum "ya hayvanlara bişey yaparsam cinsel yönden yada öldürürsem" yoksa Yaptım mı acaba diye ömrüm gitti artık aids miyim, hepatit b miyim, yok acaba kanserimiyim falan filan sizce ne yapayım bayanlar